84% van de anesthesisten betrokken bij chirurgische catastrofen

Volgens de resultaten van een onderzoek gepubliceerd in het maartnummer van Anesthesie en analgesie, het officiële tijdschrift van de International Anesthesia Research Society (IARS), meer dan 80% van de anesthesiologen is betrokken geweest bij een dodelijk of ernstig incident met een patiënt tijdens een chirurgische ingreep.
Nieuw onderzoek wijst uit dat deze catastrofale gebeurtenissen aanzienlijke en langdurige gevolgen kunnen hebben voor anesthesiologen en andere professionals, die baat kunnen hebben bij tijd en steun om te herstellen van het incident.
Dr. Farnaz M. Gazoni van het University of Virginia Health System, Charlotte, die de studie leidde, legde uit:
"Deze emotionele en potentieel cognitieve effecten kunnen gevolgen hebben, niet alleen voor de betrokken arts, maar ook, denkbaar, voor patiënten die vervolgens worden verzorgd."
Aan een landelijk monster van anesthesiologen stuurde het team een ??onderzoek naar chirurgische catastrofes - gebeurtenissen die de dood of letsel van een patiënt tot gevolg hadden. De onderzoekers ontdekten dat 84% van de 659 respondenten betrokken was bij een chirurgische catastrofe. Over een hele carrière komt dit neer op gemiddeld 4,4 incidenten.
Meer dan 70% van de respondenten zei dat ze het volgende hebben meegemaakt:

• Schuld
• Het herbeleven van het evenement
• angst
• en de meerderheid meldde dat ze zich persoonlijk verantwoordelijk voelden voor het letsel of de dood van de patiënt, zelfs als ze geloofden dat het evenement niet te voorkomen was

De onderzoekers ontdekten dat 12% van de respondenten na de catastrofale gebeurtenis van loopbaan veranderde, dat 20% niet volledig hersteld was en bijna 90% zei dat het behoorlijk lang duurde om zich emotioneel te herstellen.
Slechts 7% van de anesthesiologen kreeg na de catastrofale gebeurtenis de tijd om te werken, terwijl de meerderheid door moest gaan met hun werk. Tweederde van de respondenten meldde dat de gelovigen dat hun vermogen om voor patiënten te zorgen in de uren na het incident in gevaar was. Bovendien meldde de meerderheid dat het na het incident nuttig zou zijn geweest om een ??soort formele debriefing te ontvangen.

Eerdere studies hebben aangetoond dat de verwonding of de dood van een patiënt een belangrijke bron van stress is voor artsen, maar deze studie is de eerste die zich concentreert op chirurgische catastrofes waarbij anesthesisten betrokken zijn in de Verenigde Staten.
Dr. Gazoni en collega's concluderen:

"Een peri-operatieve catastrofe kan een diepgaande en blijvende emotionele impact hebben op de betrokken anesthesist en kan van invloed zijn op zijn of haar vermogen om patiëntenzorg te bieden in de nasleep van dergelijke gebeurtenissen."

Een rapport van Drs. Timothy W. Martin van de Universiteit van Arkansas voor Medische Wetenschappen, Little Rock en Raymond C. Roy van Wake Forest University School of Medicine, Winston-Salem, N.C., onthult dat chirurgische catastrofes ook extra slachtoffers kunnen hebben.
Zoals aangetoond in het onderzoek, kunnen deze catastrofale gebeurtenissen anesthesiologen het "tweede slachtoffer" maken van het evenement als gevolg van de blijvende emotionele impact die het op hen heeft. Bovendien kunnen volgende patiënten de "derde slachtoffers" worden omdat veel anesthesisten verplicht zijn om te blijven werken, ook al denken zij dat hun vermogen om voor patiënten te zorgen in gevaar is.
Volgens Dr. Martin en Dr. Roy wijst het onderzoek op enkele "nieuwe imperatieven" in de manier waarop gezondheidsorganisaties reageren op catastrofale gebeurtenissen.
Martin en Roy zijn van mening dat anesthesiologen (en andere professionals) na een catastrofale operatie waarschijnlijk niet onmiddellijk na het incident terug mogen gaan naar patiëntenzorg. Bovendien suggereren ze dat anesthesiologen regelmatig moeten worden gecontroleerd op tekenen van psychologische beperkingen op de lange termijn en dat er na het evenement een vorm van formele screening op de geestelijke gezondheid moet zijn.
Geschreven door Grace Rattue