Gen-mutatie veroorzaakt ongecontroleerde obesitas

Een enkele genmutatie stopt de neuronen van het verzenden van eetlustremmende signalen naar het rechter deel van de hersenen, resulterend in ongecontroleerde vraatzucht en daaropvolgende obesitas, rapporteerden wetenschappers van het Georgetown University Medical Center in het dagboek Natuurgeneeskunde. De auteurs legden uit dat hun bevindingen zouden kunnen leiden tot manieren om de gevoeligheid van de hersenen voor insuline en leptine aan te zetten, hormonen die de eetlust onderdrukken - er kan bijvoorbeeld een manier zijn om de expressie van dat defecte gen te stimuleren.
De onderzoekers ontdekten dat de mutatie in het Bdnf-gen (van de hersenen afgeleide neurotrofe factor) het vermogen van hersenneuronen om insuline- en leptine-chemische signalen door de hersenen door te geven, ondermijnt. Hun studie betrof muizen.
Wanneer een mens heeft gegeten, komen leptine en insuline vrij in het lichaam en vertellen het lichaam letterlijk dat het moet stoppen met het eten van voedsel. Als de signalen echter geen delen van de hersenen bereiken, wordt verondersteld dat ze - binnen de hypothalamus - honger lijden en blijven doorgaan met eten.
Baoji Xu, Ph.D., zei:

"Dit is de eerste keer dat eiwitsynthese in dendrieten, boomachtige verlengstukken van neuronen, van cruciaal belang is gebleken voor de controle van het gewicht. Deze ontdekking kan nieuwe strategieën openen om de hersenen te helpen het lichaamsgewicht te beheersen."

Dr. Xu doet al jarenlang onderzoek naar het Bdnf-gen. Hij legt uit dat dit gen een groeifactor produceert die regelt hoe neuronen met elkaar communiceren.
Xu heeft aangetoond dat tijdens de ontwikkeling BDNF een belangrijke rol speelt in de vorming en volwassenheid van synapsen. Een synaps is het punt waar twee zenuwcellen zich verbinden; een gespecialiseerde kruising waarbij een neuron (zenuwcel) communiceert met een doelcel - dit gebeurt via chemische signalen. Het Bdnf-gen produceert één kort en één lang transcript. Wanneer het lange-vorm-BdnfN-transcript er niet is, wordt de groeifactor BDNF alleen in het lichaam van het neuron geproduceerd, maar niet in zijn dendrieten. Dit resulteert in de productie van te veel onrijpe synapsen, die het leren en het geheugen bij muizen ondermijnen.

Dr. Xu ontdekte ook dat muizen met dezelfde Bdnf-gendefect extreem zwaarlijvig werden. Vervolgens zijn andere wetenschappers begonnen met het onderzoeken van het Bdnf-gen bij mensen en vonden ze ook een verband tussen obesitas en het gemuteerde Bdnf-gen.
Dit is echter de enige studie waarin duidelijk wordt uitgelegd hoe BDNF het lichaamsgewicht reguleert. Volgens Xu's bevindingen triggeren insuline en leptine de BDNF-synthese in neurale dendrieten, wat de verplaatsing van hun chemische berichten van neuron naar neuron via synapsen vergemakkelijkt. Het doel is om de insuline en leptine chemische signalen op de juiste manier langs de neuronale snelweg naar de juiste locaties in de hersenen te laten bewegen, waar hormonen een programma starten dat de eetlust vermindert.
Xu zei:

"Als er een probleem is met het Bdnf-gen, kunnen neuronen niet met elkaar praten en zijn de leptine- en insulinesignalen ineffectief en is de eetlust niet veranderd."

Wetende dat BDNF de beweging van insuline en leptinesignalen via hersenneuronen regelt, is prima. De grote vraag is "Kan deze foutieve transmissie worden verholpen?".
Als een extra lang formulier Bdnf-transcript zou kunnen worden geproduceerd, met behulp van adeno-geassocieerde op virus gebaseerde gentherapie, zou de eetlustonderdrukking na het eten kunnen worden hersteld bij mensen met het defecte gen. Dit soort gentherapie is meestal effectief en veilig - het is echter niet eenvoudig om bloed in de hersenen af ??te leveren.
Xu zei:

"De beste aanpak zou kunnen zijn om een ??medicijn te vinden dat Bdnf-expressie in de hypothalamus kan stimuleren." We hebben de deur geopend naar nieuwe wegen in fundamenteel onderzoek en klinische therapieën, wat erg opwindend is. "

Geschreven door Christian Nordvist