Hartrisicovoorspelling verbetert met calciumscan

Een overzicht van zes screeningsinstrumenten voor het identificeren van mensen met een hoog risico op hartaandoeningen die verkeerd worden geclassificeerd als intermediair risico met behulp van de huidige standaard, suggereert dat de beste een CT-scan is die op zoek gaat naar calciumophoping in de slagaders rond het hart.
De beoordeling is deze week gepubliceerd in de Tijdschrift van de American Medical Association, JAMA. De hoofdauteur is Joseph Yeboah, assistent-professor cardiologie bij Wake Forest Baptist Medical Center in Winston-Salem, North Carolina.

Huidige methode is niet perfect

Volgens de huidige medische richtlijnen die aanbevelen de Framingham Risk Score (FRS) te gebruiken, classificeren Amerikaanse artsen personen als laag, gemiddeld of hoog risico op hart- en vaatziekten. Maar de FRS is niet perfect en plaatst veel mensen in de tussenliggende risicocategorie, inclusief een deel dat waarschijnlijk als hoog risico geclassificeerd moet worden.
Yeboah legt uit aan de pers:
"We weten hoe we patiënten met een laag en hoog risico op hartaandoeningen moeten behandelen, maar voor de geschatte 28 miljoen Amerikanen met een laag risico, weten we nog steeds niet zeker wat de beste manier is om verder te gaan."
Het is bijvoorbeeld niet duidelijk welke mensen in de tussenliggende risicocategorie baat kunnen hebben bij agressievere medicamenteuze therapie zoals aspirine of lagere targets voor medicamenteuze behandeling van LDL-cholesterol en bloeddruk, en die alleen kunnen worden beheerd door het veranderen van voedingspatroon en levensstijl.

De "Top Six" risicomarkers

Studies hebben een aantal manieren gesuggereerd om de FRS-score voor coronaire hartziekte (CHD) te verbeteren. De zes beschouwd als de beste look voor de volgende risicomarkeringen:

1. Coronaire slagadercalcium (CAC),


2. Intima-mediadikte van de carotis (een maat voor de dikte van de bekleding van de halsslagader),


3. Enkel-arm index (verhouding van de bloeddruk in de onderbenen tot de bloeddruk in de armen),


4. Brachiale flow-gemedieerde dilatatie (maat voor de gezondheid van de bekleding van bloedvatwanden),


5. Hooggevoelig C-reactief proteïne (CRP, een mate van ontsteking), en


6. Familiegeschiedenis van CHD.

Maar zoals de auteurs opmerken in hun achtergrondinformatie, is er nog geen directe vergelijking van deze hulpmiddelen in een enkele groep mensen gedaan.

De studie

Voor de studie gebruikten Yeboah en collega's gegevens van de National Heart Lung en Blood Institute (NHLBI) Multi-etnische studie van atherosclerose (MESA), die 6.814 deelnemers uit zes Amerikaanse veldcentra had gerekruteerd.
Van de MESA-deelnemers werden 1330 geclassificeerd als intermediair (FRS-score groter dan 5% en minder dan 20%) en werden opgenomen in het onderzoek. Niemand had diabetes type 2 en ze hadden allemaal volledige gegevens over de "top zes" risicomarkeringen.
Met deze complete dataset konden de onderzoekers kop-tot-mond vergelijkingen maken van de zes risicotools.

Zij vonden dat de CAC-score de beste was om te voorspellen welke van de intermediaire risicogroepen CHD zou ontwikkelen gedurende een gemiddelde follow-up van 7,5 jaar.

Wat nu?

Yeboah zei: "Als we onze aandacht willen richten op de subgroep van patiënten met een gemiddeld risico die het grootste risico lopen op hart- en vaatziekten, is CAC duidelijk de beste tool die we in ons arsenaal hebben om ze te identificeren."
"Echter," waarschuwde hij, "we moeten kijken naar andere factoren, zoals kosten en risico's in verband met blootstelling aan straling van een CT-scan alvorens te beslissen of iedereen in de tussenliggende groep moet worden gescreend."
Hij riep op tot verdere studies om te kijken naar de kosten, baten en risico's van wijdverspreide CAC-screening om het risico op hartaandoeningen te beoordelen.
De studie werd gefinancierd door het National Heart Lung en Blood Institute (NHLBI) van de National Institutes of Health.
Geschreven door Catharine Paddock PhD