Vijf "mutanten" gekoppeld aan prostaatkanker is gelijk aan genetische doorbraak

In het proces om uiteindelijk de mysteries van prostaatkanker te ontrafelen en zelfs een bloedtest te ontwikkelen die artsen kan helpen bij het plannen van behandelingsopties in de vroege stadia, zijn vijf nieuwe genvarianten of mutaties gekoppeld aan de agressieve en dodelijke ziekte. Maak kennis met LEPR, CRY1, RNASEL, IL4 en ARVCF.
Voor deze specifieke studie verzamelden wetenschappers, die altijd op zoek waren naar genetische verschillen die risicoverschillen konden benadrukken, bloedmonsters van meer dan 1300 prostaatkankerpatiënten die in de regio Seattle woonden. Alle waren tussen de leeftijd van 35 en 74 toen de diagnose.
Wat ze bedachten waren vijf éénletterige mutaties (SNP's) die geïsoleerd waren in het "DNA-alfabet" van de patiënten en een significant effect hadden op de progressie van prostaatkanker in termen van beïnvloeding van celdood, tumorgroei, ontsteking, androgeen hormoonspiegels, bloed. - ontwikkeling van het bloed en botdichtheid.
Janet L. Stanford, mededirecteur van het programma van Fred Hutchinson Cancer Research Center in onderzoek naar prostaatkanker, legt uit:

"Biomarkers die onderscheid zouden kunnen maken tussen patiënten met indolente vs. agressievere tumoren zijn dringend nodig.Het panel van markers dat we hebben geïdentificeerd, levert het eerste gevalideerde bewijs dat erfelijke genetische varianten een rol spelen bij de progressie en mortaliteit van prostaatkanker. gebruikt in de kliniek, samen met andere bekende voorspellers die worden gebruikt voor het beoordelen van tumoragressiviteit, zoals een hoge Gleason-score, om mannen met een hoog risicoprofiel te identificeren. "

Wat op het hoogtepunt van debat is, zijn de langdurige zorgen over onnodige overbehandeling van veel prostaatkankerpatiënten die een relatief laag risico hebben op snelle ziekteprogressie en overlijden. Omdat behandeling ongewenste neveneffecten kan veroorzaken, zoals seksuele impotentie en urine-incontinentie, is een poging ondernomen om een ??meer gepersonaliseerde beoordeling van de specifieke prognose van een patiënt na diagnose te bereiken.
Stanford vervolgt:

"Het vermogen om patiënten te onderscheiden op een verhoogd risico op het hebben van agressieve, levensbedreigende prostaatkanker op het moment van diagnose kan de zorg verbeteren voor de subgroep van gevallen die het meest waarschijnlijk voordeel hebben van agressieve therapie en overbehandeling voorkomen van patiënten bij wie de tumoren waarschijnlijk zijn blijven indolent. "

William Phelps, programmadirecteur van translationeel en preklinisch kankeronderzoek bij de American Cancer Society, zei dat de push om meer onthullende diagnostische hulpmiddelen te ontwikkelen wordt gedreven door een erkenning dat de huidige behandelingsopties patiënten kunnen verzwakken.
Phelps concludeert:

"Als de behandelingen voor prostaatkanker zeer draaglijk of zeer veilig waren, zou je waarschijnlijk iedereen behandelen, maar de behandelingen die we vandaag hebben, zijn niet ideaal, dus we kunnen zeker proberen de behandeling te verbeteren, maar tegelijkertijd kunnen we ook probeer manieren te verbeteren om patiënten te identificeren die sneller geneigd zijn snel te evolueren dan degenen die waarschijnlijk erg traag gaan, dus we kunnen behandeling alleen voor die gevallen reserveren als het echt nodig is. Als er markers zijn die de mannen van wie de kanker het meest is beter definiëren waarschijnlijk vooruitgang zal boeken, dat zou zeker zeer nuttig zijn in het huidige klimaat. "

Geschreven door Sy Kraft