Vrees voor stigmatisering De patiënt - Artsen zullen alcohol als oorzaak van de dood aanwijzen, maar niet roken.

Omdat ze de overledenen niet willen stigmatiseren, wijzen Britse artsen in het algemeen roken niet aan als doodsoorzaak op overlijdensakten, hoewel ze alcohol vermelden in gevallen waarin alcohol een duidelijke oorzaak is.
Onderzoekers die hun bevindingen online publiceerden in de Journal of Clinical Pathology, zeggen dat dit implicaties heeft voor de werkelijke omvang van het effect van roken op de gezondheid en wijzen erop dat de huidige statistische schattingen van het aantal dodentols van roken mogelijk gebrekkig zijn.
Hun onderzoek keek naar iets meer dan 2.000 overlijdensakten en 236 post mortem-rapporten van een groot Londens academisch ziekenhuis tussen 2003 en 2009, om te zien welke doodsoorzaak de artsen hadden aangehaald.
Het is bijna twintig jaar geleden dat artsen roken en alcohol als directe of onderliggende doodsoorzaak hebben genoemd, zonder de zaak door te verwijzen naar een lijkschouwer.
Verbazingwekkend genoeg werd roken als de doodsoorzaak opgenomen in slechts twee certificaten (0,1% van het totaal) en opgenomen in deel II van de overlijdensakte, waarin andere bijdragende voorwaarden zijn beschreven, in slechts 10 gevallen (0,5% van het totaal).
De twee gevallen waarin roken werd aangehaald waren longkanker en chronische obstructieve longziekte (COPD). Toch omvatten 279 sterfgevallen deze diagnoses, en in de meeste gevallen was de overledene een huidige (meer dan 45%) of voormalige (meer dan 23%) roker. Het is bekend dat roken de primaire oorzaak is van zowel longkanker als COPD.
In totaal werden 407 sterfgevallen veroorzaakt door omstandigheden waarin roken een substantiële rol lijkt te hebben, maar roken werd in slechts twee van deze certificaten ingevoerd als de doodsoorzaak en als bijdragende factor in zes.
De postmortemeldingen waren niet beter: geen enkel geval noemde roken als het veroorzaken of bijdragen aan de dood, hetgeen de auteurs beschrijven als 'verrassend'.
Toch noemden artsen vrijwillig alcohol als een directe of bijdragende oorzaak van de dood. Dit werd genoemd in meer dan de helft (57,4%) van de 54 overlijdensakten, die diagnoses bevatten die verband houden met alcoholgebruik.
De auteurs, die erop wijzen dat de artsen in de studie, zijn niet uniek in hun terughoudendheid om roken aan te halen als een doodsoorzaak.
"Doodscertificering is een belangrijke bron van gegevens over sterfte en registreert rechtstreeks 99,79% van alle sterfgevallen in het VK."
Ze gaan door :

"Er zijn veel redenen waarom roken niet wordt genoemd als een doodsoorzaak door artsen in het VK ... De eerste en vaak besproken reden heeft te maken met de wens van artsen om familieleden niet te schaden door de overledenen en hun rookgewoonte te stigmatiseren ... de resultaten van deze studie zouden deze veronderstelling ondersteunen, het is interessant dat dezelfde artsen vaak alcoholgebruik citeerden als een onderliggende doodsoorzaak. "

Alcoholgebruik is over het algemeen cultureel meer geaccepteerd, suggereren de auteurs, eraan toevoegend dat het stigma dat geassocieerd wordt met roken goed gedocumenteerd is en dat het verslechtert als gevolg van de recente wetgeving, die roken op openbare plaatsen verbiedt. Het is ook zo dat regelmatig dat regelmatig gematigd gebruik van alcohol niet noodzakelijk een bijdragende factor aan de dood van een persoon zal zijn, het vereist aanzienlijke langdurige mishandeling. Terwijl tabak 50% van de rokers treft met één of andere ziekte.

Ze concluderen

"Gezien het overweldigende bewijs dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen roken en bepaalde terminale aandoeningen, moet meer moeite worden gedaan om het roken op te nemen op de overlijdensakte. Het is duidelijk dat de huidige regelingen dit niet bereiken."

Geschreven door Rupert Shepherd.