Overlijdensrisico hoger in ziekenhuizen met meer minderheidsletselpatiënten

Een rapport dat eerst online is gepubliceerd Archives of Surgery, een van de JAMA / Archives-tijdschriften, onthulde dat de kans op sterven groter lijkt te zijn voor patiënten behandeld in ziekenhuizen met een hoger percentage minderheidsletselpatiënten, maar verschillen in ras kunnen een verklaring bieden voor verschillen in uitkomsten tussen traumaziekenhuizen.
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat verwondingen de op twee na grootste oorzaak zijn van raciale ongelijkheden in de Amerikaanse mortaliteit, met variaties in kwaliteitszorg en -resultaten die waarschijnlijk aanzienlijk bijdragen aan dit probleem volgens achtergrondinformatie in het artikel. Zelfs wanneer de sociaaleconomische status en de verzekeringsdekking worden gecontroleerd, geven sommige onderzoeken nog steeds aan dat de gezondheidszorg minder complex is en van mindere kwaliteit voor minderheden. De auteurs merken op dat behandelvoorkeuren, impliciete biases en institutionele en gezondheidssystemen gerelateerde factoren ook een rol kunnen spelen bij verschillen in uitkomsten op basis van ras.
Zij schrijven:

"Het doel van onze studie is om het grootste beschikbare nationale traumaregister te gebruiken om te bepalen of patiënten die worden behandeld in ziekenhuizen die voornamelijk minderheidspatiënten met trauma bedienen, hogere percentages van ziekenhuissterfte hebben. Als dit zou kloppen, dan zouden deze ziekenhuizen kunnen zijn. gericht op initiatieven voor prestatieverbetering die kunnen helpen de ongelijkheden van raciale en etnische minderheden te verminderen. "

Adil H. Haider, M.D., M.P.H., van de Johns Hopkins School of Medicine, Baltimore, en zijn team evalueerden 311.568 patiëntenrecords van 18 tot 64 jaar die wit, zwart of Hispanic waren en een letselscheidingsscore van negen of meer hadden. De patiënten werden tussen 2007 en 2008 in 434 ziekenhuizen behandeld met patiëntendossiers van de National Trauma Data Bank.
Het team verdeelde ziekenhuizen in categorieën, afhankelijk van het percentage minderheidspatiënten met trauma bij de referentiegroep, waaronder ziekenhuizen met minder dan 25% van de minderheidsgroepen. De referentiegroep werd vergeleken met ziekenhuizen met tussen 25% en 50% van de minderheidsgroepen en patiënten met meer dan 50% van de minderheidsgroepen.
Ziekenhuizen geklasseerd als hoofdzakelijk minderheid (dat wil zeggen meer dan 50% van de minderheidspatiënten) hadden waarschijnlijk jongere patiënten, minder vrouwelijke patiënten, meer patiënten met penetrerend trauma en met 5% de hoogste graad van ruwe sterfte (dood door alle oorzaken).
Na het aanpassen van de gegevens voor potentiële confounders, merkten onderzoekers op dat in vergelijking met de referentiegroep de kans op overlijden 16% leek te stijgen in ziekenhuizen met 25 tot 50% minderheidspatiënten en 37% in ziekenhuizen met meer dan 50% minderheidsgroepen. Ziekenhuizen met ten minste 25% van de minderheidspatiënten waren meestal traumacentra van niveau 1 en academische ziekenhuizen.
Wanneer de gegevens van patiënten met een stompe blessure werden geanalyseerd, nam de kans op overlijden toe tot 18% in ziekenhuizen met 25 tot 50% minderheidspatiënten en tot 45% in die met meer dan 50% minderheidsgroepen. Ziekenhuizen met hogere percentages minderheidspatiënten hadden meer patiënten zonder ziekteverzekering in vergelijking met de referentiegroep, maar de kans op sterfte nam in deze drie ziekenhuisgroepen voor deze patiënten toe.

De auteurs concluderen:

"De exacte mechanismen die leiden tot de hogere sterftecijfers waargenomen in ziekenhuizen met een onevenredig hoog percentage van minderheidsgroepen patiënten moeten verder worden onderzocht."

Dit onderzoek zou mogelijke aspecten kunnen onderzoeken die van invloed zijn op de overlevingskansen van patiënten, bijvoorbeeld pre-ziekenhuis transportvariaties, reeds bestaande aandoeningen en andere ongelijkheden, evenals de naleving door ziekenhuizen van traumaprotocollen en andere procesmaatregelen.
De onderzoekers bevelen aan dat ziekenhuizen die zich voornamelijk richten op minderheidspatiënten en een groot aantal onverzekerde patiënten centraal moeten staan ??in initiatieven om deze financieel te versterken. Ze concluderen:

"Het vergroten van de troeven van hulparmoede instellingen en het implementeren van cultureel competente kwaliteitsverbeteringsprogramma's in ziekenhuizen die primair voor minderheidsgroepen dienen, kan een uitstekende eerste stap zijn in het verminderen van raciale verschillen in traumatische uitkomsten en het verbeteren van de zorg voor alle patiënten."

Uitgenodigde kritiek: etniciteit, verzekeringsstatus en ziekenhuizen die overwegend minderheden dienen Ali Salim, MD, van Cedars-Sinai Medical Center in Los Angeles gaf commentaar op Haider en het onderzoek van zijn team in een uitnodiging voor kritiek. Hij betoogt dat de onderzoekers concluderen dat het irrelevant is naar welk type faciliteit patiënten worden vervoerd na een traumatische verwonding, maar Salim stelt dat de meerderheid van minderheidsziekenhuizen slechtere resultaten heeft, ongeacht de benaming van hun traumacentra (niveau 1, 2 of 3) of hun onderwijstatus. Hij schrijft: "Dit provocerende onderzoek roept meer vragen op dan het beantwoordt."
Salim benadrukt dat hervormingen in de gezondheidszorg de situatie verder compliceren, en schrijven:

"Deze laag presterende ziekenhuizen hebben onvoldoende middelen, wat leidt tot lage prestaties, deze lage prestaties zullen de terugbetaling negatief beïnvloeden." Hoe kunnen we voorkomen dat deze vicieuze cirkel deze resultaten in stand houdt die de minderheidspatiënten onevenredig lijken te beïnvloeden? een goede eerste stap. "

Geschreven door Petra Rattue