Depressie, slecht lichaamsbeeld Resultaat van negatief praten over gewicht

Een nieuwe studie, online gepubliceerd in de National Communication Association's Journal of Applied Communication Research, onthult dat gesprekken waarin personen zichzelf als vet beschouwen, schadelijk kunnen zijn voor hun geestelijke gezondheid. 'Vet praten', dat wil zeggen rituele gesprekken over het lichaam van de eigen of andere mensen, kan resulteren in een verminderd zelfvertrouwen van het lichaam en hogere niveaus van depressie.
Hoofdauteur, Analisa Arroyo, een Ph.D. student in communicatie aan de Universiteit van Arizona in Tucson verklaarde:

"Deze resultaten suggereren dat het uiten van gewichtgerelateerde problemen, wat vooral bij vrouwen het geval is, negatieve effecten heeft.We ontdekten dat vet praten voorspelt dat veranderingen in depressie, lichaamstevredenheid en waargenomen druk dun zijn in de tijd."

Arroyo en Jake Harwood, Ph.D., hoogleraar communicatie aan de Universiteit van Arizona, werkten samen aan twee enquêtes waarbij studenten van studenten aan de universiteit betrokken waren om vast te stellen of 'vet praten' een reden of uitkomst was van bezorgdheid over het lichaamsgewicht en geestelijke gezondheidsproblemen.

Bij hun eerste onderzoek waren 33 vrouwen en 24 mannen betrokken, die gemiddeld bijna 21 jaar oud waren en die werden gevraagd om gedurende een periode van drie weken te reageren op een reeks online vragenlijsten. De enquêtes bevatten vragen over hun tevredenheid met het lichaam en hoe zij de druk van de samenleving zagen als dun, hun niveau van depressie en zelfrespect, en ook hoe vaak zij zich bezighielden met 'vet praten'.
De onderzoekers definieerden 'dikke praatjes' als opmerkingen over wat de eet- en bewegingsgewoonten van de deelnemers zouden moeten zijn, hun zorgen om overgewicht te worden, hoe ze hun eigen gewicht en vorm zagen, en ook hoe ze bezig waren met vergelijkingen met andere mensen met betrekking tot deze kwesties.
Uit de bevindingen bleek dat over het algemeen, ongeacht de geslachts- of body mass index van de deelnemers, hoe vaker iemand deelnam aan 'vet praten', hoe lager hun lichaamstevredenheid werd en hoe hoger hun depressieniveau na drie weken werd. Een statistische evaluatie toonde aan dat ongeacht het feit dat het eerste onderzoek niet werd gestaafd, het tweede onderzoek bewijsmateriaal toonde dat bezorgdheid over het lichaamsgewicht en geestelijke gezondheidsproblemen inderdaad het resultaat waren van 'vet praten'. De tweede, grotere studie omvatte 85 vrouwen en 26 mannen die gemiddeld 21 jaar oud waren en bestond uit een reeks onlinevragenlijsten van 2 weken. Tijdens dit grotere onderzoek maakten de onderzoekers echter onderscheid tussen 'praten' en 'luisteren'.
Het resultaat toonde aan dat een lage lichaamstevredenheid een substantieel effect had op het spreken van meer 'vet praten' en dat praten over 'vet praten' vervolgens in de loop van de tijd substantieel leidde tot een hogere depressie en een grotere waargenomen druk om mager te zijn. Daarentegen bleek dat het luisteren naar 'vet praten' geen oorzaak of gevolg was van het lichaamsgewicht en geestelijke gezondheidsproblemen.
Volgens Arroyo is de laatste uitkomst erg interessant, omdat het in tegenspraak is met gepubliceerd media-effectenonderzoek, waaruit blijkt dat blootstelling aan het luisteren naar mediaberichten het lichaamsbeeld van een persoon kan beïnvloeden.

Arroyo concludeerde:

"Interpersoonlijk, maar dit gebeurt niet, het is de daad van het deelnemen aan dik gepraat, in plaats van er passief aan blootgesteld te worden, dat heeft deze negatieve effecten."

De studie, "Onderzoek naar de oorzaken en gevolgen van het praten over Fat Talk" zal worden gepubliceerd in de editie mei 2012 van het Journal of Applied Communication Research.
Geschreven door Petra Rattue