Alles wat u moet weten over cocaïne

Inhoudsopgave

1. Recreatief gebruik
2. Bijwerkingen
3. Risico's
4. Behandeling van verslaving

Cocaïne is een zeer verslavende en een van nature voorkomende verdoving of pijnblokker.

Het wordt gewonnen uit de bladeren van Erythroxylon coca (E. coca), ook bekend als de coca scrub, een plant die groeit in de Andes hooglanden van Zuid-Amerika.

Het is de krachtigste stimulant van natuurlijke oorsprong. Toen Coca-Cola voor het eerst werd geproduceerd, bevatte het 9 milligram cocaïne per glas. In 1903 werd dit ingrediënt verwijderd, maar de drank heeft nog steeds cocasmaak.

In 1884 gebruikte Karl Koller, een Oostenrijkse oogarts, eerst cocaïne als een verdovingsmiddel tijdens oogchirurgie. Het was een populaire en veel gebruikte verdoving tot het begin van de 20e eeuw.

Toen de medische wereld tot het besef kwam dat cocaïne verslavend was, werden veiligere anesthetica ontwikkeld. Cocaïne, in zijn basisvorm, wordt niet meer routinematig gebruikt.

Cocaïne en zijn afgeleide, crack-cocaïne, worden echter veelvuldig gebruikt als illegale recreatieve drugs.

Snelle feiten over cocaïne

Hier zijn enkele kernpunten over cocaïne. Meer details staan ??in het hoofdartikel.

• Cocaïne kan worden gerookt, geïnjecteerd of gesnoven
• Crack is een vorm van cocaïne
• Langdurig cocaïnegebruik verhoogt het risico op hartaandoeningen
• Cocaïne kan veranderingen aanbrengen in de structuur van de hersenen

Recreatief gebruik

Cocaïne is een poedermedicijn verwerkt uit de bladeren van de Erythroxylon-cocaplant.

Als een recreatieve drug staat cocaïne bekend als poeder, sneeuw, ski, zacht, klap, hellingen, coca, marcherend poeder, benzoylmethylecgonine en neus snoep.

Het wordt normaal gesproken gevonden als een wit, kristallijn poeder of als een gebroken witte, dikke substantie.

In poedervorm bestaat het meestal uit cocaïne-hydrochloride verdund met andere stoffen, zoals lidocaïne, een lokaal anestheticum, suikers (lactose), inositol en mannitol.

Door de cocaïne te verdunnen, kan de verkoper meer winst maken door de hoeveelheid pure cocaïne die ze moeten verkopen te "stretchen".

Cocaïne kan worden ingenomen door:

• snuiven of inhaleren door de neus. Het komt de bloedbaan binnen via de neusweefsels
• Injecteren, die het rechtstreeks in de bloedbaan vrijgeeft
• Roken of geïnhaleerd in de longen, waar het snel de bloedbaan binnengaat

Wat is crack?

Crack is de straatnaam voor een type cocaïne waarvan het hydrochloride is verwijderd, waardoor roken mogelijk is.

Wanneer het mengsel wordt verwarmd, maakt het een knetterend geluid, vandaar de naam. Kraakproducenten maken barsten met baksoda (natriumbicarbonaat) of ammoniak en water, en het wordt verwarmd om het hydrochloride te verwijderen.

De crackroker ontvangt grote doses cocaïne. Het effect is intens en vrijwel onmiddellijk, zoals bij geïnjecteerde cocaïne, maar de "high" duurt slechts ongeveer 5 minuten.

Bijwerkingen

Crack-cocaïne kan worden gerookt en kan leiden tot een kortere maar intensere high.

Cocaïne heeft een zeer krachtig stimulerend effect op het zenuwstelsel. Het verhoogt niveaus van dopamine, een neurotransmitter gekoppeld aan plezier, beweging en het beloningscircuit van de hersenen.

Normaal gesproken geven neuronen dopamine af in reactie op een plezierige prikkel, zoals de geur van goed voedsel. Zodra dopamine zijn boodschap heeft doorgegeven, keert het terug in het neuron en stopt het signaal.

Cocaïne stopt de dopamine om terug te komen in het neuron, dus het hoopt zich op en blijft de aangename boodschap naar de hersenen sturen.

De overtollige dopamine geeft de gebruiker een gevoel van verbeterd welzijn, euforie, alertheid, motoriek en energie.

De effecten duren over het algemeen tussen de 15 en 30 minuten, maar korter met scheuren.

Risico's

Cocaïne en crack-cocaïne zijn illegale drugs. Dit komt omdat ze gezondheidsrisico's met zich meebrengen.

verslaving

Cocaïne is een zeer verslavende drug.

Langdurig gebruik kan geleidelijk het beloningssysteem van de hersenen veranderen, waardoor het risico op verslaving toeneemt.

Bij occasionele cocaïnegebruikers zijn sociale of fysieke problemen zeldzaam, maar wetenschappers beweren dat er geen veilige hoeveelheid cocaïne is.

Mensen die verslaafd zijn, geven er uiteindelijk de voorkeur aan om cocaïne naar een andere activiteit te brengen. Hun levensstijl kan compleet veranderen naarmate de verslaving groter wordt.

De persoon kan zijn baan verliezen, thuis, gezin en bankroet raken. De gevolgen kunnen dodelijk zijn.

Overdose

Cocaïnegebruikers lopen een hoog risico op beroertes en hartaanvallen.

Een overdosis cocaïne kan leiden tot epileptische aanvallen, levensbedreigend hartfalen, hersenbloeding, beroerte en ademhalingsfalen.

Regelmatig gebruik, zelfs zonder overdosering, verhoogt het risico op negatieve gevolgen voor de gezondheid.

Er is geen specifiek medicijn om een ??overdosis cocaïne te behandelen.

Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat degenen die cocaïne injecteren of roken een groter risico op complicaties hebben dan personen die het snuiven. Rokers hebben de neiging om sneller een verslaving te ontwikkelen dan degenen die snuiven.

Roken van cocaïne verhoogt ook het risico op het ontwikkelen van ademhalingsproblemen, zoals kortademigheid, hoesten en trauma van de longen, inclusief bloeding.

Lichamelijke veranderingen

Wetenschappers aan de Universiteit van Cambridge in Engeland hebben een abnormale hersenstructuur geïdentificeerd in de frontale kwab van de hersenen van cocaïnegebruikers.

Het team onderzocht de hersenen van 120 personen, van wie de helft verslaafd was aan cocaïne. De resultaten toonden een wijdverbreid verlies van grijze massa bij cocaïnegebruikers. Het verlies was groter bij degenen die het medicijn langer hadden gebruikt.

De basale ganglia, een deel van de hersenen waarin het beloningssysteem is ondergebracht, bleken groter te zijn onder personen die afhankelijk waren van cocaïne.

De wetenschappers geloven dat de basale ganglia al vergroot waren voordat de verslaving begon. Dit zou suggereren dat sommige mensen mogelijk meer kwetsbaar zijn voor de verslavende effecten van cocaïne.

Risico op een beroerte en een hartaanval

Onderzoek wijst uit dat cocaïnegebruik het risico op een hartaanval of beroerte aanzienlijk kan verhogen.

Recreatieve cocaïnegebruikers blijken last te hebben van hardere slagaders, dikkere hartspierwanden, hogere bloeddruk en tot een 35 hoger risico op een verharde aorta, in vergelijking met mensen die nooit het medicijn hebben gebruikt.

Andere gezondheidsrisico's

Cocaïnegebruik kan ook de volgende effecten hebben:

Verslaving kan leiden tot schadelijke leefstijlveranderingen en gezondheidsrisico's. Behandeling kan de sleutel zijn tot het behoud van relaties en gezondheid.

• vernauwde bloedvaten
• hoge lichaamstemperatuur
• snelle hartslag
• hoge bloeddruk, hartfalen en beroerte
• hoofdpijn
• buikpijn
• misselijkheid
• verminderde eetlust, met een risico op ondervoeding bij chronische gebruikers
• ernstige paranoia, een verminderd waarheidsgevoel
• hallucinaties of dingen horen die er niet zijn
• problemen met de bovenste luchtwegen van regelmatig snuiven, waaronder een verlies van het reukvermogen, bloedneuzen, nasaal septumverval, slikproblemen, aanhoudende loopneus en heesheid
• ernstige stoelgang gangreen veroorzaakt door een vermindering van de bloedstroom bij degenen die regelmatig innemen
• injecteren verhoogt het risico op ernstige allergische reacties en door bloed overgedragen ziekten, zoals HIV en hepatitis

Cocaïne gebruik van cocapatroon kan leiden tot prikkelbaarheid, angstgevoelens en rusteloosheid.

Coca-ethyleen: cocaïne en alcohol

Mensen die stoffen misbruiken, nemen vaak meer dan één medicijn tegelijkertijd in. Wanneer een persoon samen cocaïne en alcohol gebruikt, produceert de lever cocaethyleen.

Coca-ethyleen verlengt de euforische effecten van cocaïne en maakt ze intenser.

Om die reden nemen drugsgebruikers coca-ethyleen soms zelf als een recreatieve drug.

Coca-ethyleengebruik is echter gekoppeld aan een significant groter risico op plotse dood, vergeleken met alleen cocaïne.

Behandeling van verslaving

Het herkennen van een verslaving is de eerste stap om het te verliezen.

Afhankelijk van de aard van het misbruik, worden sommige patiënten die hulp zoeken, geadviseerd om deel te nemen aan een programma voor residentiële revalidatie of een gestructureerd dagprogramma.

Medicijnen kunnen de symptomen behandelen die gerelateerd zijn aan het terugtrekken van cocaïne, maar er is geen vervangend medicijn dat een patiënt effectief kan helpen herstellen van een cocaïneverslaving.

Personen die stoppen met het gebruik van het medicijn zullen krachtige hunkeren hebben die jaren kan duren.

Counseling, sociale ondersteuning en sommige specialistische medicijnen kunnen helpen.

Het Nationale Behandelagentschap voor Drugsmisbruik (NTA) zegt dat 70 procent van de mensen die in behandeling gaan voor poeder-cocaïneproblemen volledig stoppen of hun verbruik binnen 6 maanden aanzienlijk verminderen.

Iedereen die zich zorgen maakt over het gebruik van cocaïne, moet een arts of een lokale steungroep raadplegen om verslaving te verslaan.