Cetuximab verlengt levensduur van patiënten met longkanker met hoge EGFR-expressie

Een studie gepubliceerd Online First in The Lancet Oncology onthult dat patiënten die lijden aan de meest voorkomende vorm van longkanker en waarvan de tumoren hoge niveaus van epidermale groeifactorreceptor (EGFR) tot expressie brengen, meer baat hebben bij behandeling met cetuximab en een langere levensverwachting hebben in vergelijking met chemotherapie alleen.
Volgens de bevindingen zou het testen van het niveau van EGFR-expressie in de dagelijkse klinische praktijk kunnen worden toegepast om te voorspellen welke niet-kleincellige longkanker (NSCLC) -patiënten het meest waarschijnlijk reageren op behandeling met cetuximab plus chemotherapie om een ??hoger voordeel te hebben van overlevende.
Hoofdauteur Robert Pirker van de Medische Universiteit van Wenen in Wenen, Oostenrijk legt uit:

"EGFR-expressieniveau is de eerste biomarker waarvan wordt aangetoond dat deze is geassocieerd met overlevingsvoordeel van een gerichte therapie die wordt toegevoegd aan eerstelijns chemotherapie bij patiënten met gevorderde NSCLC."

Op dit moment zijn er weinig behandelingsmogelijkheden voor mensen die lijden aan geavanceerde NSCLC en hun levensverwachting is kort, wat betekent dat er dringend strategieën nodig zijn om vast te stellen welke patiënten het meest baat zullen hebben bij nieuwe gerichte geneesmiddelen. Tot nu toe is de EGFR-status nog steeds een van de meest veelbelovende voorspellende biomerkers voor voorbehandeling.
Volgens de gerandomiseerde studie First-Line Erbitux uit 2009 in Lung Cancer (FLEX) liet toevoeging van cetuximab aan standaardchemotherapie als eerstelijnsbehandeling een significant verbeterde overleving zien bij NSCLC-patiënten.
In deze nieuwe studie hebben onderzoekers de FLEX-onderzoeksgegevens opnieuw geanalyseerd om te evalueren of het niveau van expressie van EGFR was gekoppeld aan de respons op cetuximab.
1.121 van 1.125 patiënten van de onderzoekerspopulatie hadden tumor-EGFR-expressiegegevens en werden in de analyse opgenomen. Met behulp van een scoringssysteem varieerde van 0-300 onderzoekers die met hoge en lage niveaus van het EGFR-eiwit. Ze definieerden lage EGFR-niveaus als minder dan 200, terwijl hoge niveaus werden gedefinieerd als een score van 200 en hoger.
Hun bevindingen onthulden een algehele overlevingsvoordeel van cetuximab zonder een toename van toxische bijwerkingen bij patiënten met hoge EGFR-expressie. Patiënten die cetuximab plus chemotherapie kregen, overleefden gemiddeld 1 jaar na de behandeling met 24% overleving na 2 jaar, terwijl degenen die alleen chemotherapie alleen ontvingen gemiddeld 9,6 maanden overleefden en 15% overleefde na 2 jaar.
De onderzoekers merkten geen verschil op in de totale overleving tussen de twee groepen bij patiënten met lage (scoren minder dan 200) EGFR-expressie.
In de hoge EGFR-expressiegroep vestigden onderzoekers een algeheel overlevingsvoordeel in alle belangrijke niet-kleincellige histologische subgroepen, waaronder de twee meest voorkomende vormen van kanker, namelijk plaveiselcelcarcinoom en adenocarcinoom.
In hun slotverklaring zeggen de onderzoekers:

"Wij geloven dat hoge EGFR-expressie nu klinisch kan worden toegepast als een voorspellende biomarker om patiënten met gevorderde NSCLC te identificeren die baat zullen hebben bij de toevoeging van cetuximab aan eerstelijns chemotherapie."

Fred Hirsch van het Cancer Center van de Universiteit van Colorado in Colorado, VS, en Roy Herbst van het Smilow Cancer Hospital in New Haven, VS, zeggen in een gelinkte opmerking:

"Het is duidelijk dat het gebruik van gerichte geneesmiddelen specifieke criteria vereist voor de selectie van patiënten op basis van de beoordeling van een moleculair doelwit ... Gebruik van EGFR-immunohistochemie in het FLEX-onderzoek lijkt een bemoedigende stap te zijn naar gepersonaliseerde geneeskunde voor patiëntensubgroepen met gevorderde longkanker die mogelijk ontvang cetuximab. "

Geschreven door Petra Rattue