Franse spermatelling toont gestage daling

Een nieuw onderzoek toont een gestage afname van het aantal mannelijke spermacellen in het Frans en de kwaliteit van 1989 tot 2005, wat wijst op bewijs dat dit een wereldwijd fenomeen is. De onderzoekers pleiten voor gezondheidsautoriteiten om hun actie op hormoonontregelaars te versterken, die als mogelijke oorzaak voor het milieu zijn genoemd.
Rapportering van hun bevindingen in een publicatie die eerst online in het tijdschrift is gepubliceerd Menselijke voortplanting op 4 december noteren de onderzoekers dat dit, voor zover ze weten, de eerste studie is die een "ernstige en algemene afname van de spermaconcentratie en morfologie op de schaal van een heel land gedurende een aanzienlijke periode" aantoont, en erop aandringt dat:
"Dit vormt een ernstige waarschuwing voor de volksgezondheid."
Ze suggereren dat verdere studies moeten zoeken naar mogelijke milieufactoren.

32,2% daling van de spermaconcentratie

Voor hun onderzoek maakten co-auteur Joëlle Le Moal, een epidemioloog op het gebied van de gezondheid van het milieu in het Instituut voor Veilen Sanitaire, Saint Maurice en collega's, gebruik van spermaanalysegegevens van meer dan 26.600 mannen in 126 centra van de Franse ondersteunde reproductietechnologie (ART) -database Fivnat.
Hoewel de spermagegevens afkomstig waren uit ART-centra, hadden de mannen zelf geen behandeling: het waren hun vrouwelijke partners die werden behandeld, meestal voor geblokkeerde of ontbrekende eileiders.
De onderzoekers vonden dat in de loop van de 17 jaar tot en met 2005 was er een significante en continue daling van 32,2% in de spermaconcentratie, met een constante snelheid van 1,9% per jaar.
Bij mannen van gemiddelde leeftijd 35 jaar daalde de spermaconcentratie (of het aantal zaadcellen, de hoeveelheid sperma in een sperma-volume) van gemiddeld 73,6 miljoen per ml in 1989 tot 49,9 miljoen per ml in 2005.
Er was ook een significante daling van 33,4% in normaal gevormd sperma gedurende dezelfde periode. De auteurs merken op dat hoewel er veranderingen zijn geweest in de manier waarop de spermavorm (morfologie) wordt gemeten, ze niet voldoende zijn om dit hele cijfer uit te leggen. Niettemin kunnen ze niet zeker zijn dat dit representatief is voor de algemene bevolking.
De onderzoekers ontdekten dat er een lichte toename was in de motiliteit van het sperma (hoe goed ze bewegen). Het aandeel beweeglijk sperma steeg van 49,5% in 1989 tot 53,6% in 2005.

Onder drempelwaarde die de tijd beïnvloedt om te ontstaan

Le Moal vertelt de pers in een verklaring dat hoewel het niveau van het aantal zaadcellen van 2005 nog steeds binnen het bereik ligt dat de Wereldgezondheidsorganisatie definieert als "vruchtbaar", het "slechts een gemiddelde is, en dat er mannen in de studie waren die onder de WHO vielen" waarden".
En zij wijst op:
"De waarden van 2005 zijn lager dan de drempelwaarde van 55 miljoen per ml, waaronder de spermaconcentratie naar verwachting de tijd zal beïnvloeden die nodig is om zwanger te worden."

De figuren zouden nog erger kunnen zijn voor de algemene bevolking

Hoewel de onderzoekers rekening hielden met zoveel variabelen die van invloed konden zijn op de resultaten die ze konden vinden, waren niet alle mogelijke factoren beschikbaar.

Terwijl ze zich bijvoorbeeld konden aanpassen aan de leeftijd, de tijd van het jaar en het centrum waar het spermamonster werd gegeven, plus de bemestingstechniek, konden ze zich niet aanpassen aan sociaaleconomische factoren zoals levensstijl, gewicht en roken, die kan het aantal en de kwaliteit van het sperma beïnvloeden.
Maar in hun discussie hierover suggereren de auteurs dat hoewel ART beschikbaar is voor iedereen in Frankrijk, het meestal mensen zijn met meer jaren onderwijs die het gebruiken, en ze zullen minder snel roken en te zwaar zijn. Dus zij beweren:
"... de werkelijke waarden voor spermaparameters in de algemene populatie kunnen iets lager zijn dan die we presenteren en de dalingen kunnen mogelijk sterker zijn."

Moet mogelijke milieugevolgen verkennen, zoals endocriene disruptors

De auteurs pleiten voor meer onderzoek om te kijken naar de mogelijke oorzaken van deze achteruitgang van de mannelijke vruchtbaarheid.
Sommige studies hebben een aantal mogelijke omgevingsfactoren gesuggereerd, zoals hormoonontregelaars die de manier waarop genen tot expressie worden gebracht en hoe cellen zich gedragen, kunnen veranderen.
"Stoornissen in de kwaliteit van menselijke gameten (mannelijk sperma en vrouwelijke eieren) kunnen worden beschouwd als cruciale biomarkers voor effecten op omgevingsstress, waaronder hormoonontregelaars", legt Le Moal uit.
Ze zegt dat gameten de allereerste cellen zijn waaruit mensen worden gemaakt, en er zijn suggesties dat vroege blootstellingen (vóór en kort na de geboorte en misschien zelfs vóór de bevruchting) een impact kunnen hebben op de gezondheid van latere volwassenen. Ze geeft het voorbeeld van de "testiculaire dysgenese syndroom-hypothese", een veelbesproken theorie die momenteel wordt onderzocht en die suggereert dat prenatale blootstelling aan endocriene verstoorders leidt tot afwijkingen in mannelijke voortplantingsorganen.

Nog een reden om bezorgd te zijn, zegt Le Moal, is dat er aanwijzingen zijn dat intergenerationele effecten bij mens en dier kunnen optreden na het foetale stadium, bijvoorbeeld door 'epigenetische' veranderingen die de manier waarop genen zich gedragen veranderen:
"Als dergelijke blootstellingen en effecten optreden in opeenvolgende generaties, zijn de geaccumuleerde uitkomsten aannemelijk, dus de waargenomen trends kunnen het resultaat zijn van verschillende generaties 'veranderingen', zegt ze.
De auteurs zeggen dat we ons zorgen moeten maken over de gezondheid van toekomstige generaties.
Le Moal zegt dat ze hopen dat hun "waarschuwing voor de volksgezondheid" de gezondheidsautoriteiten zal aansporen om "hun acties op het gebied van hormoonontregelaars te versterken, hopelijk op Europees niveau, en om onderzoek en monitoringsystemen te ondersteunen".
Ze zegt dat er in Frankrijk plannen zijn om een ??nationaal monitoringsysteem in te voeren met de autoriteit die nu het nationale ART-register (het Biomedicine-agentschap) beheert. Ze hoopt dat andere landen hetzelfde zullen doen en concludeert:
"Internationale monitoringsystemen kunnen een goed idee zijn om te begrijpen wat er gebeurt op het gebied van reproductieve uitkomsten van mensen over de hele wereld, en om in de toekomst volksgezondheidsacties te evalueren."
In juni 2012 heeft de Endocrine Society in de VS een verklaring uitgegeven met beginselen over hormoonontregelaars en bescherming van de volksgezondheid, gericht op het versterken van het vermogen van de huidige screeningsprogramma's om hormoonontregelaars te identificeren.
Geschreven door Catharine Paddock PhD