Dust In Air Of Underground Railways May Harm Health

Een nieuwe Britse studie suggereert dat microscopische stofdeeltjes in de lucht van ondergrondse spoorwegen een risico voor de gezondheid kunnen vormen voor mensen die lange tijd in die omgeving verblijven, zoals spoorwegwerkers en stadsforenzen.
Matt Loxham, een doctoraal student aan de Universiteit van Southampton, en collega's, rapporteren de resultaten van hun onderzoek naar een Europees metrostation in Milieuwetenschappen en -technologie.
Ze bestudeerden het ultrafijne stof of fijne deeltjes in de lucht van het metrostation en merkten dat het heel anders was dan datgene waar de meeste mensen dagelijks in ademen: het leek meer op dat van staalfabrieken en lasfabrieken, waar er veel is een groter aandeel van metalen in de lucht.
Loxham vertelt de pers in een recente verklaring:
"Gewoonlijk bestaat ultrafijn stof uit inerte materie die qua chemische samenstelling geen groot risico vormt."
Maar in het metrostation dat ze bestudeerden, zegt hij, "was het ultrafijne stof minstens zo rijk aan metalen als de grotere stofdeeltjes".
En omdat deze deeltjes veel kleiner zijn dan de grotere stofdeeltjes, bieden ze bij het optellen, voor dezelfde hoeveelheid metaal, een veel groter contactoppervlak in vergelijking met hun volume dan de grotere deeltjes, een reden die ze potentieel schadelijker voor de gezondheid. Een andere reden is dat ze, omdat ze kleiner zijn, verder in de longen en het lichaam kunnen doordringen.

Grof, fijn en ultrafijn fijn stof

Het stof in de lucht bestaat uit deeltjes of deeltjes met verschillende afmetingen. Voor studies worden deze geclassificeerd als grof, fijn en ultrafijn.
Grof deeltje bevat de grootste deeltjes met een grootte tussen 2,5 en 10 micrometer, of ongeveer 25 tot 100 keer dunner dan een mensenhaar. Deze stofkwaliteit wordt PM10 genoemd (afkorting voor Particulate Matter tot 10 micrometer groot).
Fijne deeltjes omvatten deeltjes kleiner dan 2,5 micrometer (PM2,5) en ultrafijne deeltjes kleiner dan 0,1 micrometer (PM0,1).
De auteurs schrijven in hun achtergrondinformatie dat:
"In vergelijking met grove (PM10) en fijne (PM2.5) deeltjesfracties van PM via de luchtwegen in de ondergrondse spoorweg, is er weinig bekend over de chemie van de ultrafijne (PM0.1) fractie die aanzienlijk kan bijdragen aan het deeltjesaantal en de oppervlakteconcentraties."
We weten dat grove deeltjes (PM10) in het algemeen niet verder in het lichaam komen dat de neusholtes en de bronchiën, terwijl fijn stof (PM2.5) de kleinere luchtwegen bereikt (de bronchiolen).

Ultrafijn stof reikt tot diep in het lichaam

Maar ultrafijn stof (PM0.1) bereikt de diepste delen van de longen en komt meteen in de longblaasjes terecht, de kleine zakjes waar zuurstof wordt overgebracht naar de bloedbaan en afgassen gaan de andere kant op om uit te ademen.
Er is ook een suggestie dat ultrafijn stof de beschermende epitheliale barrière kan binnendringen die de luchtwegen bekleedt en in het onderliggende weefsel en de bloedbaan terechtkomt. Als dit het geval is, is de schade die eventuele gifstoffen in het ultrafijne stof vormen niet beperkt tot luchtwegen, maar kan ook schade aan het cardiovasculaire systeem, de lever, hersenen en nieren veroorzaken.
Eerdere studies hebben al aangetoond dat werken in zware industrieën zoals staalfabrieken en lasinstallaties potentieel onbeschermde werknemers blootstelt aan door de lucht verspreide metalen zoals ijzer, koper en nikkel, wat de gezondheid kan schaden.
De grote hoeveelheid mechanische activiteit in een ondergrondse spoorweg in combinatie met een hoge omgevingstemperatuur zorgt voor veel metaalrijk stof in de lucht.
Maar er is weinig begrip van wat schadelijke stoffen in de lucht van een ondergrondse spoorweg kunnen zijn, laat staan ??de gezondheidsrisico's die het zou kunnen opleveren. De weinige studies die zijn gepubliceerd zijn meestal niet overtuigend.

Stof in de lucht van een metrostation op de Mainline in Europa dat rijk is aan metalen

Voor de studie verzamelden en analyseerden geochemisten, toxicologen en milieuwetenschappers stof uit de lucht vanaf een ondergronds hoofdstation gelegen onder een luchthaven in Europa.
Ze verzamelden gedetailleerde profielen van het metaalgehalte van het stof dat ze verzamelden. Vervolgens vergeleken ze deze profielen met andere profielen die op hetzelfde moment werden verzameld uit verschillende omgevingen, zoals monsters van houtkachels en een verkeerstunnel met veel verkeer.
De vergelijkingen onthulden dat de ondergrondse deeltjes zeer rijk waren aan metalen, met name ijzer en koper.
De onderzoekers keken ook naar de vorm van de deeltjes om aanwijzingen te ontdekken over hoe ze werden gegenereerd.
Bovendien ontdekten ze dat de deeltjes reactieve moleculen konden produceren die een belangrijke rol spelen in hun toxiciteit. Dit hing af van het type en de hoeveelheid metaal die ze bevatten, maar de toxiciteit nam meestal toe naarmate de deeltjesgrootte kleiner werd.
Ze doen nu verdere tests om te kijken naar het effect van het stof op luchtwegcellen en welke mechanismen cellen kunnen gebruiken om mogelijke schade te voorkomen.
"Ondergronds reizen per trein wordt door grote aantallen mensen in grote steden over de hele wereld gebruikt, bijvoorbeeld bijna 1,2 miljard reizen per jaar in de Londense metro", zegt Loxham, die oproept om verder onderzoek te doen om meer te weten te komen over de zwevende deeltjes in ondergrondse spoorwegen en hoe de mate van blootstelling eraan de gezondheid beïnvloedt.
Middelen uit de opleiding Integratief Toxicologie Scholingspartnerschap verstrekt door de Medical Research Council UK financierden het onderzoek.
In een andere recente studie, vonden de onderzoekers dat PM2.5 luchtverontreiniging is gekoppeld aan snellere verdikking van de carotide slagader voering, een betrouwbare marker voor atherosclerose of verharding van de bloedvaten, een belangrijke oorzaak van hart-en vaatziekten.
Geschreven door Catharine Paddock PhD