Bariatrische chirurgie lost niet op Obstructieve slaapapneu

Slaapapneu komt vaker voor bij mensen met obesitas en bariatrische chirurgie is een effectieve manier om obese mensen te helpen af ??te vallen; het leidt echter niet tot een significante verbetering in obstructieve slaapapneu (OSA), onderzoekers van de Monash University, Australië, schreef in de Tijdschrift van de American Medical Association.
Teamleiders, universitair hoofddocent John Dixon en professor Matthew Naughton voerden een gerandomiseerde studie uit waarin de invloed van chirurgie en gesuperviseerde medicatie op obstructieve slaapapneu bij ernstig obese patiënten werd vergeleken.
Ze vonden dat de voordelen van bariatrische chirurgie, voor zover het obstructieve slaapapneu betrof, waren "te verwaarlozen".
De auteurs legden uit dat obstructieve slaapapneu bijna 5% van de volwassen bevolking van Australië treft. De persoon stopt met ademhalen gedurende een lange tijd in zijn slaap - deze periode van geen ademhaling tijdens de slaap wordt een "apneu" genoemd. Ernstig zwaarlijvige mensen hebben meer kans op OSA vanwege de floppiness en / of zwaarte rond hun gezicht en nek - OSA wordt veroorzaakt door een obstructie van de bovenste luchtwegen.
Niet alleen is slaapapneu ongewenst en met een aantal gevolgen voor de gezondheid, kan het ook leiden tot een aantal gevaarlijke en mogelijk dodelijke ziekten. In mei 2012 waarschuwden wetenschappers van de School of Medicine and Public Health van de Universiteit van Wisconsin dat patiënten die lijden aan slaapapneu meer kans hebben om te sterven aan kanker. Een andere studie zei dat OSA, dat de hersenen de broodnodige zuurstof kan ontnemen, het risico op het ontwikkelen van dementie kan verhogen.
Professor Dixon en Naughton rekruteerden vrijwilligers voor hun studie vanuit verschillende slaapcentra. De deelnemers hadden onlangs de diagnose gehad van matige tot ernstige OSA. Ze waren allemaal erg zwaarlijvig, met een BMI (body mass index) van 35 tot 55. De onderzoekers volgden de deelnemers elke vier tot zes weken op voor een periode van twee jaar.
Degenen die laparoscopisch instelbare maagband (LAGB) hadden ondergaan verloren na gemiddeld twee jaar gemiddeld 20% van het totale lichaamsgewicht. De deelnemers aan de "conventionele groep", degenen die advies en hulp kregen bij dieet-, bewegings- en gedragsprogramma's, verloren in dezelfde periode bijna 3% van hun totale lichaamsgewicht.
Ondanks een significant verschil in gewichtsverlies tussen bariatrische chirurgie en niet-chirurgische interventie, legde Dixon uit dat na zorgvuldig toezicht op de twee groepen met polysomnografie, er "geen significante verbeteringen in obstructieve slaapapneu" waren.
Prof Dixon zei:

"Beide groepen ondervonden een vermindering van de OSA-ernst, maar het verschil tussen de chirurgische groep en de conventionele groep was verrassend klein, gezien de ongelijkheid in gewichtsverlies, en de meerderheid had nog steeds hun CPAP-machines nodig tijdens de slaap.
Ons onderzoek bevestigde dat gewichtsverlies wordt geassocieerd met vermindering van OSA, maar het is een complexe relatie. De effecten variëren sterk tussen individuen. Het lijkt erop dat de grootste verbetering in OSA, geassocieerd is met licht tot matig, in plaats van extreem gewichtsverlies. "

De onderzoekers zeiden dat professionals in de gezondheidszorg voorzichtig moeten zijn bij het adviseren van hun obese patiënten met OSA, omdat hen vertellen dat hun symptomen verbeteren als ze afvallen kan een mythe zijn. Het is belangrijk dat OSA-therapieën niet worden stopgezet voordat de patiënt een juiste beoordeling heeft gemaakt. Eerdere studies hebben aangetoond dat andere operaties ook niet helpen bij het oplossen van slaapapnoesymptomen. Australische onderzoekers rapporteerden in de BMJ in 2008 komt de bovenste luchtwegoperatie niet ten goede aan OSA-patiënten. Patiënten met struma die een schildklieroperatie ondergaan, kunnen echter verbeterde symptomen hebben.
De auteurs concludeerden:

"Van een groep zwaarlijvige patiënten met OSA leidde het gebruik van bariatrische chirurgie in vergelijking met conventionele gewichtsverliestherapie niet tot een statistisch grotere vermindering van AHI ondanks grote verschillen in gewichtsverlies."

Wat is obstructieve slaapapneu (OSA)?

Obstructieve slaapapneuof OSA is een slaapstoornis. De patiënt stopt met ademen tijdens de slaap gedurende ten minste tien seconden. OSA treedt op omdat de keelspieren ontspannen, waardoor het zachte weefsel in de achterkant van de keel instort en zich sluit, waardoor de luchtwegen worden geblokkeerd.
De afleveringen van niet ademhalen worden genoemd apneus, wat "zonder adem" betekent. In het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Australazië, wordt het woord gespeld apneu.

In OSA stopt de ademhaling door een fysieke belemmering van de luchtstroom, ondanks de inspanning van de patiënt om te ademen. De persoon wordt gewoonlijk wakker na een apneu, maar weet meestal niet dat hij / zij niet had kunnen ademen en gaat weer slapen. De slapende partner van de patiënt, ouders, broers of zussen of andere mensen die dezelfde slaapkamer / slaapzaal delen, zijn meestal de eersten die het probleem opmerken.

Bij obstructieve slaapapneu blokkeert weefsel achter in de keel de luchtwegen en kan de persoon niet ademen
De meerderheid van de mensen met OSA snurkt, maar niet allemaal.
Volgens de National Institutes of Health (NIH), VS, heeft ongeveer 20% van alle Amerikaanse volwassenen een OSA-graad. Britse gezondheidsautoriteiten zeggen dat ongeveer 3,5% van de Britse mannen en 1,5% van de vrouwen een soort slaapapneu hebben. OSA komt vaker voor bij mensen van 40 jaar en ouder; het kan echter van invloed zijn op mensen van elke leeftijd, zelfs kinderen.
Zeer zwaarlijvige mensen lopen een hoog risico OSA te ontwikkelen vanwege het extra vet dat tegen de keelspieren drukt.
Geschreven door Christian Nordqvist