Epilepsie en gewelddadige criminaliteit zijn niet gekoppeld

Volgens een groot Zweeds onderzoek gepubliceerd in PloS Medicineepilepsie houdt niet direct verband met een verhoogd risico om geweldsmisdrijven te plegen. Hoewel mensen die eerder traumatisch hersenletsel (TBI) hebben meegemaakt een verhoogd risico hebben om gewelddadige criminaliteit te begaan. Het onderzoek werd geleid door Seena Fazel, van de Universiteit van Oxford, Verenigd Koninkrijk, en collega's van het Karolinska Institutet, Zweden, en de Zweedse gevangenis en reclassering.
De onderzoekers verklaren:

"De implicaties van deze bevindingen zullen variëren voor klinische diensten, het strafrechtelijk systeem en liefdadigheidsinstellingen voor patiënten."

Het team identificeerde alle personen in Zweden geregistreerd met TBI en epilepsie tussen 1973 en 2009. Vervolgens koppelden ze 10 individuen zonder deze voorwaarden van de algemene bevolking aan elk geval. Deze records werden vervolgens gekoppeld aan latere gegevens over alle gewelddadige misdaadovertuigingen met behulp van persoonlijke identificatienummers die personen in Zweden in nationale registers identificeren.
Ze ontdekten dat 4,2% van de mensen met epilepsie na de diagnose ten minste één gewelddaad had begaan in vergelijking met 2,5% van degenen zonder deze hersenaandoeningen. De connectie tussen epilepsie en het plegen van gewelddadige criminaliteit verdween echter nadat het team zich had aangepast aan de gezinssituatie (waarbij personen met de aandoening werden vergeleken met hun niet-aangetaste broers en zussen). Echter, na correctie voor drugsmisbruik of het vergelijken van degenen met epilepsie met hun niet-aangetaste broers en zussen, ontdekte het team dat er een verband was tussen TBI en het plegen van gewelddadige misdaden.
De onderzoekers verklaren:

"Met meer dan 22.000 individuen voor de epilepsie en traumatische hersenletselgroepen, was het monster, voorzover ons bekend, meer dan 50 keer groter dan datgene dat werd gebruikt in eerdere gerelateerde studies over epilepsie, en meer dan zeven keer groter dan eerdere studies over hersenletsel .
Tot slot, door gebruik te maken van Zweedse populatie-gebaseerde registers gedurende 35 jaar, rapporteerden we risico's voor gewelddadige criminaliteit bij individuen met epilepsie en traumatisch hersenletsel die tegenover elkaar stonden, en bleken binnen elke diagnose te verschillen naar subtype, ernst en leeftijd bij diagnose ."

Volgens de onderzoekers kan het ontbreken van een oorzakelijk verband tussen gewelddadige criminaliteit en epilepsie nuttig zijn voor liefdadigheidsinstellingen en andere belanghebbenden bij het bestrijden van een van de oorzaken van stigmatisering in verband met epilepsie. Verbeterde screening en management van sommige individuen en gevangenen met TBI kan de strafbaarheidspercentages verlagen.
Het onderzoek was gebaseerd op veroordelingsgegevens en de onderzoekers verklaren hun hypothese:

"Hoewel we vertrouwden op veroordelingsgegevens, hebben andere onderzoeken aangetoond dat de mate van onderschatting van geweld vergelijkbaar is in psychiatrische patiënten en controles in vergelijking met zelfrapportagemetingen, en daarom is het onwaarschijnlijk dat de risicoschattingen worden beïnvloed ... We hebben geen reden om dit te doen dat dit anders zou zijn voor die twee neurologische aandoeningen.Algemene percentages van geweldmisdrijven en hun oplossing zijn grotendeels vergelijkbaar in West-Europa, wat enige generaliseerbaarheid van onze bevindingen suggereert. "

In een bijbehorend Perspectief, legt psychiater Jan Volavka, professor emeritus van de New York University School of Medicine (niet betrokken bij het onderzoek) uit:

"Het vergelijken van de veroordelingspercentages voor en na de diagnose zou een ander perspectief bieden op het effect van de ziekte op gewelddadige criminaliteit." Een van de belangrijkste sterke punten van de studie is de zeer grote steekproefomvang, die de gehele bevolking van Zweden omvat, en de follow-up van 35 jaar.De bevindingen zijn van groot belang voor de volksgezondheid en bieden inspiratie voor verder onderzoek. "

Geschreven door Grace Rattue