Begeerten kan hard worden gemaakt in de hersenen

Begoocheling, of willen wat anderen hebben, kunnen in de hersenen ingebed zijn, volgens nieuw onderzoek uit Frankrijk. We zien het bij kinderen in het spel, het speeltje waar het andere kind van geniet is meer wenselijk. We doen het met modeartikelen, accessoires, auto's, "het bijhouden van de Joneses", waarbij de waarde die aan een object wordt toegekend toeneemt wanneer het door anderen wordt gewenst.
Nu heeft een team van INSERM in Parijs aangetoond dat deze tendens niet alleen psychologisch is, maar ook vanwege specifieke hersenmechanismen die essentieel zijn voor wat al lang bekendstaat als "mimetic desire", een kenmerk dat voor het eerst werd beschreven door de Franse filosoof René Girard in de jaren zestig toen hij begon te schrijven over verlangens en stelde voor dat we onze verlangens van anderen lenen, en dit verklaart veel van menselijk gedrag.
Medeauteur Mathias Pessiglione en collega's schrijven over hun onderzoek naar hoe zij mimetische verlangens in de hersenen hebben ontrafeld in het online nummer van 23 mei: The Journal of Neuroscience.
Het idee van mimetische begeerte is dat we objecten waarderen, niet alleen in termen van hun intrinsieke kwaliteiten, zoals hoe nuttig ze zijn, wat ze doen, en hoe ze eruit zien, maar ook in termen van hoeveel ze door anderen worden gewenst. Het suggereert ook dat mimetische begeerte besmettelijk is en zich snel verspreidt naar anderen, zodat de wenselijkheid van een object toeneemt naarmate er meer mensen in geïnteresseerd zijn.
In veel opzichten is het kenmerk belangrijk voor het overleven van de mens. Het eten van het voedsel dat anderen eten is bijvoorbeeld een eenvoudige manier om te voorkomen dat je wordt vergiftigd.
Maar de onderzoekers suggereren dat deze aanpassing uitvalt wanneer er een tekort aan gewenste objecten is.
Voor hun studie bestudeerden Pessiglione en zijn collega's het gedrag en de hersenactiviteit van 116 volwassenen in de leeftijd van 18 tot 39 jaar.
Terwijl deelnemers MRI-hersenscans ondergingen, keken ze tientallen korte video's met voorwerpen als kleding, eten en accessoires in verschillende contexten. Sommige contexten waren neutraal, waarbij de objecten alleen op zichzelf werden getoond en in andere contexten leek het alsof de objecten op de een of andere manier gewenst waren, of zoals de onderzoekers ze beschreven "als de doelen van de actie van een andere agent". Bijvoorbeeld, een snoepje zou in een context verschijnen die net "verwaarloosd" is op een oppervlak en in een andere context op een ander moment reikt een hand naar het snoep, alsof hij het zou pakken.
Na het observeren van elk scenario gaven de deelnemers het object in kwestie een "wenselijkheidsscore" tussen 1 en 10.

De resultaten toonden objecten in contexten waar ze door anderen 'gewenst' leken te zijn, scoorden hoger op wenselijkheid dan objecten waar geen interesse in werd getoond. Bijvoorbeeld, het snoep dat op het punt stond te worden gegrepen scoorde hoger dan het snoep dat op zichzelf stond.
Toen ze de hersenscans bestudeerden, ontdekten de onderzoekers twee hersengebieden waarvan de activiteit al bekend is, actief werd naarmate de deelnemers hun selecties maakten.
De ene is een gebied dat het spiegelneuronsysteem (MNS) wordt genoemd, dat actief wordt wanneer "een persoon een beweging maakt of iemand anders het uitvoert, dit helpt om de acties van anderen te begrijpen", zei Pessiglione. De andere is het hersenwaarderingsysteem (BVS) dat betrokken is bij het evalueren van de waarde van objecten.
Maar Pessiglione en collega's vonden ook een derde fenomeen: de twee systemen zijn gekoppeld. Wanneer een deelnemer een item observeerde als een object van iemands verlangen (zoals ongeveer te worden gepakt of gekocht), activeerde het spiegelsysteem het waarderingssysteem, waardoor het een hogere waarde aan het object toevoegde.
"Cruciaal was dat de inductie van nabootsende verlangens door actiewaarneming de modulatie van BVS-activiteit door MNS-activiteit betrof," schrijven ze en voegen eraan toe: "Bovendien voorspelde MNS-BVS effectieve connectiviteit individuele gevoeligheid voor mimetische verlangens", zoals Pessiglione uitlegde:

"De handeling van het observeren van een persoon die een object wil kopen, verhoogt de wens voor dit object."
Hij en zijn collega's concluderen:
"We stellen daarom voor dat MNS-BVS-interactie een fundamenteel mechanisme vertegenwoordigt dat uitlegt hoe non-verbaal gedrag verlangens propageert zonder de noodzaak van expliciete, opzettelijke communicatie."
Pessiglione ging verder met te zeggen dat disfunctie in deze gebieden sommige problemen van gezelligheid kan verklaren, bijvoorbeeld autistische kinderen lijken vaak niet dezelfde waarde aan objecten te geven of lijken geïnteresseerd in andere dingen dan niet-autistische kinderen.
"Maar dit moet nog worden aangetoond," zei hij.
Geschreven door Catharine Paddock PhD

Longkanker kan worden gedetecteerd door snuffelhonden

Volgens nieuw onderzoek gepubliceerd in het European Respiratory Journal, konden snuffelhonden worden gebruikt voor de vroege detectie van longkanker. Onderzoekers van het Schillerhoehe-ziekenhuis in Duitsland ontdekten als eerste dat snuffelpannen betrouwbaar longkanker kunnen opsporen. Longkanker, de op één na meest voorkomende vorm van kanker bij mannen en vrouwen in Europa en de meest voorkomende doodsoorzaak door kanker wereldwijd, maakt aanspraak op 340.000 sterfgevallen per jaar.

(Health)

Psychische stoornissen bij zwangere vrouwen - Nieuwe screeningbenadering

In de derde wereld is de prevalentie van maternale psychische stoornissen aanzienlijk hoog en tot voor kort was er geen routinematige screening of behandeling van maternale psychische stoornissen in de instellingen voor eerstelijnszorg in Zuid-Afrika. Nu laten Zuid-Afrikaanse onderzoekers zien dat een nieuwe benadering om zwangere vrouwen te screenen op deze aandoeningen beloftevol is.

(Health)