Wereldwijde actie moet worden genomen om lichamelijke inactiviteit te stoppen

Het vijfde en laatste paper in The Lancet De serie over lichamelijke inactiviteit legde uit dat vanwege het mondiale bereik, de hoge prevalentie en de enorme schade aan inactiviteit, het als pandemie moet worden beschouwd.
Harold W. Kohl, III, hoofdauteur en van de University of Texas Health School of Public Health, zei:

"De rol van fysieke inactiviteit wordt nog altijd ondergewaardeerd, ondanks het feit dat het bewijs voorhanden is dat de beschermende effecten al meer dan 60 jaar beschikbaar zijn en de evidente kostenpost die de huidige niveaus van fysieke inactiviteit wereldwijd met zich meebrengen."

Hij voegde eraan toe hoe slechter het is dat de reactie van mensen op lichamelijke inactiviteit ongericht, onvolledig en onbetwistbaar onderbezet en ondergefinancierd is. Andere risicofactoren voor niet-overdraagbare ziekten worden serieuzer genomen, krijgen veel meer aandacht en krijgen veel meer geld. Het effect van deze traagheid, zei hij, heeft fysieke activiteit in omgekeerde richting gezet in vergelijking met bevolkingstrends en verbeteringen in controle van alcohol en tabak en dieet.
Helaas zijn in zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden nationale programma's om mensen te helpen hun huidige levensstijl te veranderen in meer energieke die voldoen aan de aanbevolen activiteitsniveaus, nog steeds zeer beperkt. Hoewel bijna driekwart van de lidstaten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) plannen heeft om de fysieke activiteit te verbeteren, is slechts 55% van die plannen effectief en is 42% gefinancierd en effectief.
Kohl en collega's uitgelegd om lichamelijke inactiviteit aan te pakken als een echte bezorgdheid voor de volksgezondheid, er moet nog veel werk worden verzet. "Substantiële verbeteringen in de infrastructuur van planning en beleid, leiderschap en belangenbehartiging, training van personeel en toezicht moeten worden gerealiseerd."

Ze zeiden: "Traditionele volksgezondheidsbenaderingen, waar verantwoordelijkheid voor verandering bij de gezondheidssector heeft gewoond, zullen niet voldoende zijn."
Veel landen ter wereld hebben te kampen met lichamelijke inactiviteit, en om het minder een probleem te maken, vereist coördinatie, samenwerking en communicatie met meerdere partners (bijvoorbeeld transporttechnici, schoolautoriteiten, stadsplanners, de media en recreatie en park officials).
De auteurs willen dat capaciteitsopbouw het belangrijkste wordt in verschillende invloedsgebieden, zoals vervoer, gezondheid, onderwijs, sport en bedrijfsleven.

Ze zeiden:

"Dit is van bijzonder belang in landen met lage tot middeninkomens, waar snelle economische en sociale veranderingen waarschijnlijk de huishoudelijke, werk- en transportgerelateerde fysieke activiteitsvereisten van het dagelijks leven zullen verminderen. Verbeterd begrip van wat het beste werkt in deze landen zullen cruciaal zijn voor het ontwikkelen van nationaal beleid en actieplannen. "

De experts zijn van mening dat de sleutel tot het verbeteren van lichaamsbeweging wereldwijd ligt in een systeemgerichte benadering om de oorzaken van inactiviteit aan te pakken op het niveau van de bevolking, in plaats van op individuele gezondheid gebaseerde inspanningen.
Geschreven door Sarah Glynn