De ziekte van Alzheimer kon meer dan 20 jaar worden gedetecteerd voordat de symptomen verschijnen

Wetenschappers hebben meer dan twee decennia vóór het begin van de symptomen tekenen van de ziekte van Alzheimer gevonden bij patiënten met een zeldzame, erfelijke vorm van de ziekte.
De onderzoekers van Banner Alzheimer's Institute in Arizona, VS, Universiteit van Boston, VS, en de Universiteit van Antioquia, Colombia, rapporteerden hun bevindingen over twee studies in The Lancet Neurology, Uitgave van 6 november 2012.
De auteurs zeggen dat hun bevindingen kunnen wetenschappers inzicht verschaffen in hoe en waarom de ziekte van Alzheimer vordert. Ze voegen eraan toe dat dit kan leiden tot een betere en veel vroegere detectie van de ziekte, evenals meer relevante en gerichte klinische onderzoeken die zich richten op preventieve behandelingen.
Deze erfelijke vorm van de ziekte is zeer zeldzaam. Patiënten hebben onderzoekers echter een unieke kans geboden om vroege tekenen van Alzheimer op te sporen, zeer lang voordat de ziekte duidelijk wordt.

Het probleem met de huidige geneesmiddelenonderzoeken van Alzheimer is "timing"

Het opzetten van klinische onderzoeken die de werkzaamheid van een nieuwe verbinding testen, is erg moeilijk, omdat deelnemers aan de ziekte van Alzheimer al uitgebreide schade aan het zenuwstelsel hebben opgelopen. Een nieuw medicijn zou eerder moeten worden getest; er was echter geen manier om te weten wie zich in de allereerste fase van de ziekte bevond voordat ernstige schade was opgetreden. Drugs hebben hun grootste impact wanneer een ziekte begint.

Wetenschappers suggereren dat ze in staat zijn om de ziekte van Alzheimer te detecteren twintig jaar voordat de symptomen zich ontwikkelen.Als deelnemers eerder zouden kunnen worden gerekruteerd, in het ideale geval degenen die het meest waarschijnlijk de Alzheimer hebben, lang voordat de symptomen verschenen, zouden klinische onderzoeken veel effectiever zijn en resulteren in enorme vooruitgang in het bereiken van preventieve behandelingen en interventies.
Er zijn tegenwoordig medicijnen waarvan wetenschappers denken dat ze het begin van de ziekte van Alzheimer kunnen vertragen. Rapamycin, een medicijn voorgeschreven aan ontvangers van een transplantatie, kan het begin van de ziekte van Alzheimer, Parkinson en andere neurodegeneratieve aandoeningen vertragen.

Het vergelijken van deelnemers met en zonder de PSEN1-mutatie

De eerste studie

De wetenschappers voerden bloedonderzoeken uit, hersenscans en analyseerden de cerebrospinale vloeistof van 44 volwassenen - 20 van hen hadden de PSEN1-mutatie en 24 niet. Degenen met de mutatie zullen zeker de symptomen van Alzheimer ontwikkelen. Toen het onderzoek begon, had geen van hen tekenen van cognitieve stoornissen.
Hieronder zijn enkele hoogtepunten van de bevindingen:

• De hersenstructuur en functie van die in de PSEN1-mutatiegroep verschilden van die in de niet-mutatiegroep.


• Deelnemers aan de PSEN 1-mutatiegroep hadden een grotere activiteit in de hippocampus en de parahippocampus; dit zijn gebieden in de hersenen.


• Er was minder grijze stof in bepaalde hersengebieden onder de mensen in de PSEN1-mutatiegroep.


• Amyloïde beta, een eiwit, werd gedetecteerd op hogere niveaus van degenen met de PSEN 1-mutatie.

Amyloid beta is een vroege biomarker voor de ziekte van Alzheimer. Het is betrokken bij de afzetting van amyloïde plaques in de hersenen. Vóór deze studie konden amyloïde plaques ongeveer tien tot vijftien jaar vóór het klinisch begin van de ziekte van Alzheimer worden gedetecteerd. Deze studie identificeerde hoge amyloïde bèta-niveaus in de cerebrospinale vloeistof voordat de amyloïde plaques zelfs in de hersenen werden afgezet, en zeer lang vóór het verwachte klinische begin van de ziekte van Alzheimer.
Zij ontdekten dat de biomerken van de ziekte van Alzheimer minstens twee decennia voordat de symptomen verschijnen kunnen worden opgespoord - dit is eerder dan enig ander onderzoek dat zich richtte op families met de erfelijke vorm van de ziekte.
De leider van de eerste studie, Dr. Eric Reiman, zei:

"Deze bevindingen suggereren dat hersenveranderingen vele jaren vóór het klinisch begin van de ziekte van Alzheimer beginnen, en zelfs vóór het begin van de amyloïde plaque-depositie. Ze roepen nieuwe vragen op over de vroegste hersenveranderingen die betrokken zijn bij de aanleg voor Alzheimer en de mate waarin ze zouden kunnen doelwit zijn van toekomstige preventietherapieën. "

De tweede studie
Dezelfde onderzoekers gebruikten een scanningtechniek genaamd florbetapir PET om amyloïde plaque-afzetting in de hersenen in de PSEN1-mutatiegroep te detecteren.
Ze ontdekten dat amyloïde plaques voor degenen in de PSEN 1-mutatiegroep beginnen op te bouwen toen ze achter in de twintig waren.
Ze rekruteerden 50 deelnemers, waarvan sommige met en sommige zonder de mutatie, ze waren tussen de 20 en 56 jaar oud.
De onderzoekers zeggen dat de bevindingen zullen helpen om de weg vrij te maken voor de evaluatie van behandelingen om familiaire ziekte van Alzheimer te voorkomen, en hopelijk helpen we ons begrip van de vroege stadia van de late ziekte van Alzheimer, die meer wijdverspreid is, te ondersteunen.

Schriftelijke reactie in Lancet Neurology

Professor Nick Fox van het Institute of Neurology, University College London, UK, schreef:

"Deze bevindingen vormen een vraagteken bij onze modellen van de ziekte van Alzheimer op verschillende fronten en suggereren dat neurodegeneratieve veranderingen zich meer dan 20 jaar vóór het begin van de symptomen voordoen en iets eerder dan werd gesuggereerd in eerdere hersenafbeeldingsstudies van personen met een risico op de erfelijke ziekte van Alzheimer.
Verder onderzoek is nodig, maar een van de resultaten van deze resultaten zou kunnen zijn dat ze bijdragen aan het toenemende bewijs dat de ziekte van Alzheimer wordt gekenmerkt door een lange, presymptomatische periode van langzaam progressieve veranderingen die mogelijk kunnen worden gevolgd, waardoor een therapeutisch venster voor vroege interventie wordt geopend. "

Over de ziekte van Alzheimer

ziekte van Alzheimer, ook gekend als Alzheimer, is een neurologische aandoening van de hersenen die uiteindelijk leidt tot onomkeerbaar verlies van intellectuele vermogens, inclusief redeneren, geheugen, spraak en begrip. Alzheimer is een progressieve ziekte - de symptomen verslechteren met de tijd.
Tijdens de loop van de ziekte van Alzheimer, plaques en klitten ontwikkelen in de hersenen, waardoor hersencellen sterven. Plaques zijn extracellulaire afzettingen van amyloïde in de grijze hersenmassa.
Alzheimerpatiënten hebben ook een laag niveau van sommige essentiële neurotransmitters; hersenchemicaliën die betrokken zijn bij het overbrengen van berichten in de hersenen.
Er is geen remedie voor de ziekte van Alzheimer. Een moderne behandeling kan de progressie helpen vertragen en enkele van de symptomen bestrijden. Eli Lilly's experimentele medicijn, Solanezumab, vertraagde de snelheid van geheugenverlies en cognitieve achteruitgang met ongeveer 30% bij patiënten in de vroege stadia van de ziekte van Alzheimer.
Alzheimer is ook een terminale ziekte - het veroorzaakt de dood.
Het National Institute of Aging zegt dat er waarschijnlijk tussen 2,4 miljoen en 4,5 miljoen Amerikanen met Alzheimer zijn. De Alzheimer Society schat dat er momenteel ongeveer 417.000 mensen in het Verenigd Koninkrijk leven met de ziekte.
Experts zeggen dat Alzheimer in het begin moeilijk te diagnosticeren is, omdat elke patiënt unieke eerste tekenen en symptomen heeft, waarvan er vele in andere aandoeningen en ziektes voorkomen. Het is ingedeeld in verschillende fasen. Sommige artsen gebruiken een 7-fasen-raamwerk, terwijl anderen een 4 tot 6-fase raamwerk gebruiken.
Alzheimer begint langzaam en gaat meedogenloos verder
De eerste symptomen kunnen heel subtiel zijn en worden vaak gezien als normale leeftijdsgebonden veranderingen. Er kunnen af ??en toe geheugenverliespunten zijn, zoals het vergeten van woorden, bekende namen, waar je je sleutels of bril hebt achtergelaten.
Naarmate de ziekte vordert, kunnen er enkele kleine problemen zijn die de dagelijkse functie beïnvloeden; de patiënt kan proberen de problemen te verbergen. Het wordt moeilijker om woorden te onthouden, dingen raken zoek, dingen die onlangs zijn geleerd, zijn vergeten, het organiseren en plannen van dingen wordt lastiger. De patiënt wordt humeurig en angstig en soms depressief.
Naarmate de ziekte verergert, kan de patiënt niet voor zichzelf zorgen. In een gevorderd stadium kunnen patiënten niet reageren op hun omgeving, kunnen ze niet praten en kunnen ze uiteindelijk geen controle uitoefenen, wordt de cognitieve vaardigheid uiterst beperkt, kunnen ze spraak niet langer herkennen en kunnen ze korte woorden of eenvoudige geluiden uitspreken om te communiceren.
Het vermogen om zonder hulp te lopen is verloren, en dan ook zonder hulp te zitten. Het vermogen om te glimlachen is verloren en uiteindelijk het vermogen om het hoofd omhoog te houden. Lichaamssystemen beginnen te falen en de algemene gezondheid verslechtert. Het slikken wordt moeilijker en moeilijker en de patiënt verslikt zich tijdens het eten of drinken. Reflexen worden abnormaal, spieren worden rigide. De patiënt slaapt steeds meer in slaap en is over het algemeen bedlegerig en vereist 24-uurszorg.
Niemand weet waarom mensen de ziekte van Alzheimer krijgen, verwacht in de zeer zeldzame gevallen van een erfelijke genetische mutatie. Eén onderzoek suggereerde dat Alzheimer het resultaat kan zijn van een natuurlijk anti-kanker mechanisme.
Geschreven door Christian Nordqvist