Hersenscans helpen de behandeling van sociale angststoornissen voorspellen

Hersenscans van patiënten met een sociale fobie kunnen helpen bepalen of cognitieve gedragstherapie (CBT) een effectieve behandeloptie kan zijn, suggereert onderzoekers van MIT, Boston University (BU) en Massachusetts General Hospital (MGH) in de Archives of General Psychiatry.
Ofwel CBT of medicijnen worden gewoonlijk gebruikt om sociale angst te behandelen, maar wetenschappers hebben niet kunnen identificeren welke van deze behandelingen het best bij een bepaald individu past.
Door te kijken naar foto's van gezichten en het meten van hersenactiviteit, zou het nut van therapie kunnen worden bepaald voordat de sessies zelfs beginnen, aldus het team.

Met ongeveer 15 miljoen mensen in de Verenigde Staten die worstelen met de stoornis, denken auteurs dat deze bevindingen artsen zullen helpen beslissen welke behandeling geschikt is voor elke patiënt.
"Onze visie is dat sommige van deze maatregelen mensen naar behandelingen kunnen leiden die eerder voor hen werken", zegt John Gabrieli, hoofdauteur, de Grover M. Hermann, hoogleraar Brain and Cognitive Sciences bij MIT, en een lid van de McGovern Institute for Brain Research.

De juiste behandeling kiezen

CBT staat bekend om het veranderen van de denk- en gedragspatronen die de patiënt angst bezorgen, zoals gevoelens van intense angst in sociale omgevingen die hun vermogen om normaal te handelen belemmeren. Sommige patiënten hebben angst omdat ze denken dat anderen naar hen kijken, maar de therapie laat zien dat hun overtuigingen onjuist zijn en niemand hen beoordeelt.
Het huidige onderzoek maakt deel uit van een groter onderzoek dat MGH en BU recent hebben uitgevoerd naar cognitieve gedragstherapie voor sociale angst.
Gabrieli legde uit:

"Dit was een kans om te vragen of deze hersenmetingen, genomen vóór de behandeling, informatief zouden zijn op manieren die verder gaan dan wat artsen nu kunnen meten en bepalen wie op deze behandeling zou reageren."

Hoewel sommige patiënten het idee vinden om pillen gemakkelijker te nemen dan om naar therapie te gaan, is het geen effectieve behandelmethode. Sommige artsen daarentegen nemen momenteel beslissingen over de behandeling op basis van wat de verzekering van hun patiënt dekt of vanwege mogelijke bijwerkingen van geneesmiddelen.
"Vanuit een wetenschappelijk perspectief is er heel weinig bewijs over welke behandeling voor een persoon optimaal is," merkte Gabrieli op.
Om de hersenen van patiënten voor en na de behandeling in beeld te brengen, werd functionele magnetische resonantie beeldvorming (fMRI) gebruikt. Beeldvorming is nooit eerder gebruikt als een manier om de reacties van een patiënt op een bepaalde behandeling te voorspellen, hoewel sommige beeldvormingsstudies hersenverschillen hebben aangetoond tussen patiënten met nueropyschiatrische stoornissen en hun gezonde tegenhangers.

Het meten van verschillen in hersenactiviteit

Experts in de nieuwe studie hadden proefpersonen laten kijken naar afbeeldingen van boze of neutrale gezichten, om verschillen in hersenactiviteit te identificeren zoals die waargenomen werden. Sociale angstniveaus werden getest na het ondergaan van 12 weken CGT.
De resultaten toonden aan dat degenen die het meest baat hadden bij de therapie, de personen waren die tijdens de face-response taak een groter verschil in activiteit hadden getoond in visuele beeldverwerkingsgebieden op hoog niveau.
Het is onduidelijk waarom activiteit in hersengebieden die te maken hebben met visuele verwerking, volgens Gabrieli een goede indicator zou zijn voor de behandelingsresultaten. Hij denkt dat dit komt omdat de patiënten die meer voordelen ontvingen, degenen waren wiens brein al goed was in het scheiden van verschillende soorten ervaringen.
De auteurs voeren verder onderzoek uit om te bepalen of hersenscans verschillen in respons tussen cognitieve gedragstherapie en medicamenteuze behandelingen kunnen voorspellen.
Gabrieli concludeerde:

"Op dit moment, alleen, geven we iemand gewoon nieuws over de waarschijnlijke uitkomst van de therapie aan of ontmoedigen we het. Het enige waardevolle zou zijn als het differentieel gevoelig blijkt te zijn voor verschillende behandelingskeuzes."

Geschreven door Sarah Glynn