Wat is er te weten over alopecia areata?

Inhoudsopgave

1. Behandeling
2. Oorzaken
3. Huismiddeltjes
4. symptomen
5. Diagnose

Alopecia areata is een veel voorkomende auto-immuunziekte die vaak resulteert in onvoorspelbaar haarverlies.

Het treft ongeveer 6,8 miljoen mensen in de Verenigde Staten.

In de meeste gevallen valt het haar uit in kleine stukjes ter grootte van een kwart. Voor de meeste mensen is het haarverlies niet meer dan een paar patches, hoewel het in sommige gevallen extremer kan zijn.

Soms kan dit leiden tot het volledige verlies van haar op de hoofdhuid (alopecia totalis) of, in extreme gevallen, het hele lichaam (alopecia universalis).
De aandoening kan iedereen treffen ongeacht leeftijd en geslacht, hoewel de meeste gevallen vóór de leeftijd van 30 jaar voorkomen.

In dit artikel bekijken we de oorzaken en symptomen van alopecia areata, de diagnose en mogelijke behandelingen.

Snelle feiten over alopecia-areata

Hier zijn enkele kernpunten over alopecia areata. Meer informatie en ondersteunende informatie vindt u in het hoofdartikel.

• Eén op de vijf mensen met alopecia areata heeft ook een familielid die de aandoening heeft ervaren.
• Alopecia areata ontwikkelt zich vaak plotseling, in de loop van slechts een paar dagen.
• Er is weinig wetenschappelijk bewijs dat Alopecia Areata wordt veroorzaakt door stress.
• Mensen met alopecia areata die maar een paar plekken haaruitval hebben, ervaren vaak een spontaan, volledig herstel, zonder behandeling.
• Er is geen remedie voor alopecia areata.

Behandeling

Alopecia areata is een veel voorkomende auto-immuunziekte die vaak resulteert in onvoorspelbaar haarverlies.

Er is momenteel geen remedie voor alopecia areata, hoewel er sommige vormen van behandeling zijn die door artsen kunnen worden voorgesteld om haar sneller te laten groeien.

De meest voorkomende vorm van behandeling met alopecia areata is het gebruik van corticosteroïden, krachtige ontstekingsremmende geneesmiddelen die het immuunsysteem kunnen onderdrukken. Deze worden meestal toegediend via lokale injecties, lokale toediening van zalf of oraal.

Andere medicijnen die kunnen worden voorgeschreven die ofwel de haargroei bevorderen of het immuunsysteem beïnvloeden, omvatten Minoxidil, Anthralin, SADBE en DPCP. Hoewel sommige hiervan kunnen helpen bij het opnieuw groeien van haar, kunnen ze de vorming van nieuwe kale plekken niet voorkomen.

Het gebruik van fotochemotherapie wordt door sommige onderzoeken ondersteund en biedt een potentieel alternatief voor patiënten die niet in staat of niet bereid zijn om systemische of invasieve therapieën te gebruiken.

Naast het esthetische aspect biedt haar een zekere mate van bescherming tegen de elementen. Mensen met alopecia-areata die de beschermende eigenschappen van haar missen, willen misschien:

• Draag zonnebrandcrème als u wordt blootgesteld aan de zon.
• Draag een wrapsbril om de ogen te beschermen tegen de zon en vuil waar de wenkbrauwen en wimpers normaal tegen zouden beschermen.
• Gebruik hoofddeksels zoals hoeden, pruiken en sjaals om het hoofd tegen de zon te beschermen of warm te houden.
• Gebruik zalf in de neus om de membranen vochtig te houden en te beschermen tegen organismen die normaal worden ingesloten door neusgathaar.

Alopecia areata maakt mensen niet direct ziek, noch is het besmettelijk. Het kan echter moeilijk zijn om zich emotioneel aan te passen. Voor veel mensen is alapecia-areata een traumatische ziekte die behandeling rechtvaardigt met betrekking tot het emotionele aspect van haaruitval, evenals het haarverlies zelf.

Er zijn steungroepen en counseling beschikbaar voor mensen om hun gedachten en gevoelens te delen en om gemeenschappelijke psychologische reacties op de aandoening te bespreken.

Alopecia areata is door sommigen vergeleken met vitiligo, een auto-immuun huidaandoening waarbij het lichaam melanine-producerende cellen aanvalt, wat leidt tot witte vlekken. Onderzoek suggereert dat deze twee aandoeningen een vergelijkbare pathogenese kunnen hebben, met vergelijkbare typen immuuncellen en cytokinen die de ziekten en gemeenschappelijke genetische risicofactoren aan het besturen zijn.

Als zodanig kunnen nieuwe ontwikkelingen in de behandeling of preventie van beide ziekten gevolgen hebben voor de ander.

Er zijn een aantal gedocumenteerde gevallen geweest waarbij behandeling met alopecia areata met behulp van difencyprone (DCP), een contactsensibilisator, heeft geleid tot de ontwikkeling van vitiligo.

Uit voorlopig onderzoek bij dieren is gebleken dat quercetine, een van nature voorkomende bioflavonoïde die voorkomt in fruit en groenten, kan beschermen tegen de ontwikkeling van alopecia areata en bestaande haarverlies effectief kan behandelen.

Verder onderzoek is nodig, inclusief klinische proeven bij mensen, voordat quercetine als een behandeling voor alopecia areata kan worden beschouwd.

Oorzaken

De aandoening treedt op wanneer witte bloedcellen de cellen in haarzakjes aanvallen, waardoor ze krimpen en de haarproductie dramatisch vertragen. Het is onbekend wat precies het immuunsysteem van het lichaam op deze manier op de haarzakjes richt.

Hoewel wetenschappers niet zeker weten waarom deze veranderingen optreden, lijkt het erop dat genetica betrokken is, omdat alopecia areata vaker voorkomt bij een persoon die een naast familielid heeft met de ziekte. Eén op de vijf mensen met de ziekte heeft een familielid die ook alopecia areata heeft ontwikkeld.

Uit ander onderzoek is gebleken dat veel mensen met een familiegeschiedenis van alopecia areata ook een persoonlijke of familiegeschiedenis van andere auto-immuunziekten hebben, zoals atopie, een stoornis die wordt gekenmerkt door een neiging hyperallergisch te zijn, thyroïditis en vitiligo.

Ondanks wat veel mensen denken, is er heel weinig wetenschappelijk bewijs om de opvatting te ondersteunen dat alopecia areata wordt veroorzaakt door stress. Extreme gevallen van stress kunnen de aandoening mogelijk activeren, maar het meest recente onderzoek wijst op een genetische oorzaak.

Huismiddeltjes

Omdat conventionele behandelingen voor alopecia uiterst beperkt zijn, zijn onderzoeken die natuurlijke behandelingen voor alopecia ondersteunen, zelfs dunner op de grond.

Er zijn sommige mensen die aanraden ui of knoflooksap, gekoelde groene thee, amandelolie, rozemarijnolie, honing of kokosmelk in de hoofdhuid te wrijven. Hoewel geen van deze waarschijnlijk schadelijk is, wordt hun effectiviteit ook niet door onderzoek ondersteund.

Sommige mensen wenden zich tot alternatieve behandelmethoden zoals acupunctuur en aromatherapie, hoewel er weinig of geen bewijs is om deze behandelingen te ondersteunen.

symptomen

Het meest prominente symptoom van alopecia areata is fragmentarisch haarverlies. Munten in de grootte van haar beginnen eruit te vallen, voornamelijk van de hoofdhuid. Elke plaats van haargroei kan echter worden aangetast, inclusief de baard en wimpers.

Het haarverlies kan plotseling zijn en zich ontwikkelen in slechts enkele dagen of gedurende een periode van enkele weken. Er kan jeuk of brandend zijn in het gebied voor haarverlies. De haarzakjes worden niet vernietigd en dus kan het haar opnieuw groeien als de ontsteking van de follikels afneemt. Mensen die slechts een paar plekken haaruitval ervaren, hebben vaak een spontaan, volledig herstel zonder enige vorm van behandeling.

Ongeveer 30 procent van de mensen die alopecia areata ontwikkelen, merkt dat hun toestand ofwel uitgebreider wordt ofwel een continue cyclus van haaruitval en hergroei wordt.

Ongeveer de helft van de patiënten herstelt binnen 1 jaar van alopecia areata, maar velen zullen meer dan één episode ervaren. Ongeveer 10 procent van de mensen zal doorgaan met de ontwikkeling van alopecia totalis of alopecia universalis.

Alopecia areata kan ook de vingernagels en teennagels aantasten, en soms zijn deze veranderingen het eerste teken dat de aandoening zich ontwikkelt. Er zijn een aantal kleine veranderingen die kunnen optreden bij nagels:

Alopecia heeft zowel een effect op mannen als op vrouwen.

• de deuken verschijnen
• witte vlekken en lijnen verschijnen
• nagels worden ruw
• spijkers verliezen hun glans
• nagels worden dun en gespleten

Aanvullende klinische symptomen zijn onder meer:

• Uitroeptekenharen: Dit gebeurt wanneer er maar een paar korte haartjes zijn die smaller worden aan de onderkant en groeien in of rond de randen van kale plekken.
• Cadaver haren: Dit is waar haren breken voordat ze het huidoppervlak bereiken.
• Wit haar: dit kan groeien in gebieden die zijn aangetast door haaruitval.

Diagnose

Artsen zijn meestal in staat om alopecia areata vrij gemakkelijk te diagnosticeren door de symptomen te onderzoeken. Ze kunnen kijken naar de mate van haarverlies en onderzoeken de haren van de getroffen gebieden onder een microscoop.

Als de arts na een eerste klinisch onderzoek geen diagnose kan stellen, kan een huidbiopt worden uitgevoerd. Als ze andere auto-immuunziekten moeten uitsluiten, kunnen ze een bloedtest uitvoeren.

Omdat de symptomen van alopecia areata zo kenmerkend zijn, is het stellen van een diagnose meestal snel en eenvoudig.