Epilepsietype Tekenen gekoppeld aan stress

Een studie, online gepubliceerd in het tijdschrift beslaglegging, onthult dat meer dan 33% van de patiënten die onhandelbare aanvallen geloofden, stressgevoelige symptomen vertoonden.
Een team van Johns Hopkins-artsen en -psychologen ontdekte dat meer dan een derde van de patiënten die werden opgenomen in de unit voor monitoring van epilepsie van het Johns Hopkins-ziekenhuis symptomen vertoonden die werden veroorzaakt door stress, in plaats van een echte aanvalstoornis.
Volgens de onderzoekers hebben deze patiënten, waaronder moeders in gevechten rond de voogdij over kinderen en terugkerende oorlogsveteranen, evenals overgestuurde professionals, psychogene niet-epileptische aanvallen (PNES).
Tekenen van de aandoening zijn onder andere:

• krampen


• oncontroleerbare bewegingen


• afgelegen staart

De onderzoekers merken op dat tekenen van PNES stressgerelateerd gedrag lijken te zijn dat een verkeerde diagnose stelt als een epilepsie, maar niet te wijten is aan abnormale elektrische ontladingen in de hersenen die de neurologische aandoening kenmerken.
Antiseizure medicatie slaagt er niet in de symptomen van deze patiënten te stoppen, wat aangeeft dat er niets fysiek mis is met de elektrische activiteit van hun hersenen, zeggen de onderzoekers. Bovendien neemt de incidentie van PNES toe, althans door wat ze de afgelopen maanden hebben waargenomen.
Eerder werden PNES-achtige gedragingen "hysterie" genoemd, terwijl ze nu meestal worden beschouwd als onderdeel van een "conversie" -stoornis, waarbij de patiënt onbewust emotionele disfunctie omzet in fysieke symptomen.
Ze benadrukken dat patiënten in sommige gevallen blind of verlamd zijn geraakt als gevolg van emotioneel trauma. Volgens de onderzoekers hebben artsen geprobeerd niet bekend te maken of aandacht te schenken aan PNES, omdat personen met een risico op pseudo-aanvallen meestal zeer suggestief zijn.
In de afgelopen maanden hebben mediaberichten van West-New York meer dan 12 vrouwelijke middelbare scholieren beschreven die onbeheersbare tics en andere bewegingen hebben meegemaakt, die deskundigen nu beschouwen als manifestaties van een "besmettelijke" psychiatrische, in plaats van een neurologische aandoening.
Volgens neurologen en neuropsychologen aan de Johns Hopkins University School of Medicine, ervaren personen met PNES niet noodzakelijkerwijs meer frequente of ernstige stressvolle gebeurtenissen dan gezonde individuen of mensen met epilepsie, hoewel PNES-patiënten niet in staat lijken om effectief om te gaan met die stress en als een resultaat, voel je meer van streek door hen.
Jason Brandt, Ph.D., senior onderzoeker van de studie, hoogleraar psychiatrie en gedragswetenschappen en neurologie aan de Johns Hopkins University School of Medicine, legde uit:

"Deze patiënten gedragen zich alsof ze een organische hersenziekte hebben, maar dat doen ze niet. En het blijkt dat hun levensbelastingen niet zo hoog waren, maar ze zijn erg gevoelig voor stress en ze pakken het niet aan goed."

De onderzoekers zeggen dat ze de studie hebben uitgevoerd om te achterhalen waarom "psychogene" symptomen zo'n fysieke stoornis zo nauw nabootsen en waarom sommige mensen gevoeliger zijn dan andere. Ze benadrukken dat niet iedereen die zich overweldigd voelt, toevalsymptomen zal krijgen en dat ze niet zeker weten hoeveel mensen pseudo-aanvallen ervaren.
De onderzoekers sloten 20 personen met epilepsie, 40 patiënten met PNES en 40 gezonde controlevrijwilligers in om deel te nemen aan het onderzoek. De onderzoekers vroegen alle deelnemers om de frequentie van verschillende stressvolle gebeurtenissen in het leven (zowel positief als negatief) in de afgelopen vijf jaar te rapporteren.
De deelnemers beoordeelden vervolgens het leed dat deze gebeurtenissen teweegbrachten. De onderzoekers ontdekten dat het aantal stressvolle gebeurtenissen in elke groep ongeveer hetzelfde was, hoewel de PNES-groep veel hogere distressniveaus rapporteerde dan de andere twee groepen.
Bovendien ontdekten ze dat deelnemers aan de PNES-groep niet zo geneigd waren een actieplan te plannen om stressvolle gebeurtenissen in het leven tegen te gaan. Deelnemers die ontkenning gebruikten, ervoeren meer angst dan patiënten die dat niet deden, wat de ondoeltreffendheid van ontkenning benadrukte als een manier om angst op afstand te houden.
Personen met PNES ondervinden niet alleen toevalsymptomen, maar hebben vaak ook instabiele relaties en ander problematisch gedrag. Veel PNES-patiënten hebben hoge kosten voor de gezondheidszorg en blijven arbeidsongeschikt, zelfs jaren nadat het niet-epileptische karakter van hun gebeurtenissen is vastgesteld.

PNES-gedrag is op verschillende manieren kostbaar, inclusief; kosten van doktersbezoeken, medicijnen die nu werken, maar ook hospitalisaties in speciale eenheden zoals Hopkins 'epilepsiemonitoringeenheid (EMU).
Patiënten in de EMU zijn aangesloten op een videocamera om het begin en de kenmerken van een aanval vast te leggen, en ook een elektro-encefalogram (EEG), dat elektrische signalen in de hersenen controleert. Sensoren die zijn bevestigd aan de hoofdhuid van de patiënt, controleren op abnormale elektrische ontladingen in de hersenen en controleren op afstemming van het gedrag van de aanvallen. Bovendien heeft het uitschakelen van aanvallen die niet gecontroleerd kunnen worden, psychologische en sociale kosten tot gevolg.
Gregory L. Krauss, M.D., een professor in de neurologie bij Johns Hopkins en een van de coauteurs van de studie, onthult dat het verrassend is hoeveel mensen zonder epilepsie naar zijn epilepsie-eenheid worden verwezen en dat deze aantallen lijken toe te nemen. In de afgelopen paar maanden heeft meer dan de helft van alle patiënten die naar zijn eenheid zijn verwezen, pseudo-epileptische aanvallen.
Met behulp van een computeranalogie zeggen de onderzoekers dat wanneer ze patiënten ontdekken die geen hardwareprobleem hebben, maar een softwareprobleem hebben, ze het goede nieuws krijgen. Krauss legt uit dat symptomen vaak snel verdwijnen. Volgens Brandt hebben deze patiënten echter meestal cognitieve gedragstherapie nodig om hen te helpen effectievere manieren van coping te ontwikkelen.
Krauss uitgelegd:

"Er is veel stress in onze moderne samenleving, en dit onderzoek benadrukt dat veel mensen niet de vaardigheden hebben om dat aan te kunnen."

Krauss en zijn team melden dat neurologen een verkeerde diagnose kunnen stellen van PNSE-patiënten door hun EEG's verkeerd te lezen en uit te leggen dat personen met PNSE vele jaren kunnen doorbrengen met het krijgen van een behandeling voor epilepsie.

In 2005, een onderzoek met 46 patiënten, gepubliceerd in het tijdschrift Neurologie, onthulde patronen die werden waargenomen bij 54% van de EEG-uitlezingen met misinterpretatie als epilepsie. Patiënten bezoeken Krauss vaak nadat ze door een neuroloog zijn verteld dat hun EEG laat zien dat ze epilepsie hebben.
In 2007, een andere studie van Krauss, gepubliceerd in Neurologie, onderzocht het gebruik van geleidehonden getraind om personen die lijden aan epilepsie te helpen. Het team ontdekte dat 4 van de 6 patiënten die aan de studie deelnamen, feitelijk PNES hadden, in plaats van epilepsie. Volgens de onderzoekers hebben de honden mogelijk het idee van pseudo-aanvallen bij patiënten met PNES geactiveerd bij het waarschuwen voor een naderende aanval.
De honden zijn getraind om te anticiperen op openlijk gedrag en zijn vermoedelijk niet in staat om het verschil tussen echte epileptische aandoeningen en PNES te onderscheiden.
Krauss uitgelegd:

"We zien alleen een groot aantal van deze patiënten, en we zullen waarschijnlijk meer van hen zien."

Ronald P. Lesser, M.D., en S. Marc Testa, Ph.D., beiden van Johns Hopkins, werkten ook aan de nieuwste studie.
Geschreven door: Grace Rattue