Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg voor hulp bij het sterven is verheugd over de bevindingen van de Commissie over geassisteerde dying

De conclusie van een rapport van de Commissie over "Assisted Dying" dat er een sterke reden is om de keuze te bieden voor gestorven sterven voor terminaal zieke mensen "is verwelkomd door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg voor medische hulp (HPAD), evenals de manier waarop de conclusie was bereikt. De paper is het resultaat van uitgebreide fact-gathering van nationale en internationale ervaring en kennis, evenals minutieuze debatten over de wet en mensenrechten.
In aanvulling op de erkenning dat legalisering van geassisteerde sterfte slechts een onderdeel zou moeten zijn van een actie om ervoor te zorgen dat alle individuen toegang hebben tot kwalitatief hoogwaardige zorg aan het levenseinde en dat de discussie over dood en sterven meer open moet zijn, hebben deskundigen van de Commissie zich gericht op de veiligheidsmaatregelen die aanwezig zouden moeten zijn als geassisteerd overlijden legaal wordt. Een van de principes die de conclusie van de experts motiveerde, is het recht voor mensen om hun eigen beslissingen te nemen met betrekking tot de zorg aan het levenseinde.
Professor Ray Tallis, voorzitter van HPAD, legde uit:

"De conclusie van de Commissie zou de British Medical Association (die weigerde om te getuigen) en de Royal Colleges of Physicians, of Surgeons en van de huisartsen, ertoe moeten brengen om hun verzet tegen geassisteerd sterven opnieuw te overwegen.
Volgens Health Professionals voor Assisted Dying (HPAD) is deze oppositie niet alleen wreed en negeert het lot van veel terminaal zieke patiënten van wie de symptomen niet onder controle kunnen worden gehouden, maar ook onwettig. Hulp bij het sterven zou een zaak moeten zijn voor de samenleving als geheel, en niet voor het medische beroep, om te beslissen. Sterker nog, deze organisaties rijden ruwweg over de mening van de 30% -40% van de artsen en 80% van de bevolking die voorstander zijn van geassisteerde sterfte.
De wreedheid van de huidige situatie wordt geïllustreerd door de dood van Dr. Ann McPherson CBE, de oprichter van HPAD. Ze stierf thuis, omringd door haar liefhebbende en ondersteunende familie, die de best mogelijke medische en verpleegkundige zorg ontving. En toch, zoals haar man Klim zei: 'Ik zag hoe mijn vrouw van 43 jaar leed toen ze werd gedwongen om te leven in ondraaglijk ongemak'. Tien dagen voor haar dood had ze de wens uitgesproken om te sterven. Maar die wens werd haar ontzegd.
Ze had gezegd. 'Ik voel me behoorlijk verdrietig. Ik kan niet begrijpen waarom ik zo moet blijven leven, daarom kan ik gewoon niet doodgaan. Het is leuk om mensen te zien, maar als ik de keus heb, is er geen twijfel dat ik liever dood ben, omdat ik me zo ziek voel. Ik voel me hier echt woedend over en ik vind het wreed. In mijn praktijk zag ik mensen die zich zo voelden en ik voelde dat ik hen in de steek had gelaten. '
Ik hoop ten zeerste dat het grondige en zorgvuldige verslag van de Commissie de politici de moed zal geven om tegemoet te komen aan de wensen van de overgrote meerderheid van de burgers door het proces in gang te zetten dat zal leiden tot legalisering van hulp bij het overlijden. "

In samenwerking met Dignity in Dying door Dr. Ann McPherson CBE, een visionaire huisarts met een internationale reputatie, en professor Joe Collier, werd HPAD opgericht in 2010. Dr. McPherson leidde HPAD toen zij terminaal ziek was van alvleesklierkanker en wilde zie wetten veranderen met betrekking tot bijgestaan ??sterven. Dr. McPherson is eerder dit jaar overleden.
HPAD is een team dat bestaat uit personen in verschillende gezondheidszorgberoepen die van mening zijn dat patiënten aan het eind van hun leven niet moeten lijden onder hun wensen. "Naast de toegang tot kwalitatief hoogwaardige zorg aan het levenseinde en het recht om medische behandeling te weigeren, zijn wij van mening dat terminaal zieke, verstandelijk bekwame volwassenen de keuze moeten hebben van een geassisteerde sterfte, onder voorbehoud van wettelijke waarborgen."
Op dit moment worden patiënten dood door verhongering of uitdroging, worden overgelaten aan ondraaglijk lijden, zelfmoordneigingen of gebruiken buitenlandse faciliteiten, zoals Dignitas. De Commissie was van mening dat het verkeerd is dat sommige terminaal zieke patiënten geen andere keuze hebben dan naar het buitenland te reizen om te sterven. Alle geschikte opties moeten openlijk worden besproken door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg met hun patiënten aan het eind van hun leven.
Dit zou helpen om potentieel kwetsbare personen te beschermen tegen misbruik. "Wij zijn van mening dat de wet moet veranderen en dat onze professionele organen neutraal moeten blijven, en bewijsmateriaal en feiten moeten een leidraad zijn voor de besluitvorming rond het levenseinde, niet voor ongefundeerde angsten."
HPAD heeft meer dan 500 leden. Het wordt geleid door een stuurgroep waarvan het lidmaatschap is zoals hieronder vermeld:

• Professor Ray Tallis FRCP FMedSci (voorzitter)
• Mevrouw Karen Sanders MA (Londen) RNT RGN (vice-voorzitter)
• Sir Iain Chalmers MB BS
• Mevrouw Harriet Copperman OBE SRN
• Sir Terence Engels KBE FRCS
• Professor Sir David Goldberg KBE FKC FMedSci FRCP
• Professor Isky Gordon FRCR FRCP
• Professor Philip Graham FRCP FRCPsych
• Dr. Evan Harris
• Dr. Elisabeth MacDonald FRCR MA
• Dr. Peter Townsend
• Dr. Graham Winyard CBE FRCP FFPH
• Dr. Sarah Wookey

Geschreven door Grace Rattue