Nierfalen blijft vaak onbehandeld bij oudere volwassenen

Volgens een studie in het nummer van 20 juni van JAMA, de progressie van onbehandeld nierfalen is aanzienlijk hoger bij ouderen dan bij jongere personen. Bij de studie waren bijna twee miljoen Canadese volwassenen betrokken.
De achtergrondinformatie van de studie informeert: "Studies van de associatie tussen leeftijd, nierfunctie en klinische uitkomsten hebben gemeld dat oudere patiënten minder snel een terminale nierziekte (ESRD) ontwikkelen in vergelijking met jongere patiënten en meer kans hebben om te overlijden dan vooruitgang naar nierfalen, zelfs bij de laagste niveaus van geschatte glomerulaire filtratiesnelheid [eGFR; stroomsnelheid van gefilterde vloeistof door een nier]. "
Nierfalen is in eerder onderzoek gedefinieerd als het ontvangen van langdurige dialyse. Dit weerspiegelt niet alleen de progressie van de ziekte, het speelt ook een rol bij het bepalen van de behandeling. "Omdat het aannemelijk is dat de kans op het starten van langdurige dialyse bij mensen met nierfalen per leeftijd varieert, kunnen eerdere onderzoeken een onvolledig beeld geven van de last van geavanceerde nieraandoeningen bij oudere volwassenen, gebaseerd op de incidentie van langdurige dialyse alleen."
In een onderzoek om te bepalen of leeftijd verband houdt met de waarschijnlijkheid van behandeld nierfalen, waaronder langdurige dialyse of niertransplantatie, onbehandeld nierfalen en mortaliteit door alle oorzaken, Brenda R. Hemmelgarn, MD, Ph.D., van de Calgary University in Alberta, Canada en haar team werden 1.816.824 volwassenen in Alberta beoordeeld, die een eGFR van de polikliniek hadden gemeten met een baseline eGFR van 15 ml / min / 1,73 m2 of meer.
De eGFR's werden gemeten tussen mei 2002 en maart 2008 en geen van de onderzochte personen vereiste nierfunctievervangende therapie aan het begin van het onderzoek. De primaire uitkomstmaten voor de studie werden gedefinieerd als aangepaste percentages van behandeld nierfalen, onbehandeld nierfalen (progressie naar eGFR
De bevindingen lieten zien dat 97.451 proefpersonen (5,4%) waren gestorven tijdens de gemiddelde follow-up in het middelpunt van 4,4 jaar, terwijl 3.295 patiënten of 0,18% nierfalen hebben behandeld en 3,116 deelnemers of 0,17% onbehandeld nierfalen hebben ontwikkeld. Bovendien vertoonden de resultaten binnen elk eGFR-stratum een ??verhoging van de gecorrigeerde sterftecijfers naarmate de leeftijd van de deelnemers toenam en dat de percentages behandeld nierfalen binnen de jongste leeftijdsgroep constant hoger waren.
De onderzoekers schrijven:

"Bijvoorbeeld, in het laagste eGFR-stratum (15-29 ml / min / 1,73 m2), waren de aangepaste percentages van behandeld nierfalen meer dan 10 keer hoger bij de jongste (18-44 jaar) vergeleken met de oudste (85 jaar) of oudere) groepen. "

De resultaten voor onbehandeld nierfalen bleken het tegenovergestelde te zijn, d.w.z. het risico op onbehandeld nierfalen nam toe met lagere eFGR-categorieën in vergelijking met die welke hoger waren, terwijl de link sterker was naarmate de deelnemers ouder werden.
De onderzoekers merken op: "Voor de laagste eGFR-stratum (15-29 ml / min / 1,73 m2) was de aangepaste hoeveelheid onbehandeld nierfalen meer dan 5 keer hoger bij de oudste leeftijdslaag (85 jaar of ouder) vergeleken met de jongste leeftijdstratum (18-44 jaar). "
Algehele niveaus van nierfalen, ongeacht of ze werden behandeld of onbehandeld, vertoonden minder variatie over leeftijdsgroepen.
Volgens de onderzoekers geven de onderzoeksresultaten aan dat de incidentie van gevorderde nieraandoeningen bij oudere personen aanzienlijk kan worden onderschat in vergelijking met de percentages van alleen behandeld nierfalen.

Ze concluderen:

"Deze bevindingen hebben belangrijke implicaties voor de klinische praktijk en besluitvorming, in combinatie met de bevinding dat veel oudere volwassenen met een gevorderde chronische nierziekte [CKD] niet adequaat zijn voorbereid op dialyse, suggereren deze resultaten een noodzaak om prioriteit te geven aan de beoordeling en herkenning van CKD-progressie bij oudere volwassenen.
Onze bevindingen impliceren ook dat clinici dialyse moeten aanbieden aan oudere volwassenen die daar waarschijnlijk van kunnen profiteren - en een positief alternatief bieden voor dialyse in de vorm van conservatief management (inclusief end-of-life zorg indien nodig) voor patiënten die onwaarschijnlijk zijn om te profiteren van (of liever niet te ontvangen) langdurige dialyse.
Gezien het grote aantal oudere volwassenen met ernstig CKD wijzen deze resultaten ook op de behoefte aan een meer proactieve identificatie van oudere volwassenen met CKD, beoordeling van hun symptoomlast en ontwikkeling van geschikte managementstrategieën. Ten slotte toont ons onderzoek aan dat het noodzakelijk is om de klinische betekenis van onbehandeld nierfalen beter te begrijpen, de factoren die van invloed zijn op dialyse-initiatiebeslissingen bij oudere volwassenen en het belang van een gedeeld besluitvormingsproces voor oudere volwassenen met gevorderd CKD. "

Wolfgang C. Winkelmayer, M.D., M.P.H., Sc.D., die ook een bijdragende redacteur is van JAMA en Manjula Kurella Tamura, M.D., M.P.H., beiden van de Californische Stanford University School of Medicine in Palo Alto schrijven in een gekoppeld redactioneel:

"Het werk van Hemmelgarn en collega's wijst op een mogelijk aanzienlijke niet-gemeten last van onbehandeld nierfalen bij oudere volwassenen Het is van het grootste belang om het huidige inzicht in wat een geschikte behandeling is voor nierfalen te verfijnen, welke factoren het besluitvormingsproces beïnvloeden, en welke methoden optimaal zijn om behandelplannen af ??te stemmen op patiëntdoelen en de prognose Het vinden van de juiste balans tussen overbehandeling en onderbehandeling is een uitdaging, maar noodzakelijk Dit belangrijke wetenschappelijke en ethische debat kan niet langer worden vermeden, zowel voor individueel als maatschappelijk goed. "

Geschreven door Petra Rattue