Borstkanker Genetische profilering heeft nog geen gepersonaliseerde geneeskunde bereikt

Hoewel tien jaar genetische profilering een enorme invloed heeft gehad op het begrip van borstkanker, is de voortgang bij het individualiseren van therapie eerder beperkt geweest, rapporteerden onderzoekers uit het VK en de VS in The Lancet deze week. In het bijzonder verwijzen de auteurs naar de prognostische en voorspellende factoren die verband houden met gepersonaliseerde geneeskunde, hoewel genetische profilering een enorm potentieel biedt voor een betere voorspelling van resultaten en het optimaliseren van de behandelingen van individuele patiënten.
Op dit moment zijn er geen commercieel beschikbare moleculaire testen die het voordeel van een specifiek therapeutisch middel kunnen voorspellen, ondanks het feit dat er veel prognostische en voorspellende signaturen zijn ontwikkeld. Wetenschappers zijn nog steeds niet in staat om de prognose of het succes van chemotherapie nauwkeurig te bepalen in sommige ziektesubsets, zoals ER-negatieve en drievoudige negatieve ziekten.
Jorge Reis-Filho van The Breakthrough Breast Cancer Research Centre aan The Institute of Cancer Research in Londen, Verenigd Koninkrijk en Lajos Pusztai van het MD Anderson Cancer Center in Texas, VS, gingen na welke vooruitgang er eventueel was geboekt afgelopen tien jaar met betrekking tot microarray-analyse (expressieprofilering) van borstkanker.
Beslissingen over de behandeling zijn meestal gebaseerd op verschillende klinische factoren, zoals de tumorgrootte en de locatie, de status van de oestrogeenreceptor (ER), en of de kanker zich heeft verspreid naar lymfeklieren of verafgelegen plaatsen in het lichaam.
De onderzoekers verklaren:

"Met deze benaderingen krijgt ongeveer 60% van alle patiënten met borstkanker in een vroeg stadium nog steeds adjuvante chemotherapie, waarvan slechts een klein deel, 2-15% van de patiënten uiteindelijk baat zal hebben, terwijl ze allemaal het risico lopen op toxische bijwerkingen. bijwerkingen."

Naast informatie verstrekt door klinisch-pathologische kenmerken, heeft de introductie van prognostische gen-handtekeningen van de eerste generatie klinisch bruikbare prognostiek geboden.

Op dit moment worden verschillende genomische tests gebruikt bij vrouwen met een ER-positieve ziekte om de waarschijnlijkheid van kankerrecidief te bepalen, en welke uitkomst van patiënten voldoende succesvol is geweest om chemotherapie te beschouwen als overbodig.
De onderzoekers zeggen echter:

"Steeds duidelijker is dat de prognostische informatie aangeboden door deze [eerste generatie prognostische] handtekeningen naast de informatie die wordt verschaft door semi-kwantitatieve analyse van ER, PR, HER2 en Ki67 beperkt is ... en het aanhoudende belang van gestandaardiseerde histopathologische analyse van tumoren moet worden benadrukt. "

Het gebruik van gen-handtekeningen om te voorspellen welke patiënten baat kunnen hebben bij specifieke therapieën is minder succesvol geweest, en hoewel wetenschappers veel voorspellende handtekeningen hebben ontwikkeld, zijn sommige gebaseerd op onbetrouwbare gegevens; hun nut bij patiënten blijft controversieel.

Dit zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat resistentie tegen chemotherapie een complex mechanisme is, omdat het kan worden veroorzaakt door veranderingen in slechts één of een klein aantal genen? De waarschijnlijkheid van diverse en vaak subtiele veranderingen die ertoe leiden dat chemotherapie op betrouwbare wijze wordt geïdentificeerd door standaardgenexpressieprofilering, is uiterst klein.
In een afsluitende verklaring zeggen de onderzoekers:

"De theoretische kennis en logistieke lessen die zijn getrokken uit genexpressieprofileringstudies zullen echter nuttig blijken te zijn voor onderzoek gericht op de ontwikkeling van de volgende generatie van prognostische en voorspellende biomarkers."

Geschreven door Petra Rattue