nl.3b-international.com
Gentherapie beschermt muizen tegen HIV
1 december, Wereld Aidsdag, en we denken na over hoe bijna 30 jaar nadat het voor het eerst zijn lelijke kop had grootgebracht, HIV nog steeds ongeveer twee miljoen volwassenen per jaar infecteert, en ondanks miljoenen dollars en uren van onderzoek, heeft het virus bleek ongrijpbaar en glad voor vaccinontwikkelaars. Maar een alternatief pad begint zich te openen: gentherapie.
Een nieuwe studie gepubliceerd in Natuur op woensdag, beschrijft hoe Nobelprijswinnaar David Baltimore, een viroloog en HIV-onderzoeker aan het California Institute of Technology (Caltech) in Pasadena, en collega's, een gen in de beenspieren van laboratoriummuizen invoegde die gefokt waren om vatbaar te zijn voor menselijk HIV, dat veroorzaakte om een ??breed scala aan antilichamen te maken die hen beschermden tegen blootstelling aan HIV.
Dit is nog ver verwijderd van het ontwikkelen van een gentherapie-aanpak die bij mensen werkt, maar het is een begin. Het is eigenlijk meer dan een begin, omdat dit al eerder is gedaan, met apen. In 2009 waren onderzoekers van het Children's Hospital in Philadelphia in Pennsylvania de eerste die de mogelijkheid van gentherapie voor het voorkomen van HIV aan de orde stelden toen zij aantoonden dat het effectief was bij het voorkomen van de overdracht van het simiaan immunodeficiëntievirus, dat vergelijkbaar is met HIV maar apen infecteert.
Beide teams zijn nu van plan om de methode bij mensen te testen.
Hoewel het extreem lijkt om gentherapie te gebruiken als een manier om een ??infectieziekte te voorkomen in tegenstelling tot een erfelijke ziekte, als het werkt, en we hebben nog steeds geen vaccin, dan kan het een effectief alternatief zijn, zolang het veilig is.
Dus waarom is het zo moeilijk om een ??effectief vaccin tegen HIV te vinden? Nou, het is niet zo dat wetenschappers het niet geprobeerd hebben. In 2009 waren ze er bijna, toen een grootschalige proef in Thailand liet zien dat een experimenteel vaccin ongeveer een derde van de mensen beschermde die het van een HIV-infectie kregen. Maar een derde is niet hoog genoeg om overdracht in de algemene bevolking te stoppen. Dus wetenschappers zijn nu terug bij de 'tekentafel' en proberen het vaccin te verbeteren.
De reden dat HIV zo ongrijpbaar blijkt te zijn voor vaccinontwikkelaars, is omdat, om een ??vaccin te maken, alle of delen van een geïnactiveerd virus moeten worden gebruikt om een ??immuunrespons op te wekken om antilichaameiwitten tegen het echte levende virus te maken. Maar HIV is een gladde figuur: het slaagt er op de een of andere manier in de meeste van de gemakkelijk herkenbare delen van zichzelf te camoufleren of te camoufleren waar de antilichaameiwitten geprogrammeerd zijn om zich vast te grijpen (het verbergt zijn grijphandels als je wilt).
Wetenschappers werken er hard aan om minstens één molecuul te vinden dat het immuunsysteem laat reageren met een breed scala aan antilichaameiwitten die grijphandgrepen kunnen vinden in alle verschillende gemuteerde vormen van HIV: maar de uitdaging blijkt erg moeilijk te zijn. Aan de ene kant hebben ze een breed scala aan antilichamen gevonden die tegen HIV werken, maar aan de andere kant kunnen ze het immuunsysteem niet het vereiste antwoord geven om ze allemaal te maken.
Het risico met gentherapie is dat als je eenmaal het gen hebt ingevoegd, als het fout gaat en andere bijwerkingen begint te veroorzaken waarop je niet had gerekend, hoe schakel je het uit? Dus de reis op dit pad moet optimisme zijn, getemperd met voorzichtigheid.
In de Natuur paper, Baltimore, emeritus-emeritus en Robert Andrews Millikan hoogleraar biologie bij Caltech, en collega's beschrijven hoe zij een gentherapie-aanpak voor hiv-preventie ontwikkelden die zij 'Vectored ImmunoProphylaxis' of 'VIP' noemen.
Muizen zijn niet van nature vatbaar voor HIV, dus de onderzoekers gebruikten muizen die waren ontworpen om menselijke immuuncellen te dragen die HIV kunnen laten groeien. (HIV veroorzaakt schade door binnenvallende gastheercellen, versmelt met hun DNA, en herprogrammeert ze vervolgens om zich te gedragen op een manier die het virus helpt repliceren en verspreiden).
Om het gen in te voegen, gebruikten Baltimore en zijn team een ??adeno-geassocieerd virus (AAV), een klein, onschadelijk virus dat vaak wordt gebruikt in proeven met gentherapie, als een drager om genen af ??te leveren met instructies voor het maken van de juiste brede reeks antilichamen.
Ze injecteerden de AAV en zijn lading in de beenspier van de gehumaniseerde muizen en ontdekten dat de spiercellen de antilichamen in de bloedbaan van de muis afpakten.
Opmerkelijk genoeg waren die antilichamen, die de muizen in hoge concentraties produceerden na slechts één injectie, voldoende om de muizen tegen intraveneus toegediend HIV te beschermen. En even opmerkelijk was het feit dat ze de rest van hun leven hoge concentraties van de antilichamen bleven produceren.
De onderzoekers wilden er graag op wijzen dat wat bij muizen werkt niet noodzakelijkerwijs bij de mens werkt, en er is nog een lange weg te gaan voordat we zeker weten of deze aanpak de verwachtingen van deze studie bevestigt.
Maar ze zijn optimistisch. Ze geloven dat de grote concentratie van antilichamen die de muizen produceerden, samen met de bevinding dat een relatief kleine hoeveelheid antilichamen bescherming bij de muizen heeft geboden, zich kan vertalen in bescherming tegen HIV bij mensen.
"We zijn niet veelbelovend dat we het menselijke probleem hebben opgelost", zei Baltimore in een verklaring van Caltech. "Maar het bewijs voor preventie bij deze muizen is heel duidelijk."
"Als mensen als muizen zijn, hebben we een manier bedacht om ons te beschermen tegen de overdracht van HIV van persoon tot persoon. Maar dat is een enorm 'als', en dus is de volgende stap om te proberen uit te vinden of mensen zich als muizen gedragen ," hij voegde toe.
In hun Natuur paper de auteurs beschrijven ook hoe de VIP-methode werkte, zelfs wanneer ze de muizen blootstelden aan hogere hoeveelheden HIV. De eerste test die ze deden was met een virusdosis van één nanogram. Dit is meestal genoeg hiv om de meeste muizen die het ontvangen te infecteren.Toen ze merkten dat de behandelde muizen in staat waren om die dosis te weerstaan, bleven ze deze verhogen totdat ze 125 nanogram bereikten, en de muizen doorstonden het nog steeds.
Eerste auteur Alejandro Balazs, een postdoctoraal wetenschapper in het laboratorium van Baltimore, zei:
"We verwachtten dat de antilichamen bij een bepaalde dosis de muizen niet zouden beschermen, maar dat deed het nooit - zelfs niet wanneer we muizen 100 keer meer HIV gaven dan nodig zou zijn om 7 van de 8 muizen te infecteren."
"Alle blootstellingen in dit werk waren aanzienlijk groter dan een mens zou kunnen tegenkomen," voegde hij eraan toe.
Balazs zei dat het waarschijnlijker was dat dit resultaat te wijten was aan het type antilichaam dat ze aan het testen waren in plaats van aan de VIP-methode zelf. Hij wijst er echter op dat het de VIP is die ervoor zorgde dat de grote hoeveelheid van het krachtige antilichaam in de bloedbaan van de muis kon komen en het virus kon verslaan.
Het andere voordeel is dat VIP een "platform" -benadering is; je kunt de lading veranderen in andere, misschien zelfs krachtiger, antilichamen, waardoor de deur open wordt gezet voor wetenschappers om deze te vinden en VIP te gebruiken om ze te bezorgen. En niet alleen tegen HIV, maar ook tegen andere besmettelijke stoffen.
Het team is nu van plan VIP in menselijke proeven te testen. Eerst willen ze weten of de AAV-vector spieren in mensen kan programmeren om de niveaus van antilichaam te maken die nodig zijn om te beschermen tegen HIV.
Balazs heeft hoge verwachtingen van succes:
"In typische vaccinstudies hebben de geënte dieren gewoonlijk een immuunrespons - je weet gewoon niet of het zal werken om het virus te bestrijden," legt hij uit, maar: "In dit geval, omdat we al weten dat de antilichamen werken, mijn mening is dat als we de productie van voldoende antilichaam bij mensen kunnen induceren, de kansen dat VIP succesvol zal zijn behoorlijk groot zijn. "
Geschreven door Catharine Paddock PhD
Alvleesklierkanker gen geïdentificeerd
Volgens gegevens die zijn gepubliceerd in Cancer Discovery, het nieuwste tijdschrift van de American Association for Cancer Research, kan het risico van erfelijke alvleesklierkanker worden verhoogd door mutaties in het ATM-gen. Minder dan 5% van de gediagnosticeerde slachtoffers van alvleesklierkanker overleven na 5 jaar, waardoor alvleesklierkanker een van de meest dodelijke vormen van kanker is en ongeveer 10% van de slachtoffers van alvleesklierkanker komt uit families met meerdere gevallen van deze kanker.
Is Alteplase veilig voor beroertepatiënten ouder dan 80? Onderzoekers zeggen ja
Elk jaar in het Verenigd Koninkrijk lijden ongeveer 30.000 personen van 80+ aan een beroerte. Echter, alteplase - een injecteerbaar medicijn dat de afbraak van bloedstolsels helpt - heeft geen vergunning om beroerten te behandelen bij personen van 80 jaar en ouder. Hoewel het medicijn onder verschillende omstandigheden kan worden gebruikt, waaronder ischemische beroerte, hartaanvallen en longembolie, wordt nog steeds gediscussieerd over het tijdvenster waarin het medicijn veilig en effectief kan worden toegediend na een beroerte.
