Is beweging "nutteloos" bij de behandeling van depressie?

De publicatie van een nieuw onderzoek in de BMJ op 6 juni veroorzaakte een golf van krantenkoppen die suggereerden dat "lichaamsbeweging helpt geen depressie"Echter, het verminderen van de specifieke, gedetailleerde bevindingen van de studie naar een media-vriendelijke soundbite loopt het risico van misleidende mensen, omdat de onderzoekers niet begonnen om het effect van oefening op depressie te testen.
In dit artikel wordt uitgelegd wat de onderzoekers hebben gedaan en wat ze hebben gevonden, terwijl wordt benadrukt dat sommige van de oudere gevestigde onderzoeken op dit gebied onder toenemende controle komen te staan, en dus is er misschien behoefte aan een nieuwe golf van rigoureuze, specifieke onderzoeken. In de tussentijd zijn er veel experts die dit idee ondersteunen oefening kan patiënten met een depressie helpen, in het bijzonder als ze een hoog risico hebben of andere aandoeningen ontwikkelen, zoals obesitas, hart- en vaatziekten of diabetes, wat vaak het geval kan zijn.

Wat deden de onderzoekers?

De BMJ Onderzoeksonderzoekers, van de universiteiten van Bristol, Exeter en het Peninsula College of Medicine and Dentistry, wilden weten of het toevoegen van een specifieke fysieke activiteitsinterventie aan de "gebruikelijke zorg" die patiënten met depressie ontvangen via hun huisartsen (huisartsen) in de Verenigd Koninkrijk, zou hun symptomen aanzienlijk verminderen.
De interventie, genaamd LOOPPAS (BEHANDELING VAN Depressie met fysieke activiteit), is gebaseerd op theorie en biedt een getrainde facilitator die "op maat gemaakte ondersteuning en aanmoediging geeft om deel te nemen aan fysieke activiteit", schrijven de onderzoekers.
Dit soort onderzoek helpt zorgaanbieders om beslissingen te nemen over welke diensten ze via de eerstelijnszorg aanbieden.
De onderzoekers wilden TREAD testen, want hoewel er aanwijzingen zijn dat oefening gunstig is voor mensen met een depressie, is het meestal afkomstig van kleine, minder rigoureuze onderzoeken naar programma's die de National Health Service (NHS) misschien niet praktisch kan uitvoeren.
TREAD is ontworpen om "langdurige therapietrouw aan fysieke activiteit te verbeteren", en een belangrijk kenmerk is het aanmoedigen van patiënten om hun eigen activiteiten te selecteren, afhankelijk van hun individuele behoeften en wat ze gemakkelijk in hun eigen omgeving kunnen doen. De patiënten ontvangen maximaal drie persoonlijke ontmoetingen met de facilitator, die is getraind in motiverende interviewtechnieken, en ze kunnen ook maximaal 10 telefoontjes ontvangen.

In de BMJ onderzoek de interventie duurde tot 6 tot 8 maanden, waarbij de meeste bemiddelaars betrokken waren bij de eerste vier.
De deelnemers waren 361 volwassen patiënten in de leeftijd van 18-69 jaar, die onlangs bij verschillende centra in het VK de diagnose depressie hadden gekregen. Ze werden willekeurig toegewezen aan een van de twee groepen: de ene groep kreeg de gebruikelijke zorg en de andere groep kreeg de gebruikelijke zorg plus LOOPBAAN.
De proef volgde de deelnemers gedurende 12 maanden, met maatregelen genomen op 4 maanden, 8 maanden en 12 maanden. Voor depressieve klachten was de Beck-depressie-inventaris de belangrijkste maatstaf en deelnemers werden ook gevraagd naar het gebruik van antidepressiva.
De trainingsgegevens kwamen uit dagboeken die de deelnemers hadden ingevuld over hun fysieke activiteit. Een deel van de deelnemers droeg ook versnellingsmeters en deze gegevens bevestigden dat de dagboeken voldoende betrouwbaar en nauwkeurig waren.
"Gebruikelijke zorg" betekende dat de deelnemers in beide groepen werd gevraagd om het advies van hun huisarts te volgen voor hun depressie. Ze waren dus tijdens het proces vrij om een ??van de behandelingsopties te nemen die gewoonlijk beschikbaar zijn in de eerste lijn: dit omvat counseling, gebruik van antidepressiva en "oefening op recept".
Een onderscheidend kenmerk van deze studie is dus dat alle patiënten vrij waren om voorgeschreven oefeningen te doen, maar slechts enkele werden aangemoedigd om dit te doen.
Een ander onderscheidend kenmerk is dat het onderzoek de effectiviteit van inspanningsbevordering niet vergelijkt met andere vormen van behandeling zoals counseling en medicatie, maar als een aanvulling daarop.
De huidige overheidsrichtlijnen in het VK suggereren dat volwassenen 150 minuten matige of krachtige fysieke activiteit per week moeten doen, dus leggen de onderzoekers uit dat:
"Het streven was dat de deelnemers [in de TREAD-groep] gemiddeld 150 minuten per week matige of krachtige activiteit uitoefenden met aanvallen van minstens 10 minuten, maar als dat onrealistisch leek, moedigde de facilitator elke toename van fysieke activiteit aan, ongeacht de intensiteit."

Wat hebben ze gevonden?

De resultaten toonden aan dat de patiënten in de TREAD-interventiegroep niet beter waren dan degenen die alleen de gebruikelijke zorg kregen.
Er was bijvoorbeeld "geen bewijs dat de deelnemers aan de interventie met fysieke activiteit een verbetering van de stemming meldden door het follow-uppunt van vier maanden in vergelijking met die in de gebruikelijke zorggroep".
En: "evenzo was er geen bewijs dat de interventiegroep een verandering in stemming meldde door de follow-uppunten van acht en 12 maanden".
De resultaten toonden ook geen bewijs van verminderd antidepressivumgebruik in de TREAD-groep in vergelijking met de gebruikelijke alleen-zorggroep.
In hun conclusie schrijven de auteurs:
"De toevoeging van een gefaciliteerde fysieke activiteitsinterventie aan de gebruikelijke zorg verbeterde de depressie-uitkomst niet of verminderde het gebruik van antidepressiva in vergelijking met de gebruikelijke zorg alleen."
De onderzoekers vonden echter wel dat de deelnemers aan de TREAD-groep meer fysieke activiteit rapporteerden tijdens de follow-up periode, zelfs maanden nadat ze stopten met contact met de facilitator.
Dus de onderzoekers concludeerde niet dat oefening "nutteloos" is voor depressie, zoals sommige van de krantenkoppen suggereren, maar hun bevindingen kunnen nuttige informatie opleveren voor zorgverleners die beslissingen nemen over welke oefenprogramma's moeten worden opgenomen in de eerstelijnszorg.
Hoofdauteur Melanie Chalder, van de School of Social and Community Medicine van de Universiteit van Bristol, vertelde de pers:

"Talloze studies hebben de positieve effecten van lichaamsbeweging voor mensen met depressie gemeld, maar onze interventie was geen effectieve strategie om de symptomen te verminderen."
"Het is echter belangrijk op te merken dat verhoogde fysieke activiteit gunstig is voor mensen met andere medische aandoeningen zoals obesitas, diabetes en hart- en vaatziekten en, uiteraard, deze aandoeningen kunnen mensen met een depressie beïnvloeden."

De onderzoekers zeiden dat ze nu van plan zijn om te bestuderen of TREAD potentieel heeft om andere aandoeningen dan depressie te behandelen.

Wat gebeurt er nu?

De richtlijnen van de overheid zijn vastgesteld door het National Institute for Health and Clinical Excellence (NICE). Deze werden voor het laatst herzien in 2009 en suggereren dat patiënten met een milde tot matige depressie groepsgebaseerde fysieke activiteitsprogramma's zouden moeten krijgen, met de steun van een competente facilitator, "geleid door de voorkeur van de persoon". Dit zou moeten bestaan ??uit "typisch drie sessies per week van gemiddelde duur (45 minuten tot 1 uur) gedurende 10 tot 14 weken".
Het valt nog te bezien of het BMJ onderzoek zal leiden tot een wijziging van deze richtlijnen. Een reden om te suggereren dat dit niet het geval is, is samengevat in een opmerking in een NHS Choices-artikel van Bazian, een groep die het onderzoeksbewijs achter de dagelijkse gezondheidszorgverhalen analyseert:

"In deze studie werd slechts één type interventie voor beweging beoordeeld, waarbij meer activiteit werd bewerkstelligd.Dit onderzoek vertelt ons dan ook niet of andere soorten ondersteuning of trainingsprogramma een positief effect op depressie kunnen hebben."

Ze suggereren dat de studie nuttig kan zijn voor NHS-medewerkers die moeten weten welke soorten interventies patiënten met de aandoening kunnen helpen.
Er zijn echter ook redenen om aan te nemen dat het onderzoek sommigen ertoe kan brengen de richtlijnen ter discussie te stellen, omdat ze gebaseerd zijn op ouder bewijs dat nu steeds meer onder de loep wordt genomen.
In 2009 concludeerde bijvoorbeeld een Cochrane-bespreking waarin een eerdere alom geciteerde systematische review van anderen werd bijgewerkt, dat de bevindingen van de eerdere beoordeling statistisch zwak waren en het idee niet ondersteunen dat lichaamsbeweging effectief is bij de behandeling van depressie.
Andere beoordelingen hebben ook gesuggereerd dat meer overtuigend onderzoek nog steeds nodig is bij het gebruik van lichaamsbeweging voor de behandeling van depressie, en in dergelijk onderzoek moet ook worden gekeken naar het gebruik van lichaamsbeweging als aanvulling op erkende behandelingen, en naar het vermogen ervan om de voordelen langer vast te houden termijn.
Deze punten zijn naar voren gebracht in een Nederlands artikel gepubliceerd in BMC Public Health in januari beschrijft dat het ontwerp van een nieuwe studie om het effect van therapie op depressie te onderzoeken. De auteurs zeiden dat ze, door kennis te nemen van de kritieken die in deze recente beoordelingen naar voren zijn gebracht, hun proef zien als de "eerste goed uitgevoerde add-on gerandomiseerde gecontroleerde kwalitatief hoogwaardige proef naar het effect van aërobe oefening op depressie".

Ze zijn ook van plan om het effect van aërobe oefening, die in dit geval bestaat uit looptherapie en nordic walking, te meten op andere ziekten en aandoeningen die vaak gepaard gaan met depressie, zoals het metabool syndroom.
Lichaamsbeweging en andere vormen van lichaamsbeweging zijn relatief goedkope en niet-schadelijke behandelingsopties die niet de bijwerkingen van medicatie hebben en niet "het introspectieve vermogen nodig voor de meeste psychotherapieën" vereisen, schrijven de auteurs.
Misschien hun studie en de recente BMJ Studie vormt het begin van een nieuwe golf van meer rigoureus, specifiek onderzoek naar verschillende aspecten van lichaamsbeweging en depressie, niet alleen gedreven door de druk om waar voor het geld te bereiken in de volksgezondheid, maar ook door de toenemende vraag van patiënten, artsen en onderzoekers, wie ziet dat, ondanks een aanzienlijke ontwikkeling in behandelmethoden, medicatie en psychotherapie geen ideale oplossingen zijn.

En in de tussentijd?

In de tussentijd blijven vele autoriteiten en experts het idee promoten dat lichaamsbeweging heeft een gunstige rol bij de behandeling van depressie.
In de Verenigde Staten bijvoorbeeld, verklaart het Institute for Clinical Systems Improvement (ICSI) in zijn laatste herziene richtlijn voor de behandeling van volwassenen met ernstige depressies in de eerstelijnszorg dat "fysieke activiteit en actieve betrokkenheid van patiënten ook nuttig zijn bij het verlichten van de symptomen van ernstige depressie".
In 2010, a Journal of Family Practice artikel "het leveren van evidence-based antwoorden van het Family Physicians Inquiries Network", merkt op dat "oefening alleen de door de patiënt waargenomen symptomen van depressie even effectief vermindert als cognitieve gedragstherapie of medicijnen". Het artikel gaat verder met te zeggen dat gemengde oefeningen en meer van het betere resultaten krijgen, en dat meditatieve oefening ook een positief effect heeft.
In de staat Victoria in Australië suggereren de gezondheidsautoriteiten dat lichaamsbeweging niet alleen de depressie verlicht door hersenchemicaliën zoals serotonine te beïnvloeden, maar het kan ook helpen het zelfrespect te vergroten omdat de persoon een actieve rol speelt bij zijn eigen herstel. Meer fysiek actief zijn, bijvoorbeeld door deel te nemen aan teamsporten, kan ook een positief effect hebben op het sociale leven.
Andere voordelen zijn het creëren van een meer ontspannen gemoedstoestand, en ook tijdens het sporten, is het onwaarschijnlijk dat mensen denken aan wat hen depressief maakt. Deze zijn naast bewezen fysieke voordelen, zoals een verbeterde cardiovasculaire conditie, helpen om een ??gezond gewicht te behouden en verlagingen van cholesterol en bloeddruk.

In het Verenigd Koninkrijk zegt de NHS Choices-website: "Lichaamsbeweging kan mensen helpen herstellen van een depressie en voorkomen dat ze in de eerste plaats depressief worden".Het zegt dat iedereen met een depressie kan profiteren van regelmatige lichaamsbeweging, maar het is "vooral nuttig voor mensen met een milde depressie".
De site suggereert ook dat door deel te nemen aan lichaamsbeweging mensen met een depressie weer controle over hun lichaam krijgen, wat een stap is in de richting van het verkrijgen van controle over andere aspecten van hun leven.
Ze dringen er bij patiënten op aan om hun huisarts te vragen naar oefeningen op recept. Afhankelijk van persoonlijke omstandigheden en wat lokaal beschikbaar is, is het mogelijk om dit gratis of tegen lagere kosten te krijgen.
Ze raden aan dat volwassenen elke week 150 minuten aan intensieve intensiteit doen en dat ze geleidelijk aan moeten beginnen als ze een tijdje niet hebben geoefend. Zelfs een wandeling van 15 minuten kan een verschil maken door te helpen de geest te zuiveren en ontspanning te veroorzaken.
Een andere manier om aan de slag te gaan is deel te nemen aan teamsporten, lessen te volgen in een sportcentrum of sportschool, of gewoon actiever te zijn in het dagelijks leven, zoals wandelen of fietsen in plaats van de auto te gebruiken.
"Alles wat je van de bank haalt en verplaatst, is oefening die je humeur kan helpen verbeteren", zegt de Mayo Clinic in de VS.
Geschreven door Catharine Paddock PhD