Verbetering van de glucosecontrole zonder het risico op hypoglycemie te verhogen, belooft nieuwe medicijnen

Resultaten van een gerandomiseerde fase II-studie die online als eerste is gepubliceerd The Lancet, onthullen dat een nieuwe behandeling voor type 2-diabetes genaamd TAK-875 de glycemische (bloedsuiker) controle verbetert en net zo effectief is als de gebruikelijke medicamenteuze behandeling - sulfonylureum glimepiride. Bovendien heeft TAK-875 minder nadelige effecten en een aanzienlijk lager risico op hypoglycemie (lage bloedsuikerspiegel).
Type 2-diabetes is de meest voorkomende vorm van diabetes. Op dit moment is diabetes type 2 verantwoordelijk voor 90% van de 285 miljoen mensen met de ziekte wereldwijd. De ziekte wordt voornamelijk veroorzaakt door een gebrek aan respons op insuline, waardoor de bloedsuikerspiegel niet in staat is om in vet-, lever- en spiercellen te dringen om te worden opgeslagen voor energie, wat leidt tot hoge bloedsuikerspiegels en een verscheidenheid aan chronische aandoeningen.
Vrije vetzuurreceptor 1 (FFA1), ook bekend als G-eiwit-gekoppelde receptor 40 (GRP40), speelt een cruciale rol bij het activeren en regelen van insulineproductie. FFA1 werkt door het stimuleren van insuline om te worden afgegeven uit de ?-cellen van de alvleesklier wanneer glucose en vetzuren in het bloed toenemen, zoals na het eten. Deze afgifte van insuline zorgt ervoor dat de bloedsuikerspiegel daalt. Medicijnen die de FFA1-receptor activeren, hebben het potentieel om diabetici te helpen meer insuline vrij te maken en de controle over de bloedsuikerspiegel te verbeteren.
TAK-875 is een innovatief oraal medicijn dat de afgifte van insuline op een glucoseafhankelijke manier verbetert, wat betekent dat het geen effect heeft op de afgifte van insuline wanneer de bloedsuikerspiegel normaal is. Daarom heeft TAK-875 het potentieel om de controle van de bloedglucosespiegels te verbeteren zonder het risico van hypoglykemie.
De studie, geleid door Charles Burant van de Medical School van de Universiteit van Michigan, Michigan, VS, en zijn team, schreef 426 individuen met type 2 diabetes die niet voldoende bloedsuikerspiegel bereikten door middel van fysieke activiteit, dieet of behandeling met metformine. De onderzoekers hebben willekeurig 303 deelnemers toegewezen gekregen om 1 van de 5 doses TAK-875 te ontvangen, 62 deelnemers om glimepiride te krijgen en 61 deelnemers om placebo te krijgen.
Het primaire resultaat dat het team had gemeten, was de verandering in geglycosileerde hemoglobine (HbA1c) ten opzichte van de uitgangswaarde.
De onderzoekers ontdekten dat na 12 weken alle 5 doses van TAK-875 tot aanzienlijke verlagingen van HbA1c leidden, in vergelijking met placebo. Het team vond ook een vergelijkbare vermindering van deelnemers die glimepiride kregen.
Binnen 12 weken bereikten ongeveer twee keer meer deelnemers (33-48%) die een TAK-875-dosis van 25 mg of meer ontvingen, het doel van de American Diabetic Association of HbA1c van minder dan 7%, dan deelnemers die placebo kregen (19%) en vergelijkbaar met glyburide (40%).
Onder de deelnemers werd TAK-875 in het algemeen goed verdragen. Het team vond dat de incidentie van hypoglykemie aanzienlijk lager was voor alle doses TAK-875 (2%) en placebo (2%), vergeleken met glimepiride (19%). Bovendien was de algehele incidentie van behandelingsgerelateerde bijwerkingen vergelijkbaar voor alle doses van TAK-875 (49%) en die die een placebo ontvingen (48%), hoewel hoger bij deelnemers die glimepiride (61%) kregen als gevolg van de verhoogd risico op hypoglykemie.
De onderzoekers verklaren:

"Gezien de frequente hypoglykemie na behandeling met sulfonylurea, suggereert het lage risico op hypoglykemie na behandeling met TAK-875 dat er therapeutisch voordeel kan zijn bij het richten van FFAR1 op de behandeling van mensen met type 2 diabetes."

Ze concluderen:

"We zijn echt enthousiast over het potentieel van TAK-875 en staan ??te popelen om grotere onderzoeken uit te voeren om erachter te komen hoe goed dit medicijn werkt, hoe veilig het is en wat zijn plaats is in de behandeling van diabetes."

Clifford Bailey van Aston University Birmingham, UK, schrijft in een begeleidende opmerking:

"Tijdens de reis naar goedkeuring van een nieuwe klasse van behandeling voor diabetes type 2, zullen veel vragen gesteld worden aan de FFAR1-agonisten: kunnen ze de secretie-verlegen ?-cellen vrijmaken, zorgen voor duurzame werkzaamheid en veiligheidsproblemen buiten het doelgebied vermijden?"

Geschreven door Grace Rattue