Engineering-orgels om donortekorten op te lossen

De tweede krant van deze week Lancet serie over stamcellen, rapporteert over een mogelijke oplossing voor de orgaandonorcrisis door een nieuwe techniek te gebruiken, waarbij de eigen stamcellen van een patiënt worden ingebracht in een kunstmatige scaffold waar ze veranderen in een volledig functioneel orgaan. Deze nieuwe benadering voor het regenereren en transplanteren van organen vereist niet de behoefte aan menselijke donoren en zou daarom afstotingsproblemen en de behoefte aan immunosuppressieve geneesmiddelen verlichten.
De leidende auteur, Paolo Macchiarini van het Karolinska Institutet in Stockholm, Zweden, verklaart:

"Een dergelijke aanpak is al met succes toegepast voor de reparatie en reconstructie van verschillende complexe weefsels zoals de luchtpijp, de slokdarm en de skeletspier in diermodellen en mensen, en kan, geleid door passend wetenschappelijk en ethisch toezicht, dienen als een platform voor de engineering van hele organen en andere weefsels, en zou een haalbare en praktische toekomstige therapeutische benadering kunnen worden om aan de vraag te voldoen na orgaanfalen. "

Als gevolg van de vergrijzing van de bevolking, blijft de crisis voor donoren voor hele organen toenemen. Alleen in de VS, elk jaar, claimt chronische longziekte het leven van ongeveer 120.000 mensen, terwijl 112.000 sterven aan nierfalen en 425.000 aan coronaire hartziekten, en zelfs voor degenen die het geluk hebben een donororgel te ontvangen, blijft de strijd om te overleven bestaan, dure en potentieel gevaarlijke immunosuppressieve therapie moeten nemen voor de rest van hun leven.
Macchiarini en zijn team bespreken het gebruik van een nieuwe regeneratieve techniek die is gebaseerd op het gebruik van natuurlijk voorkomende extra cellulaire matrix als een biologische scaffold. Hun paper beschrijft de belangrijkste wetenschappelijke en ethische hindernissen die moeten worden overwonnen voordat deze aanpak kan worden gebruikt en de voortgang van de herziening van de gereconstrueerde individuele organen.

Voordat de nieuwe benadering op grote schaal kan worden toegepast voor klinisch gebruik, moeten onderzoekers uitdagingen aanpakken, zoals het identificeren van de best mogelijke celbronnen voor verschillende organen, het optimale scaffoldmateriaal en welke patiënten geschikt zouden zijn.
De auteurs vermelden:

"Voor klinische proeven moet voldoende aandacht worden geschonken aan wie te werven: geschikte patiënten moeten in staat zijn om bekwame toestemming te geven, enige hoeveelheid sociale steun hebben, weinig co-morbiditeit hebben en bereid zijn om verlies van privacy te riskeren."

Naast de wetenschappelijke uitdagingen, werpt de nieuwe technologie ook een aantal ethische problemen op die moeten worden overwonnen. De auteurs waarschuwen voorzichtig te zijn en zeggen:

"De druk om deze techniek te bevorderen, gedreven door de vraag, de race voor prestige, en het potentieel voor enorme winsten, verplicht een vroege toezegging om de veiligheid van verschillende strategieën vast te stellen ... vooral wanneer er zoveel potentiële patiënten en artsen zijn die wanhopig op zoek naar een remedie die hoop biedt. '

Ze pleiten voor een beleid dat deze kwesties aanpakt, zoals transparantie met betrekking tot de betrokken technieken, celbronnen, geïnformeerde toestemming, financiële kosten voor patiënten, strategieën voor het omgaan met experimentele fouten en het assisteren van patiënten na de initiële behandeling.
Ze concluderen:

"Misschien is de sterkste ethische plicht van de bioengineeringgemeenschap de identificatie van criteria die voldoende bewijs vormen voor de evolutie van een interventie van onderzoek naar therapie ... Het instellen van adequate veiligheid en functioneel succes zal input van onderzoekers en belangrijke professionele verenigingen en organisaties nodig hebben."

Dusko Ilic van King's College London en Julia Polak van het Imperial College in Londen schrijven in een commentaar:

"Hoewel verschillende vragen niet zijn opgelost, lijkt de belofte van een off-the-shelf-scaffold dat kan worden herbevolkt met autologe stamcellen die in vitro worden uitgebreid, veel dichterbij dan men al een paar jaar geleden had kunnen hopen."

Geschreven door Petra Rattue