"Death With Dignity" -programma wordt zelden gebruikt

Artsen, patiënten en hun families zijn oké geweest met een "Death with Dignity" door een arts bijgestaan ??zelfmoordprogramma dat beschikbaar is voor patiënten met dodelijke kanker in een kliniek in Seattle, suggereert een studie.
In de laatste maanden van 2011 was de meerderheid van 255 inwoners van Washington die een recept hadden voor dodelijke medicatie om hun leven te beëindigen onder de Death with Dignity Act van de staat gediagnosticeerd met terminale kanker. Onder die patiënten werden er 40 behandeld in het Seattle Cancer Care Alliance - een onderdeel van het enige door het National Cancer Institute van de Pacific Northwest aangewezen Comprehensive Cancer Center.
De huidige studie, gepubliceerd in The New England Journal of Medicine, onthulde dat SCCA's programma Death Dignity in het algemeen nauwelijks werd gebruikt. Toen dat wel het geval was, was het programma algemeen bekend en aanvaard door patiënten en artsen.
De auteurs schreven: "Kwalitatief waren patiënten en families dankbaar om het dodelijke recept te ontvangen, ongeacht of het werd gebruikt."
Onderzoekers ontdekten dat de meest voorkomende redenen om deel te nemen aan het programma waren:

• een onvermogen om deel te nemen aan plezierige activiteiten en verlies van waardigheid
• verlies van autonomie

Elizabeth Trice Loggers, MD, Ph.D., corresponderende auteur en medisch directeur van de Supportive and Palliative Care Service van SCCA, zei: "Mensen die Death with Dignity nastreven, zijn over het algemeen individuen die onafhankelijk willen zijn en controle willen hebben over de omstandigheden en timing van hun laatste momenten van het leven. "
Na Oregon was Washington de tweede staat die de wet Dood met waardigheid in werking heeft gesteld. Het werd in november 2008 goedgekeurd na een door de kiezer goedgekeurd referendum en trad in maart 2009 in werking.
Geïnformeerde volwassenen die in de staat wonen, volgens de wet van Washington, die een levensverwachting van zes maanden of minder hebben vanwege een gediagnosticeerd medisch probleem, kunnen om dodelijke medicatie vragen en deze zelf toedienen. Artsen die het medicijn voorschrijven, helpen de patiënten niet bij het innemen van het geneesmiddel.
Een groep van 114 patiënten vroeg tussen maart 2009 en december 2011 om informatie over het programma Death with Dignity van de instelling. Van deze patiënten namen 44 niet deel aan het programma en 30 anderen startten het proces, maar kozen ervoor niet door te gaan of stierven voordat ze het werk afmaakten de stappen die nodig zijn om een ??recept voor dodelijke medicijnen te krijgen.
Veertig mensen kregen het recept en 24 overleden na inname van de medicatie - secobarbital, een barbituraat. De gemiddelde tijd tussen het innemen van de medicatie was 35 minuten. De andere 16 patiënten gebruikten het medicijn niet en overleden uiteindelijk van hun ziekte.
De deelnemers waren meestal blanke mannen met meer dan een middelbare schoolopleiding, ze waren allemaal getrouwd en varieerden in leeftijd van 42 tot 91 jaar.
De auteurs schreven dat er geen onverwachte problemen waren, behalve één patiënt die stierf een dag na het innemen van de dodelijke medicatie, wat de zorgverlener en de arts stress gaf.
De auteurs legden uit:

"Anekdotisch beschrijven families de dood als vredig (zelfs wanneer de dood langer heeft geduurd dan het gemiddelde van ongeveer 35 minuten) .We hebben geen klachten ontvangen van familieleden of verzorgers over ons proces of de manier van overlijden van patiënten."

De auteurs suggereren dat de aanvaarding van het programma Death with Dignity te wijten was aan:

• de professionaliteit van de advocaten
• de zorg die de artsen geven bij het praten met patiënten en gezinnen
• het lage profiel van het programma
• De bereidheid van SCAA-leidinggevenden om debat aan te moedigen

Om de acceptatie van het programma te bevorderen, zijn enkele artsen die aanvankelijk tegen het beleid waren, uiteindelijk tot het programma toegetreden.
Het programma Death with Dignity in Oregon meldde dat patiënten een betere controle over het levenseinde hadden en meer klaar waren voor de dood.
Geschreven door Kelly Fitzgerald