Verdriet moet worden gescheiden van depressie

In tegenstelling tot eerdere edities van het diagnostisch en statistisch handboek van psychiatrische stoornissen van de American Psychiatric Association, onderstreept de vijfde editie (DSM-5) niet de noodzaak om rouwverwerking voorafgaand aan de diagnose van een depressieve stoornis te overwegen, en in het algemeen uit te sluiten, volgens een redactioneel commentaar. in de loop van deze week Lancet.
Het rapport vermeldt:

"In de conceptversie van DSM-5 is er echter geen uitsluiting voor rouwverwerking, wat betekent dat gevoelens van diepe droefheid, verlies, slapeloosheid, huilen, onvermogen om zich te concentreren, vermoeidheid en geen eetlust, die langer dan 2 dagen aanhouden. weken na de dood van een geliefde, kan de diagnose depressie worden gesteld, in plaats van als een normale rouwreactie.
Het medicaliseren van verdriet, zodat behandeling routinematig wordt gelegitimeerd met antidepressiva, is bijvoorbeeld niet alleen gevaarlijk simplistisch, maar ook gebrekkig. De gegevensbank voor de behandeling van recent overleden personen met standaard antidepressivumregimes ontbreekt. "

De Classificatie van Ziekte van de Wereldgezondheidsorganisatie, die momenteel wordt herzien als ICD-11, wordt ook onderstreept in het rapport. Het WHO-revisieteam discussieert momenteel of een categorie over 'langdurige rouwstoornis' al dan niet zal worden opgenomen.
Volgens het rapport:

"Sterfgeval wordt geassocieerd met ongunstige gezondheidsuitkomsten, zowel fysiek als mentaal, maar interventies kunnen het best worden gericht op mensen met het hoogste risico op het ontwikkelen van een stoornis of degenen die gecompliceerde rouw of depressie ontwikkelen, in plaats van voor iedereen."

De redactionele concludeert:

"Verdriet is geen ziekte, het wordt nuttiger beschouwd als onderdeel van het mens-zijn en een normaal antwoord op de dood van een dierbare." Een tijdschema op verdriet zetten is ongepast - DSM-5 en ICD-11 let op. een langdurige rouwstoornis of depressie ontwikkelt zich, die mogelijk moet worden behandeld, maar de meeste mensen die de dood ervaren van iemand van wie ze houden, hoeven niet door een psychiater of door een arts te worden behandeld.Voor hen die rouwen, zouden artsen er beter aan doen om tijd te bieden, mededogen, herinnering en empathie, dan pillen. "

Geschreven door Grace Rattue