Leeftijdsgrenzen voor ADHD uitgebreid

Nieuwe richtlijnen van de American Academy of Pediatrics zeggen dat kinderen zo jong als vier diagnoses kunnen zijn en worden behandeld voor ADHD.
Het vorige onderzoek was meer dan een decennium oud en behandelde kinderen van 6 tot 12, maar met meer onderzoek en begrip van de problemen rond ADHD bij kinderen, werd de bovengrens ook uitgebreid met tieners tot 18 jaar.
Dr. Mark Wolraich, hoofdauteur van het rapport, bracht zondag uit tijdens de AAP National Conference in Boston.

"Er is nu voldoende bewijs om dit bredere leeftijdsbereik aan te pakken," zei hij. "We weten dat het belangrijk is om kinderen op jonge leeftijd te identificeren en te behandelen ... omdat hoe eerder we behandeling kunnen bieden, hoe groter de kans op succes is."

ADHD treft ongeveer acht procent van de kinderen en tieners en is de meest voorkomende neurologische aandoening bij jongeren. Gedrag zoals hyperactiviteit, impulsiviteit, slechte sociale vaardigheden en onvermogen om aanwijzingen op te volgen zijn de belangrijkste indicatoren. Het is niet de beste manier om de jongste patiënten te mediceren, maar probeer hen eerder te helpen de gedragstherapie en training van de ouders te voltooien. Het kan belangrijk zijn om ze consistentie en structuur rond maaltijd-, bad- en bedtijden te tonen.
Maar Wolraich, een professor in kindergeneeskunde aan het Health Sciences Center van de Universiteit van Oklahoma, die de aandoening sinds de jaren 1970 heeft bestudeerd, zegt dat lage doses Ritalin zelfs de jongste gevallen kunnen helpen waar andere therapieën geen resultaten opleveren.
Sommige studies hebben aangetoond dat mensen met ADHD een groter risico lopen om te stoppen met school, auto-ongelukken, drugsmisbruik en het bekende dat ze moeilijk te behandelen kunnen zijn; onderhevig aan driftbuien en in het algemeen afgeleid.
Voor oudere kinderen die al op school zitten, beveelt de American Academy of Pediatrics zowel medicatie als gedragstherapie aan.
Wolraich verduidelijkte dat de algemene aanpak zou moeten zijn om alle ADHD-gevallen hetzelfde te behandelen, en het probleem moet worden aangepakt, net als elke chronische ziekte:

"Je wilt de patiënt ook vaak genoeg zien ... vooral toen een kind verhuisde van de basisschool naar de junior high en junior high naar de middelbare school."

Dr. Mark Roome, een op Flossmoor gebaseerde kinderarts, prees de nieuwe richtlijnen.

"Kinderen die niet worden behandeld lopen een veel hoger risico voor alles, van een laag zelfbeeld tot slechte cijfers tot sociaal onvolwassen ... Ze kunnen vele jaren doorgaan met dagelijkse herinneringen dat ze niet kunnen doen wat andere kinderen doen ... en het verslaat ze gewoon ... ouders moeten de pleitbezorger van hun kind zijn en hen de hulp geven die ze nodig hebben ... en het vroeg krijgen. "

Bij de ernstigste problemen kunnen artsen hun jonge patiënten soms verwijzen naar professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Dr. Petrit Ndrio, een kinder- en jeugdpsychiater in Naperville, was blij met de richtlijnen van kinderartsen:

"Hoe meer we ouders kunnen opleiden, hoe meer begrip en hulp we kinderen kunnen geven ... Als je een kind met een visusprobleem meeneemt naar een optometrist voor een bril, waarom zouden we dan geen kinderen behandelen die problemen hebben met hun hersencircuits?"

Penny Williams, de auteur van de blog "A Mom's View of ADHD," zei dat ze "erg opgewonden" was om te horen over de herzieningen ... vooral omdat het betekent om met behandelstrategieën te komen voordat een kind naar school gaat. Ze zei dit over haar zoon:

"... Als ik op de kleuterschool iets over zijn ADHD en leerproblemen had geweten, had ik hem een ??jaar achtergehouden."

Geschreven door Rupert Shepherd