Dieters falen vanwege hormonen, geen gebrek aan wilskracht

Nieuw onderzoek dat morgen in het New England Journal of Medicine is uitgebracht, suggereert dat mensen niet kunnen afvallen met diëten, meer door hormonale onevenwichtigheden dan door gebrek aan wilskracht.
De kern van het probleem is dat als iemand gewicht verliest, vooral bij agressievere voeding, het lichaam de hormonen die het produceert verandert, zich aanpast voor het verlies aan vetreserves en een sterkere drang om meer te eten en de reserves te vervangen, bevordert.
De auteur van de studie Joseph Proietto van de Universiteit van Melbourne in Australië, zei in een e-mail:

"Mensen die herwinnen, moeten niet streng voor zichzelf zijn, want eten is ons meest elementaire instinct."

Het onderzoek suggereert dat het een aanhoudende biologische drang is om vetopslag en lichaamsgewicht te behouden, wat logisch is als je erover nadenkt, aangezien de dagen van supermarkten en restaurants op elke hoek dateren van minder dan een eeuw. Duizenden jaren daarvoor waren voedselvoorraden nog lang niet gegarandeerd, dus het voortbestaan ??van een persoon was gedeeltelijk afhankelijk van wat ze bij wijze van spreken met zich mee konden dragen.

Dieters die verloren gewicht terugkrijgen is een heel normaal probleem voor mensen met een dieet. Prietto en zijn onderzoeksassistenten bestudeerden 50 patiënten met overgewicht of obesitas in Australië gedurende een dieetprogramma van 10 weken om uit te zoeken wat er gebeurde nadat de patiënten ten minste tien procent van hun lichaamsgewicht verloren.
Het was een intensief programma en gemiddeld verloren de betrokkenen tot 30 pond in de loop van de 10 weken, wat sneller is dan de voorgestelde één tot twee pond per week. Ze verbruikten slechts 500 tot 550 calorieën per dag door een maaltijdvervangingssupplement genaamd Optifast te gebruiken en groenten te eten. Aan het einde van de 8e week werden andere voedingsmiddelen geleidelijk opnieuw geïntroduceerd in hun dieet.

Nadat het programma was afgelopen, kregen de patiënten counseling en advies over hoe ze het gewichtsverlies konden handhaven, maar toch werden ze gemiddeld het jaar erna op twaalf pond gezet.
Onderzoekers hielden ook toezicht op de bloedspiegels van negen verschillende hormonen waarvan bekend is dat ze de eetlust beïnvloeden, en ontdekten dat zes van de hormonen nog een jaar na het einde van het programma voor gewichtsverlies nog steeds uit balans waren.
Deskundigen die niet bij het onderzoek betrokken waren, zeiden dat het aanhoudende effect op hormoonspiegels niet verrassend was en merkte op dat dit niet noodzakelijkerwijs te wijten was aan de agressievere snelheid van het gewichtsverlies.
De conclusie van het onderzoek:

"Het is beter om niet aan te komen dan om te proberen het te verliezen."

Geschreven door Rupert Shepherd