Conflictbeleid voor Medicaid Verschillen tussen medicijnpanelen

Er zijn aanzienlijke verschillen tussen belangenconflictenbeleid voor staatsmedicaiden voor drugsselectie, laten onderzoekers nu weten.
Een nieuw onderzoek van beleidsdocumenten van Medicaid-programma's toont aan dat het huidige beleid om belangenconflicten (COI's) af te handelen niet glashelder en sterk van elkaar verschillen. De bevindingen werden gepubliceerd in JAMA Interne geneeskunde.
De achtergrond van de studie onthulde dat het is belangrijk om COI te beheersen voor formulariumselecties of terugbetalingen om te bevestigen dat geneesmiddelen worden geplukt volgens vastgestelde informatie en zonder vooroordeel, bewakend tegen de macht van de farmaceutische industrie.

Een groep onderzoekers van de Universiteit van Californië, San Francisco, onderzocht de inhoud van het COI-beleid van de Medicaid-drugsselectiecommissies voor de Verenigde Staten en het District of Columbia. Ze hebben het beleid gecategoriseerd en gewezen op de noodzaak van een krachtig beleid.
De onderzoekers zochten op Medicaid-websites en namen contact op met personeelsleden om het COI-beleid voor medicijnselectie te vinden. Ze konden documenten voor 27 programma's verkrijgen (56 procent).
Tot op heden is er niet veel bekend over de manier waarop financiële conflicten worden behandeld door drugsselectiecomités voor programma's voor overheidssubsidies.
De auteurs schreven:

"Het huidige beleid is niet transparant en niet gestandaardiseerd, en geen enkel overheidsbeleid omvatte alle modelcomponenten. Brede variaties suggereren dat sommige beleidsmaatregelen geneesmiddelenbeslissingen niet adequaat kunnen beschermen tegen beïnvloeding door COI en de sector."

In totaal waren er 12 belangrijke openbaarmakingspunten onder het beleid:

• zelfwaardigheid vereist
• onthullingsfrequentie
• gedefinieerde monetaire uitsluitingen
• handhaving
• toegewezen recensent
• verbannen relaties
• aanvullende managementstrategieën
• meldingsvenster opgegeven
• handhaving
• openbare beschikbaarheid
• openbaarmakingsvereiste
• onmiddellijke familiebetrekkingen

Openbaarmaking was de meest voorkomende strategie en werd onthuld in 67 procent van alle beoordeelde beleidsmaatregelen. De op één na meest gebruikelijke strategie was zelfrespect, die bij 52 procent van het beleid wordt gezien. Daaropvolgend had 41 procent monetaire beperkingen vastgesteld voor openbaarmaking.
Uit de staten waarvan het beleid werd herzien, Washington en Idaho hadden het sterkste beleid.
Studiebeperkingen omvatten een lage respons, evenals het feit dat onderzoekers niet in staat waren om de naleving van het beleid te analyseren of conflicten tussen leden van het selectiecomité te onderzoeken.
De auteurs suggereren dat dat zo is een behoefte aan een model COI-beleid voor commissies voor drugsselectie die kunnen worden aangepast door de staat, vooral nu de gezondheidszorg en Medicaid worden hervormd en uitgebreid.
De auteurs concludeerden:

"Het huidige beleid om COI's te beheren in de Medicaid-drugsselectiecomités is niet transparant en varieert sterk van inhoud, wat suggereert dat sommige beleidsmaatregelen mogelijk onvoldoende bescherming bieden tegen COI's. Onze bevindingen tonen de noodzaak aan van een COI-beleid voor selectiecommissies voor geneesmiddelen die aangepast kunnen worden voor individuele staten.
Een modelbeleid moet (1) publiek toegankelijk zijn (2) volledig zijn en expliciete parameters voor openbaarmaking verschaffen (3) gelijkelijk van toepassing zijn op alle commissieleden (4) managementstrategieën omvatten die verder gaan dan openbaarmaking en (5) een verantwoordelijke partij voor de beoordeling van COI en handhaving van beleid. "

Geschreven door Kelly Fitzgerald