Diabetici die artsen bezoeken, hebben vaker verbeterde risicofactoren

Een rapport in het nummer van 26 september van Archives of Internal Medicine, een van de JAMA / Archives tijdschriften laten zien dat diabetici die twee keer per maand een arts in de eerste lijn bezoeken, meer controle hebben over de bloedglucose, bloeddruk en het cholesterolgehalte.
Volgens de achtergrondinformatie in het artikel is diabetes steeds gebruikelijker geworden in de Verenigde Staten en wereldwijd.
Het risico op verhoogde complicaties bij diabetes is gekoppeld aan verhoogde niveaus van hemoglobine A1c, die een maat is voor bloedglucosespiegels en controle over twee tot drie maanden, bloeddruk (BP) en lipoproteïnecholesterol met lage dichtheid (LDL-C). Hoewel het verlagen van de niveaus die risico's vermindert, hebben de meeste diabetespatiënten volgens het artikel deze niveaus niet onder controle.
Op dit moment bieden behandelrichtlijnen geen aanbevelingen met betrekking tot de frequentie waarmee artsen diabetespatiënten moeten zien, hoewel de aanbevolen intervallen voor het testen en aanpassen van medicatie kunnen variëren van 2 tot 3 dagen voor insuline tot elke 3 maanden voor hemoglobine A1c. Volgens de auteurs is het echter mogelijk dat "de voordelen van frequentere ontmoetingen van leveranciers niet beperkt zijn tot intensivering en testen van de behandeling."
Fritha Morrison, M.P.H., van Brigham en het Women's Hospital in Boston en haar team hebben een retrospectieve cohortstudie uitgevoerd om vast te stellen of bezoeken van meer patiënten patiënten zouden kunnen helpen bij het beheersen van hun diabetes.
Tussen januari 2000 en januari 2009 evalueerden zij gegevens die waren verkregen van 26.496 volwassen patiënten met diabetes en verhoogde hemoglobine A1c-, BP- en / of LDL-C-spiegels die artsen in de eerstelijnsgezondheidszorg die verbonden waren aan twee ziekenhuizen in Boston gedurende ten minste twee jaar hebben bezocht. Aan het begin van het onderzoek stelden ze behandelingsdoelen vast voor hemoglobine A1c van minder dan 7%, met BP van minder dan 130/85 mm Hg (mm kwik) en LDL-C van minder dan 100 mg / dL (milligram per deciliter) . Vervolgens evalueerden ze het verband tussen de frequentie van doktersbezoeken, die werden gedefinieerd als notities in de medische dossiers van patiënten, en de tijd die het kostte om de niveaus van A1, BP en LDL-C van hemoglobine te regelen.
De resultaten toonden aan dat voor patiënten die hun artsen elke 1 tot 2 weken zagen, de gemiddelde (middel) tijd voor het bereiken van de behandeldoelen 4,4 maanden zonder insuline en 10,1 maanden met insuline voor hemoglobine A1c en 1,3 maanden voor BP en 5,1 maanden voor LDL-C. Degenen die hun arts elke 3 tot 6 maanden bezochten, hadden een gemiddelde tijd nodig van 24,9 maanden (zonder insuline) en 52,8 maanden (met insuline), respectievelijk 13,9 maanden en 32,8 maanden om het doel te bereiken.
Wanneer de tijd tussen doktersbezoeken na de analyse was verdubbeld, nam de gemiddelde tijd die nodig was om het streefdoel van het hemoglobine A1c te bereiken toe tot 35% zonder insuline en tot 17% met insuline; voor BP en LDL-C namen de gemiddelde tijden om het doel te bereiken toe met respectievelijk 87% en 27%.
Onderzoekers merkten op dat bij toenemende bezoeken aan artsen tot een frequentie van maximaal eens per 2 weken voor de meeste doelen, de tijd om diabetes te beheersen geleidelijk afnam, consistent met de farmacodynamiek (tijdsverloop en effecten van medicijnen) voor de respectieve klassen van medicatie.
De auteurs stellen dat:

"De huidige bevindingen tonen aan dat voor veel patiënten met een verhoogd hemoglobine A1c, BP of LDL-C, frequenter patiënten-leverancier ontmoetingen geassocieerd waren met een kortere tijd tot behandelingsdoel, en de controle het snelst was met intervallen van twee weken."

Volgens de suggestie van de auteurs kan dit interval geschikt zijn voor de meest ernstig ongecontroleerde patiënten. Ze erkennen echter dat innovatieve benaderingen noodzakelijk kunnen zijn om deze frequentie te bereiken als gevolg van de toenemende vraag naar hulpmiddelen voor de gezondheidszorg. Ze concluderen: "Het retrospectieve karakter van deze studie verhindert ons om een ??causaal verband te leggen tussen de frequentie van ontmoetingen en de uitkomsten van de patiënt", en beveelt nader onderzoek aan.

Uitgenodigd commentaar: wanneer het gaat om primaire zorg, mag er meer zijn

Allan H. Goroll, M.D., M.A.C.P., van de Harvard Medical School en het Massachusetts General Hospital in Boston, plaatsten de bevindingen van Morrison en zijn team in de context van de huidige zorgomgeving in een uitgenodigd commentaar. Hij schrijft: "Naarmate hervormingen van de gezondheidszorg de komende jaren worden geïmplementeerd, zullen artsen en teams in de eerstelijnsgezondheidszorg steeds meer de beste praktijken toepassen om de waarde te maximaliseren.Ze zullen moeten weten welke op bewijs gebaseerde acties de beste resultaten opleveren."
Goroll waarschuwt echter dat beperkingen van het onderzoek moeten worden overwogen alvorens te concluderen dat een bezoek van een arts om de twee weken de standaardbehandeling zou moeten zijn voor patiënten met diabetes en ongecontroleerde niveaus van hemoglobine A1c, BP en LDL-C. Hij wijst erop dat de studie van de Morrison et al retrospectief was en evalueerde niet de aard van de bezoeken aan clinici, eraan toevoegend dat de bestudeerde bezoeken beperkt waren tot die met artsen in de eerstelijns gezondheidszorg.
Goroll is het ermee eens dat het onderzoek nog steeds aanvullende informatie biedt over hoe een balans te vinden tussen volume, waarde en zorguitkomsten. Hij blijft schrijven dat voor aandoeningen, zoals diabetes, hypertensie en hyperlipdemia, waarbij evidence-based behandeling een effect kan hebben op ziekte- en sterftecijfers, pay for performance mogelijk een belangrijk onderdeel van de betaling is. Hij concludeert het schrijven: "Inzicht in hoe deze zorg het beste kan worden aangepakt en het gedrag van de patiënt kan worden veranderd, met name in de instellingen voor eerstelijnszorg, zal net zo belangrijk zijn als te weten welke zorg moet worden voorgeschreven."
Geschreven door Petra Rattue