Burn-out op ICU kan worden verminderd door meer vrouwelijke verpleegkundigen

Individueel risico van professionele burn-out kan worden verlaagd door een hoger percentage vrouwelijke verpleegkundigen onder intensieve zorgteams, volgens onderzoekers in Zwitserland die onderzoek deden naar de factoren die verband houden met burn-out in de high-stress setting van de intensive care unit (ICU).
De studie werd online gepubliceerd in de artikelen-in-press sectie van de American Thoracic Society's American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine.
Er wordt gedacht dat burn-out een psychologische reactie is op chronische stress. Burn-out kan leiden tot emotionele instabiliteit, faalangst en lage productie of de drang om de baan te verlaten.
Paolo Merlani, MD, behandelend arts aan het Universitair Ziekenhuis van Genève zei:

"Het vermijden en begrijpen van burn-out is nu vooral belangrijk, gezien het verwachte tekort aan ICU-zorgverleners, naast de intensiteit en de duurheid van het trainen van deze gespecialiseerde professionals."

Onderzoekers gebruikten een zelf-beheerde vragenlijst die demografische gegevens, persoonlijke kenmerken, subjectieve stress en het risico op burn-out vastlegde, om het risico op burn-out bij verschillende mensen in verschillende omgevingen te beoordelen. Meer dan 3000 mensen in 72 Zwitserse IC's werden geëvalueerd. Behalve individuele kenmerken, analyseerden ze factoren op het hoogste niveau (bijv. Het aandeel van vrouwelijke zorgverleners onder verpleegkundigen en artsen) en patiëntgerelateerde factoren.

Bovenop het ontdekken dat een hoger percentage vrouwelijke verpleegkundigen het algehele risico op burn-out verminderde, ontdekten ze ook meer gendergerelateerde verschillen. Vrouwelijke zorgverleners waren eerder geneigd te zeggen dat ze stress ervoeren, maar ze waren beter bestand tegen burn-out in vergelijking met hun mannelijke collega's.
Dr. Merlani zei:

"Dit kan te wijten zijn aan een methodologische tendens, want vrouwelijke zorgverleners hebben het misschien gemakkelijker gevonden om hun ellende toe te geven dan mannen, mannen zijn misschien minder geneigd om hun benauwdheid te uiten."

Interessant genoeg ontdekten de onderzoekers ook dat stress niet altijd verband hield met burn-out. Een reden kan zijn dat burn-out de weerstand tegen stress vermindert en daarom kan bijdragen aan een vicieuze cirkel waarbij de rol van elke factor een rol kan spelen, merkte dr. Merlani op.

Verpleegkundigen-assistenten hadden het grootste risico op burn-out van alle onderzochte professionals. Dr. Merlani legde uit, aangezien de deelname aan de end-of-life en post-mortemzorg bekend is in de literatuur om de psychische belasting en het risico op burn-out te vergroten en omdat deze zorgverleners meestal minder talrijk zijn op IC's, is de onvermijdelijke consequentie dat ze worden vaker geconfronteerd met deze moeilijke situaties dan anderen. Dit zou een van de oorzaken kunnen zijn van het verhoogde risico op burn-out bij verpleegkundig assistenten.
Ze ontdekten ook dat vrouwelijke zorgverleners die jong, ongehuwd en zonder kinderen waren, het grootste risico liepen op burn-out.
Dr. Merlani zei:

"ons onderzoek zou een nieuwe frontier kunnen openen met betrekking tot burn-out op ICU's, wat het belang van de samenstelling van het team benadrukt." Onze resultaten moeten natuurlijk worden bevestigd in een prospectief multicenter, multinationaal onderzoek, of de resultaten kunnen worden geëxporteerd naar andere medische instellingen waar teamwerk mogelijk is. is cruciale overblijfselen vooralsnog een interessante vraag die moet worden onderzocht.
De hoofden van de ICU dienen zich ervan te vergewissen dat met name personeel met een hoger risico speciaal wordt opgevangen en dat er middelen beschikbaar worden gesteld om psychologische ondersteuning te bieden en een teamcultuur te bevorderen. Dit zou uiteindelijk ook het aantal vrouwen op ICU's kunnen vergroten, waardoor het algehele risico op burn-out wordt verminderd. "

Geschreven door Grace Rattue