Internetverslaving gekoppeld aan witte materie Verschillen in tienerbreinen

Onderzoekers in China die de hersenscans vergeleken van 18 tieners met de diagnose 'Internetverslavingstoornis' (IAD) met die van 18 niet-verslaafde tieners, ontdekten verschillen in dichtheid van witte stof in meer dan 20 hersenregio's. Een rapport over hun bevindingen werd online gepubliceerd in het nummer van 11 januari van PLoS ONE.
Alle deelnemers hadden een hersenscan van waaruit de onderzoekers de dichtheid en de structuur van de witte stof beoordeelden. Witte materie bevat vezels die de signalen dragen die verschillende delen van de hersenen gebruiken om met elkaar te communiceren.
De onderzoekers, die afkomstig waren van de Chinese Academie van Wetenschappen en andere onderzoekscentra in China, beoordeelden ook een reeks van gedragskenmerken zoals verslaving, angst, emotionele stoornis, sociale relaties, gezinsfunctioneren en tijdbeheer en vergeleken de resultaten van de groep met de diagnose met IAD met de niet-IAD-groep.
Ze vonden dat de deelnemers aan de IAD-groep minder goed presteerden in sommige van de gedragsbeoordelingen, waaronder een aanvullende verslavingsmaatregel, een vragenlijst die emotioneel gedrag en problemen in relaties beoordeelt, en een maat die screent op angstgerelateerde emotionele stoornissen.
Ook, toen de onderzoekers hersenregio's vergeleken die zij als verschillend tussen de groepen zagen met de resultaten van hun gedragsevaluaties, vonden zij dat slechter (dat wil zeggen minder "gezonde") scores op twee van de gedragsmetingen gekoppeld waren aan lagere dichtheid van witte stof in twee specifieke hersengebieden.
De onderzoekers concluderen dat hun bevindingen aantonen dat IAD wordt "gekenmerkt door een verminderde witte stofvezel die hersengebieden verbindt die betrokken zijn bij emotionele opwekking en verwerking, uitvoerende aandacht, besluitvorming en cognitieve controle".
Op dit punt nemen we misschien ten onrechte aan dat, omdat de onderzoekers een verband vonden tussen IAD en hersenveranderingen, dat het de eerste was die leidde tot het laatste.
We mogen echter niet vergeten dat dit een cross-sectioneel onderzoek is: de onderzoekers hebben op een bepaald moment een "momentopname" gemaakt. Ze volgden de deelnemers niet gedurende een periode en ze hebben niet vastgesteld hoe hun hersenstructuren eruitzagen voordat ze "verslaafd" raakten aan het internet. We weten dus niet of de hersenveranderingen al van te voren aanwezig waren en daarom kunnen we niet uitsluiten of ze hebben geleid tot of hebben bijgedragen aan de verslaving.
Er zijn nog twee andere redenen om voorzichtig te zijn met het interpreteren van deze resultaten:
Ten eerste is het aantal deelnemers klein en hoewel de resultaten "statistische significantie" kunnen tonen, moeten we ze waarschijnlijk als voorlopig beschouwen.
Ten tweede is internetverslaving een relatief nieuwe stoornis, en hoewel er meer onderzoeken verschijnen die de term gebruiken, is deze niet duidelijk gedefinieerd en universeel erkend. Het is bijvoorbeeld niet opgenomen in de huidige editie van de "bijbel" van psychische stoornissen, de diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen (DSM-V).
Echter, afgaand op de reacties van andere deskundigen die deze week door de media zijn geïnterviewd, lijken de bevindingen intrigerend genoeg om verder onderzoek te rechtvaardigen, grotere groepen te gebruiken en bijvoorbeeld deelnemers met IAD te vergelijken met dagelijkse internetgebruikers zonder IAD.
In deze studie werden deelnemers beoordeeld als IAD als ze ja antwoordden op de eerste vijf van de volgende vragen en ook één van de resterende drie vragen (er waren andere items in de vragenlijst):

1. Voel je je druk bezig met internet (denk aan eerdere online activiteiten of anticipeer je op je volgende online sessie)?


2. Heb je de behoefte om het internet te gebruiken voor het vergroten van de hoeveelheid tijd om bevrediging te bereiken?


3. Heb je herhaaldelijk niet-succesvolle pogingen ondernomen om het gebruik van internet te controleren, te verminderen of stop te zetten?


4. Voelt u zich rusteloos, humeurig, depressief of prikkelbaar wanneer u probeert het internetgebruik te verminderen of te stoppen?


5. Blijf je langer online dan oorspronkelijk bedoeld?


6. Heb je het verlies van een belangrijke relatie, baan, educatieve of carrièremogelijkheid vanwege het internet in gevaar gebracht?


7. Heb je gelogen tegen familieleden, een therapeut of anderen om de mate van betrokkenheid bij internet te verbergen?


8. Gebruik je internet als een manier om te ontsnappen aan problemen of een benauwd gemoedstoestand te verlichten (bijvoorbeeld gevoelens van hulpeloosheid, schuldgevoelens, angstgevoelens en depressies)?

Fondsen van de Natural Science Foundation of China en de Chinese Academie van Wetenschappen hielpen mee de studie te betalen.

Geschreven door Catharine Paddock PhD