De ADHD-medicijnrespons voor kinderen hangt af van specifieke dopolegen-genvarianten

Volgens een nieuwe studie gepubliceerd in de Tijdschrift van de American Academy of Child and Adolescent Psychiatrykinderen met bepaalde dopaminesysteem-genvarianten hebben een verbeterde respons op methylfenidaat (Ritalin) - het meest voorgeschreven medicijn voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). De ontdekking kan helpen bij het selecteren van de meest effectieve voorgeschreven medicijnen voor kinderen met ADHD, waardoor giswerk wordt voorkomen.
Onderzoekers testten 89 kinderen met ADHD tussen 7 en 11 jaar oud en ontdekten dat degenen met specifieke varianten van de dopamine transporter (DAT) en dopamine receptor D4 (DRD4) genen een grotere verbetering in hyperactiviteit en impulsiviteit vertoonden na inname van methylfenidaat vergeleken met kinderen die hadden alternatieve DAT- en DRD4-versies.
Hoofdonderzoeker Tanya Froehlich M.D. uit het kindercentrum van Cincinnati verklaarde:

"Artsen hebben geen goede manier om te voorspellen wie een grote verbetering van de ADHD-symptomen met een bepaald medicijn zal ervaren, daarom gebruiken we momenteel een" trial-and-error "-benadering. Als gevolg hiervan kan het vinden van een effectieve behandeling lang duren. Met meer informatie over genen die mogelijk een rol spelen bij ADHD-medicatierespons, kunnen we mogelijk de behandelingskuur voorspellen, onze benadering aanpassen aan elk kind en de symptoomrespons verbeteren terwijl de kosten voor de gezondheidszorg worden verlaagd. "

De studie van Froehlich is de allereerste placebogecontroleerde farmacogenetische medicijnproef voor ADHD die de effecten van varianten van dopaminesysteemgenen bij schoolgaande kinderen onderzoekt met behulp van beoordelingen door leraren en ouders van de symptomen van kinderen. Gezien het feit dat het essentieel is voor ADHD-kinderen om academisch te functioneren, verklaarde Dr. Froehlich dat het van vitaal belang is om de impact van medicatie op school en thuis te overwegen.

De onderzoekers dienden elk een week placebo en drie verschillende doses methylfenidaat toe aan hun ADHD-deelnemers. Geen van de deelnemende kinderen gebruikte stimulerende medicijnen voor hun ADHD aan het begin van het onderzoek. Ouders en leerkrachten beoordeelden en scoorden de gedragssymptomen van de kinderen op basis van de Vanderbilt ADHD-moeder- en leerkrachtbeoordelingsschalen.
Om vast te stellen welke typen ADHD-gerelateerde genen in de kinderen voorkomen, analyseerden onderzoekers het DNA van kinderen uit speekselmonsters. Aanvankelijk concentreerden ze zich op de vier meest voorkomende genen bij ADHD, zoals DRD4, DAT, COMT en ADRA2A.
Ze ontdekten dat DRD4 en DAT, die ook de best bestudeerde genen voor ADHD zijn, het meest krachtige effect op methylfenidaat dosisrespons bij de deelnemers hebben aangetoond.
Terwijl het DRD4-gen codeert voor het dopaminereceptoreiwit, dat helpt bij het beheersen van de synthese en afgifte van dopamine en de brandsnelheid van neuronen, codeert het DAT-gen voor het dopaminetransportereiwit, dat dopamine verwijdert uit de hersensynapsen.
Onderzoekers zagen een grotere verbetering na inname van methylfenidaat bij kinderen zonder de zogenaamde DAT 10-repeat-variant in vergelijking met degenen die de 10-herhaling hadden uitgevoerd. Een "herhaling" is de herhaling van een gen van een korte nucleotide coderende sequentie. Ze vonden ook dat kinderen zonder de DRD4-gen 4-repeat-variant minder symptomatische verbetering vertoonden met methylfenidaat in vergelijking met 4-repeat-dragers.
Dr. Froehlich en team legden uit dat, hoewel hun bevindingen veelbelovend zijn, er verdere grootschalige studies nodig zullen zijn om hun resultaten te repliceren voordat ze bevestigen wat ze hebben gevonden.
Geschreven door Petra Rattue