IBS-geneesmiddelen met de kortst mogelijke bijwerkingen geïdentificeerd

Een nieuwe beoordeling van gepubliceerd onderzoek heeft geneesmiddelen geïdentificeerd voor de behandeling van prikkelbare darmsyndroom (IBS) met de minste bijwerkingen. De onderzoekers vinden dat twee veel gebruikte geneesmiddelen, rifaximin en lubiprostone, de beste opties bieden voor de behandeling van de wijdverspreide aandoening die een op de vijf Amerikanen treft.
Ze rapporteren de resultaten van hun systematische review en meta-analyse van 26 grote trials in het april nummer van The American Journal of Medicine die al beschikbaar is om online te lezen.
Hoofdauteur Dr. Mark Pimentel, directeur van het Gastrointestinal Motility Program van Cedars-Sinai in Los Angeles, vertelde de pers:
"Voor de miljoenen patiënten met IBS, zijn effectieve behandelingsopties zeer schaars."
IBS komt vaak voor met pijn of krampen in de buik, een gevoel van opgeblazen gevoel en overtollig gas, en een zichtbaar opgezwollen onderbuik.
Helaas komen veel beschikbare medicamenteuze therapieën voor IBS met net zo onaangename bijwerkingen, zoals slapeloosheid, misselijkheid, hartkloppingen en verminderde eetlust.
Voor hun studie hebben Pimentel en collega's de gebruikelijke behandelingen voor patiënten met IBS besproken.
Ze selecteerden trials waarbij deelnemers IBS hadden met diarree of IBS met obstipatie, en werden behandeld met medicijnen aanbevolen door de American College of Gastroenterology task force.
Voor diarree vormen van de aandoening, evalueerden ze drie therapieën: tricyclische antidepressiva; alosetron, een medicijn dat de voortgang van stoelgang in de darm vertraagt; en rifaximin, een antibioticum dat in de darmen blijft.
Rifaximin is momenteel goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration als een behandeling voor reizigersdiarree en hepatische encefalopathie.
Voor constipatie-vormen van IBS evalueerden Pimentel en collega's serotonineheropnameremmers (een klasse van antidepressiva) en lubiprostone, een medicijn dat de uitscheiding van de darm bevordert.
Ze omvatten alleen onderzoeken die bijwerkingen beschreven en waarbij het aantal patiënten werd vermeld dat de behandeling stopzette vanwege bijwerkingen.
In hun analyse gebruikten ze het relatieve risico van het ervaren van een bijwerking die betekende dat ze moesten stoppen met het gebruik van een medicijn, om 'het aantal dat nodig is om te schaden' te berekenen.
De resultaten toonden enkele schrille contrasten.

• Voor elke 2,3 patiënten die een voordeel van tricyclische antidepressiva verkregen, leed één aan bijwerkingen die voldoende ernstig waren om stopzetting van de behandeling te rechtvaardigen.


• Voor alosetron waren deze 2,6 patiënten die baat hadden bij iedereen die moest stoppen.


• Maar in het geval van rifaximin was de ratio 846 patiënten die baat hadden bij iedereen die moest stoppen met het gebruik van het medicijn.


• Terwijl lubiproston en serotonineheropnameremmers een volledig gebrek aan "schade" vertoonden voor PDS-patiënten met constipatie.

Pimentel zei:

"We hebben ontdekt dat rifaximin en lubiprostone het laagste niveau van schadelijke bijwerkingen hebben van alle goed onderzochte medicamenteuze therapieën voor IBS."
Hij zei dat de bevindingen de noodzaak onderstrepen om nieuwe therapieën voor IBS in de gaten te houden.
"Hoewel het belangrijk is om voordelen te zien met medicijnen, is schade iets wat we niet vaak goed inschatten," voegde hij eraan toe.

Pimental verklaarde zich geïnteresseerd in rifaximin, een medicijn dat hij ontdekte voor de behandeling van IBS. Hij raadpleegt en zit in de wetenschappelijke adviesraad van Salix Pharmaceuticals Inc, die het medicijn onder licentie maakt van Cedars-Sinai, de octrooihouder.
De fondsen voor de studie kwamen van de Beatrice en Samuel A. Seaver Foundation.
Geschreven door Catharine Paddock PhD