Wat is er te weten over hyperthyreoïdie

Inhoudsopgave

1. symptomen
2. Behandeling
3. Oorzaken
4. Dieet
5. complicaties
6. Diagnose
7. Hyperthyreoïdie en zwangerschap

Hyperthyreoïdie of overactieve schildklier treedt op als de schildklier te veel schildklierhormoon produceert. Dit heeft een impact op het hele lichaam.

De schildklier zit in de nek. Het heeft een vlindervorm. De hormonen die het produceert en vrijkomen in de bloedbaan regelen de groei en het metabolisme van het lichaam. Te veel hormoon kan vele functies in het lichaam beïnvloeden.

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken en een breed scala aan mogelijke symptomen. Het begint meestal langzaam, maar bij jongere mensen kan het plotseling zijn.

Hyperthyreoïdie is verschillend van hypothyreoïdie. "Hyper" verwijst naar de aanwezigheid van te veel schildklierhormoon in het systeem. "Hypo" betekent te weinig of een te trage schildklier.

Ongeveer 1,2 procent van de mensen in de Verenigde Staten (VS) heeft een overactieve schildklier.

Het treft vrouwen meer dan mannen en treedt hoogstwaarschijnlijk op in de leeftijd van 60 jaar.

Zonder behandeling kan hyperthyreoïdie verschillende lichaamsfuncties, waaronder het hart, ernstig beïnvloeden. Medicijnen kunnen het echter normaal beheersen door de productie van schildklierhormoon te verminderen.

Snelle feiten over hyperthyreoïdie

Hier zijn enkele kernpunten over hyperthyreoïdie. Meer details staan ??in het hoofdartikel.

• Hyperthyreoïdie treedt op wanneer de schildklier te veel hormoon produceert.
• De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak.
• Medicatie kan hormoonspiegels normaliseren, maar de behandeling kan 1 tot 2 jaar duren.
• Onbehandelde hyperthyreoïdie kan ernstige complicaties veroorzaken.
• Met de behandeling moet de zwangerschap normaal kunnen verlopen.

symptomen

De schildklier is van vitaal belang voor het reguleren van hormonen in het lichaam. Wanneer de schildklier te veel hormonen produceert, staat dit bekend als hyperthyreoïdie.

De symptomen zijn uiteenlopend en variëren van persoon tot persoon. Patiënten met milde hyperthyreoïdie zijn zich er vaak niet van bewust dat ze het hebben omdat er geen symptomen zijn.

De meeste symptomen houden verband met de toename van het metabolisme.

Ze bevatten:

• zwelling in de nek veroorzaakt door een vergrote schildklier of struma
• nervositeit, prikkelbaarheid, stemmingswisselingen en verminderde concentratie
• diarree
• moeite met ademhalen
• vermoeidheid, moeheid en slaapproblemen
• spier zwakte
• hyperactiviteit
• overgevoeligheid voor warmte, overmatig zweten en een warme, vochtige huid
• verhoogde eetlust
• verhoogde stoelgang en plassen
• onvruchtbaarheid en een verlies van interesse in seks
• jeukende huid met verhoogde jeukende zwellingen (urticaria)
• spijkers worden los
• menstruatieproblemen bij vrouwen, met name lichtere periodes of afwezigheid van menstruatie
• alopecia waar haar in patches verloren gaat
• versnelde hartslag, soms met hartkloppingen
• roodheid op de handpalmen
• plotseling gewichtsverlies of winst
• trillende handen en beven

Symptomen variëren van persoon tot persoon en patiënten hebben zelden al deze symptomen.

Patiënten met diabetes kunnen verhoogde diabetessymptomen ervaren, zoals vermoeidheid en verhoogde dorst.

Mensen met een hartaandoening hebben een hoger risico op hartritmestoornissen, hartfalen en andere cardiovasculaire risico's.

Behandeling

Sommige medicijnen behandelen de symptomen van hyperthyreoïdie, zoals hartritmeproblemen, terwijl andere gericht zijn op schildklierhormoonproducties.

Bètablokkers kunnen de symptomen verlichten totdat andere behandelingen beginnen te werken. Volgens het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (NIDDK) zullen de meeste mensen zich binnen een paar uur beter voelen.

Antithyroid-geneesmiddelen stop de schildklier om te veel thyroxine of trijoodthyronine te produceren. Methimazol of propylthiouracil (PTU) kan worden gebruikt.

Na het starten van de behandeling kan het enkele weken of maanden duren voordat de hormoonspiegels zich in het normale bereik bevinden. Gemiddeld bedraagt ??de totale behandelingstijd tussen 1 en 2 jaar, maar dit kan langer duren.

Ongunstige effecten van medicijnen zijn:

• allergische reacties
• vermindering van witte bloedcellen, waardoor de kans op infecties toeneemt
• zelden, leverfalen

Radioactief jodium wordt opgepikt door de actieve cellen in de schildklier en het vernietigt ze. De vernietiging is lokaal en er zijn geen wijdverbreide bijwerkingen. De dosis radioactiviteit in het radioactief jodium is erg laag en is niet schadelijk.

Radiojodinebehandeling is niet geschikt voor vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven. Vrouwen moeten voorkomen dat ze ten minste 6 maanden na de behandeling zwanger worden en mannen mogen niet minstens 4 maanden een kind verwekken.

Chirurgie kan een deel van de schildklier verwijderen als andere behandelingen niet mogelijk zijn, bijvoorbeeld tijdens zwangerschap, andere therapieën niet verdragen of kanker hebben.

Patiënten kunnen het nuttig vinden om voedsel en andere producten met een hoog jodiumgehalte te vermijden, zoals zeewier en sommige geneesmiddelen tegen hoest en multivitaminen.

Oorzaken

Verschillende factoren kunnen hyperthyreoïdie veroorzaken.

Ziekte van Graves

Dit is de meest voorkomende oorzaak en het is goed voor meer dan 70 procent van de gevallen. Het is een auto-immuuntoestand.

Het is onduidelijk wat de ziekte van Graves veroorzaakt, maar het loopt vaak in families, wat een genetische basis suggereert.

De ziekte van Grave komt het meest voor bij vrouwen in de leeftijd van 20 tot 40 jaar en met name rokers.

Het kan de ogen beïnvloeden, waardoor het ongemak en dubbelzien veroorzaakt. Patiënten hebben vaak ogen die uitsteken.

Nodulaire schildklierziekte

Brokken, bekend als knobbeltjes, ontwikkelen zich in de schildklier. Het is onduidelijk waarom ze zich ontwikkelen. Ze kunnen abnormaal schildklierweefsel bevatten, maar ze zijn meestal goedaardig of niet-kankerachtig. Ze beïnvloeden de reguliere functie van de schildklier en veroorzaken een overactieve schildklier.

De schildklier kan worden vergroot, maar er is geen pijn. Iemand met knobbeltjes kan ze met de vingertoppen voelen.

Overmatige inname van jodium

De schildklier verwijdert jodium uit het bloed. Jodium komt uit voedingsmiddelen zoals zeevruchten, brood en zout. De schildklier gebruikt het jodium om schildklierhormonen te produceren.

De twee belangrijkste schildklierhormonen zijn thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3).

Als er extra jodium in supplementen zit, kan de schildklier te veel van de hormonen produceren.

Inname van schildklierhormonen: Patiënten die als behandeling een schildklierhormoon krijgen, moeten regelmatig een follow-up geven aan hun arts om er zeker van te zijn dat zij de juiste dosis schildkliermedicatie innemen.

medicijnen

Sommige medicijnen die worden gebruikt bij de behandeling van hartproblemen bevatten een grote hoeveelheid jodium. Ze kunnen veranderingen in de schildklierfunctie veroorzaken. Opties omvatten amiodaron en lithium, gebruikt voor de behandeling van bipolaire stoornis.

thyroïditis

Een ontsteking van de schildklier die vaak het gevolg is van een virale infectie. Symptomen zijn koorts, keelpijn, pijnlijk slikken, gegeneraliseerde pijnen en pijn in de nek.

Folliculaire schildklierkanker

In zeldzame gevallen kan een overactieve schildklier worden veroorzaakt door schildklierkanker. De kwaadaardige cellen kunnen thyroxine of trijoodthyronine produceren.

Dieet

Er is geen speciaal dieet dat een schildklieraandoening kan oplossen.

Het verminderen van de inname van overmatig jodium in de voeding en het vermijden van jodiumsupplementen kan echter helpen om te voorkomen dat de activiteit van de schildklier meer uit balans raakt.

Een uitgebalanceerd dieet kan helpen om de gezondheid van de schildklier te behouden. Als u ervoor kiest om supplementen in te nemen, moet u uw arts om advies vragen over hoeveel u moet innemen en welke supplementen voor u het beste zullen zijn zonder de schildklieractiviteit te beïnvloeden.

complicaties

De oogheelkunde van Graves kan pijn of ongemak in het oog, gevoeligheid voor licht en sommige problemen met het gezichtsvermogen veroorzaken. De ogen kunnen uitsteken.

Het gebruik van oogdruppels en het dragen van een zonnebril kan de symptomen helpen verlichten.

In ernstige gevallen kan behandeling met bepaalde geneesmiddelen, zoals steroïden of immunosuppressiva, de zwelling achter de ogen verminderen.

Een schildklierbestorm is een ongebruikelijke reactie die kan worden veroorzaakt door een infectie, verwonding of trauma, inclusief een operatie of door een bevalling. Het kan ook voorkomen bij zwangere vrouwen met niet-gediagnosticeerde of slecht gecontroleerde hyperthyreoïdie.

De tekenen en symptomen omvatten snelle hartslag, hoge koorts, opwinding, geelzucht, braken, diarree, uitdroging en hallucinaties.

Dit is een levensbedreigende reactie. Het vereist medische spoedbehandeling.

De ernst van hyperthyreoïdie en de symptomen ervan hangen af ??van hoe goed het lichaam in staat is te reageren op de veranderingen die het gevolg zijn van de overmatige schildklierhormonen en hoe goed patiënten hun behandelplan volgen.

Diagnose

De arts zal vragen stellen over de symptomen, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en mogelijk bloedonderzoeken laten uitvoeren.

Gevorderde hyperthyreoïdie is normaal gemakkelijk te diagnosticeren omdat de symptomen duidelijk zijn, maar de diagnose is minder duidelijk in de vroege stadia.

Een bloedtest, bekend als een test van de schildklierfunctie, kan aantonen hoe goed de schildklier werkt. De test controleert de niveaus van thyroïd-stimulerend hormoon (TSH), thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3).

Een speciale diagnostische scan van de schildklier kan worden uitgevoerd met radioactief jodium om de schildklierfunctie te meten. Dit staat bekend als een radioactieve jodiumopname (RAIU) -test.

Hyperthyreoïdie en zwangerschap

Vrouwen met een overactieve schildklier die zwanger willen worden, moeten eerst een behandeling voor hun hyperthyreoïdie aanvragen.

Een vrouw met hypothyreoïdie kan het moeilijker vinden om zwanger te worden.

Tijdens de zwangerschap zullen de schildklierhormoonspiegels enigszins stijgen.

Vrouwen met een overactieve schildklier kunnen merken dat hun schildklier tijdens de zwangerschap lichtjes groeit. Sommige vrouwen die vatbaar zijn maar nog niet eerder zijn gediagnosticeerd, kunnen tijdens de zwangerschap een licht hyperactieve schildklier hebben.

Ernstige, onbehandelde hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap is in verband gebracht met spontane abortus, laag geboortegewicht, hoge bloeddruk bij de moeder en hartproblemen.

Als de moeder een schildklierprobleem heeft, moet de pasgeborene worden gecontroleerd op schildklierfunctie, omdat deze een diepgaand effect kunnen hebben op de ontwikkeling van de hersenen.

Vrouwen die vóór de zwangerschap worden behandeld, blijven dezelfde therapie krijgen, maar hun medicatie kan mogelijk worden aangepast, omdat de dosisvereisten voor thyroxine gewoonlijk toenemen. Levothyroxine kan veilig worden ingenomen tijdens de zwangerschap, omdat het dezelfde kenmerken heeft als het natuurlijke hormoon.

Het moet echter 2 tot 3 uur na elke prenatale vitamine worden ingenomen, omdat ijzer en calcium de absorptie van schildklierhormoon kunnen verstoren.

Een vrouw moet ervoor zorgen dat haar hyperthyreoïdie onder controle is voordat ze zwanger wordt.

Met de juiste behandeling kunnen de meeste zwangerschappen normaal worden verwacht.