Epigenetica is een cruciale factor in homoseksualiteit

Epigenetica is de expressie van genen die worden bestuurd door kortdurende overgangen die bekend staan ??als epi-marks. Deze epi-kenmerken lijken een belangrijke factor te zijn die vaak niet in overweging wordt genomen om bij te dragen aan het diepgewortelde mysterie van waarom homoseksualiteit bestaat, en nieuw onderzoek zegt dat het zou moeten.
Een nieuwe studie, gepubliceerd in The Quarterly Review of Biology, onthult dat seksespecifieke epi-merken kunnen bijdragen aan homoseksualiteit. Normaal gesproken worden deze epi-merken niet geërfd en zijn ze dus verloren. Wanneer ze echter niet verloren zijn, kunnen ze van vader op dochter of moeder op zoon overgaan.
Vanuit het oogpunt van evolutie is homoseksualiteit een kenmerk dat niet voortschrijdt of doorgaat in het proces van Darwiniaanse natuurlijke selectie.

Homoseksualiteit verschijnt bij mannen en vrouwen in elke cultuur. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat homoseksualiteit wordt doorgegeven tussen generaties in families, wat suggereert dat de wortel van seksuele voorkeur genetisch is. Hoewel tot op heden geen enkel gen voor homoseksualiteit is gevonden. Daarom blijven studies zoeken naar een genetische verbinding.
Een eerdere studie stelde een model voor met behulp van de theorie van Darwinistische evolutie en de aanwezigheid van mannelijke homoseksualiteit in menselijke populaties in combinatie met het idee van seksueel antagonistische selectie.
Onderzoekers van de Werkgroep Intragenomisch Conflict bij het Nationaal Instituut voor Wiskundige en Biologische Synthese (NIMBioS) hebben de evolutietheorie gecombineerd met actuele updates in de moleculaire regeneratie van genexpressie en androgeen-afhankelijke seksuele ontwikkeling gebruikt om een ??wiskundig en biologisch model te creëren dat verklaart de rol van epigenetica bij homoseksualiteit.

Epigenetica is een sleutelrol in de seksuele voorkeur

Epi-markeringen fungeren als een andere laag informatie gefuseerd aan onze genen die hun expressie beheersen. In essentie houden genen de aanwijzingen vast, terwijl epi-markeringen aangeven hoe ze in beweging worden gebracht en worden voltooid.

Historisch gezien worden epi-markeringen geëlimineerd en opnieuw gemaakt met elke generatie, maar nieuw onderzoek toont aan dat ze af en toe kunnen overgaan tussen generaties, waardoor overeenkomsten in families ontstaan ??en als gedeelde genen verschijnen.
Sekse-specifieke epi-merken worden gemaakt tijdens de vroege foetale ontwikkeling en dienen als beveiliging tegen de aanzienlijke natuurlijke variatie in testosteron die optreedt bij de late ontwikkeling van de foetus. Sekse-specifieke epi-merken voorkomen bijvoorbeeld dat vrouwelijke foetussen mannelijk worden als er ongewoon hoge testosteronspiegels aanwezig zijn, en omgekeerd voor mannelijke foetussen.
Verschillende soorten epi-merken beschermen verschillende geslachtsspecifieke kenmerken; sommige beschermen de geslachtsorganen, anderen beschermen de seksuele identiteit en deze studie suggereert dat anderen de voorkeur geven aan een veilige seksuele partner.

Wanneer deze epi-marks worden doorgegeven tussen generaties van vaders tot dochters of moeders tot zonen, kunnen ze resulteren in omgekeerde effecten. Het resultaat is feminisatie van kenmerken bij zonen of masculinisatie van sommige kenmerken bij dochters, waarbij soms de seksuele voorkeur wordt beïnvloed.
Deze studie biedt een antwoord op het evolutionaire mysterie van homoseksualiteit, wat suggereert dat "seksueel antagonistische" epi-marks soms kunnen overgaan van generatie op generatie en resulteren in homoseksualiteit bij kinderen van het tegengestelde geslacht. De mathematische modellering laat zien dat de codering van de genen voor deze epi-merken gemakkelijk in de populatie kan worden verspreid, omdat ze altijd de fitheid van de ouder verhogen, maar zelden worden gewist en de fitheid van hun kinderen niet verminderen.
Mede-auteur van de studie Sergey Gavrilets, associate director van NIMBioS voor wetenschappelijke activiteiten en een professor aan de Universiteit van Tennessee-Knoxville, concludeerde: "Overdracht van seksueel antagonistische epi-merken tussen generaties is het meest plausibele evolutionaire mechanisme van het fenomeen van menselijke homoseksualiteit ."
Geschreven door Kelly Fitzgerald