Interferon-vrije therapie voor hepatitis C kan een realiteit worden

Een nieuw verkenningsmiddel is getest in de behandeling van de hepatitis C-virusinfectie (HCV), waardoor patiënten de huidige interferonbehandeling met ernstige bijwerkingen kunnen vermijden.
Een klinische proef gepubliceerd in de New England Journal of Medicine heeft sofosbuvir, een orale nucleotide-inhibitor van HCV-polymerase, gedefinieerd als succesvol bij de behandeling van HCV-infectie.
De standaardbehandeling voor de HCV-infectie is interferon, gegeven door injectie onder het vet. Er zijn ook lastige bijwerkingen bij interferon, waaronder:

• griepachtige symtoms
• vermoeidheid
• afname van het aantal witte bloedcellen
• depressie
• prikkelbaarheid
• slaapverstoringen
• angst

De creatie van oraal toegediende medicijnen heeft geholpen om de mogelijkheid om zich te ontdoen van interferonbehandeling te verwijderen en de schadelijke bijwerkingen en vervelend gebruik ervan te vermijden.

De studie was open-label en onderzoekers splitsen 40 patiënten met onbehandelde HCV, genotype 2 of 3-infectie, in vier groepen. Alle groepen kregen sofosbuvir (400 mg eenmaal daags) en ribavirine voor de duur van 12 weken.
Drie van de groepen kregen ook peginterferon-alfa-2a gedurende 4, 8 of 12 weken. Nog eens twee extra groepen die ook eerder waren onbehandeld en HCV-genotype 2 of 3 hadden, kregen gedurende acht weken alleen sofosbuvir of een combinatie van sofosbuvir en peginterferon afda-2a gedurende acht weken.
Twee andere groepen patiënten met HCV genotype 1-infectie namen sofosbuvir en ribavirine gedurende 12 weken in, waaronder 10 mensen die geen reactie hadden op eerdere behandeling en 25 mensen zonder eerdere behandeling.
Conclusies toonden aan dat van de 40 patiënten die in de gerandomiseerde groepen waren, 100% die sofosbuvir plus ribavirine en geen interferon kreeg een aanhoudende virale respons had (zes maanden zonder RNA van de HCV in het bloed).
De groep die gedurende 12 weken sofosbuvir plus ribavirine en interferon gedurende 4, 8 of 12 weken kreeg, vertoonde ook een aanhoudende virale respons. Van de vrijwilligers die 8 weken lang sofosbuvir plus peginterferon-alfa-2a en ribavirine kregen, had 100% een aanhoudende virale respons, terwijl slechts 60% van degenen die op zichzelf sofobuvir kregen, een aanhoudende virale respons vertoonden.
Van de deelnemers met HCV-genotype 1-infectie had 84% van degenen die eerder onbehandeld waren en 10% van degenen zonder respons op eerdere therapie een aanhoudende virale respons.
Bijwerkingen die aanwezig waren tijdens het onderzoek waren hoofdpijn, misselijkheid, bloedarmoede, vermoeidheid, slapeloosheid en huiduitslag.
De auteurs zijn van mening dat deze bevindingen de eerste stap zijn naar een behandelingsregime op korte termijn voor orale toediening waarbij interferon niet is inbegrepen.
De huidige bevindingen ondersteunen een eerdere studie uitgevoerd door Boehringer Ingelheim waaruit bleek dat de interferon-vrije combinatie van twee onderzoeksverbindingen, de eenmaal daagse proteaseremmer BI 201335 en de polymeraseremmer BI 207127, patiënten met succes een aanhoudende virale respons bracht.
Geschreven door Kelly Fitzgerald