Beslissingen gemaakt in de baarmoeder geassocieerd met lichaamsvet

Onder primaten hebben pasgeboren menselijke baby's de grootste hersenen en ook het hoogste percentage lichaamsvet. Als de baby tijdens de zwangerschap echter niet voldoende voedingsstoffen via de placenta ontvangt, doet zich een dilemma voor: moeten middelen worden toegewezen aan vetafzetting voor gebruik als energie na de geboorte of voor de groei van de hersenen?
Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift PLoS ONE, onderzoekers van de Universiteit van Southampton hebben aangetoond dat deze beslissing invloed kan hebben op de lichaamsvetheid van kinderen.
Bij de Medical Research Council (MRC) Lifecourse Epidemiology Unit van de universiteit voerden onderzoekers echoscopieën uit bij 381 zwangere vrouwen.

Het team mat de bloedstroom van de placenta naar de ongeboren baby, en onderzocht ook of dit bloed werd gedistribueerd naar de lever van de baby of als het bloed de lever omzeilde om de hersenen en het hart soepel te maken. Deze metingen werden vervolgens vergeleken met het lichaamsvetpercentage bij de geboorte en opnieuw bij 4 jaar oud.
De onderzoekers ontdekten dat kinderen een grotere lichaamsvet hadden als baby en op 4-jarige leeftijd als de bloedtoevoer naar de lever groter was in de late zwangerschap. Toen de meerderheid van het bloed de lever miste en de hersenen en het hart leverde, ontdekte het team dat de placenta kleiner was en minder essentiële voedingsstoffen aan het ongeboren kind leverde.
Volgens de onderzoekers zijn deze bevindingen onafhankelijk van een verband tussen de lichaamsvet van het kind en de lichaamsvet van de moeder.
Keith Godfrey, hoogleraar Epidemiologie en Menselijke Ontwikkeling aan de universiteit, zei: "In ons evolutionaire verleden hebben de eisen van een groot brein ertoe geleid dat de ongeboren baby bloedstroomresponsies heeft ontwikkeld die de toevoer van voedingsstoffen naar de hersenen in stand houden wanneer essentiële nutriënten worden geleverd van de moeder kan niet voldoen aan de eisen van de baby.

Het hebben van een groot brein heeft echter ook geleid tot de ontwikkeling van een strategie om de bloedstroom door de lever van de baby aan te passen, waardoor de lever meer vet kan produceren - dit fungeert als een energiereserve, die de ontwikkeling van de hersenen tijdens perioden van ziekte of ondervoeding beschermt in de vroege kindertijd. Onze gegevens suggereren dat de evolutie van deze strategie gepaard gaat met een aanleg voor obesitas en later met diabetes in hedendaagse samenlevingen met overvloedige voeding in het latere postnatale leven. "
Hoogleraren Guttorm Haugen van de Universiteit van Oslo en Torvid Kiserud van de Universiteit van Bergen, die deel uitmaakten van de studie, legden uit:

"Een interpretatie van onze bevindingen is dat er geprogrammeerde effecten op de lever kunnen zijn die voortkomen uit bloedstroomaanpassingen in de baarmoeder en personen vatbaar maken voor het verkrijgen van overtollig lichaamsvet. Hoewel verdere studies nodig zijn, voegen onze bevindingen gewicht toe aan de huidige zorgen dat de huidige epidemie van obesitas bij kinderen en aanverwante stoornissen kan deels zijn oorsprong vinden in aanpassingen die door de zich ontwikkelende baby tijdens de zwangerschap zijn aangebracht. "

Professor Mark Hanson, directeur van de Human Development and Health Academic Unit van de Universiteit van Southampton, zei: "Als de toevoer van voedingsstoffen in de placenta ontoereikend of onevenwichtig is, moet de ongeboren baby beslissen of hij prioriteit geeft aan vetafzetting of reservehersengroei - hij doet dit door de hoeveelheid bloed te veranderen die naar de lever en Brian stroomt.Een beslissing om de bloedtoevoer naar de lever te verhogen heeft blijvende gevolgen voor de lichaamsvetheid van het kind.
Transferprocessen in de placenta voor sommige voedingsstoffen zoals glucose ontwikkeld in minder welvarende milieus dan die nu in ontwikkelde populaties, en onze bevindingen suggereren bovendien dat in omstandigheden van maternale obesitas en overmatige voedingsstoffen deze processen nu ook leiden tot overmatige vetafzetting in de baarmoeder .
Dit versterkt het argument voor alle vrouwen in de reproductieve leeftijd die meer toegang hebben tot voeding, onderwijs en leefstijlondersteuning om het risico van obesitas bij hun kinderen te verminderen en de gezondheid van de volgende generatie te verbeteren. "
Professor Cyrus Cooper, directeur van de MRC Lifecourse Epidemiology Unit, verklaarde: "Deze studie maakt deel uit van een breder oganisme van de MRC Lifecourse Epidemiology Unit naar hoe factoren tijdens de zwangerschap op lange termijn invloed kunnen hebben op de groei en ontwikkeling van de jeugd. een prachtig voorbeeld van multidisciplinair onderzoek met behulp van de unieke klinische hulpbron van de Southampton Women's Survey. "
Geschreven door Grace Rattue