Leven in het moment is niet mogelijk volgens neurowetenschappers

Neurowetenschappers hebben ontdekt dat het universele gezegde van 'leven in het moment' misschien onmogelijk is. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift neuron onthult dat neurowetenschappers een gebied in de hersenen hebben geïdentificeerd, dat verantwoordelijk is voor het gebruiken van eerdere beslissingen en uitkomsten om toekomstig gedrag te sturen. De studie is de eerste in zijn soort om signalen te analyseren die verband houden met metacognitie, het vermogen van een persoon om de cognitie te bewaken en te controleren, die onderzoekers omschrijven als 'denken over denken'.
Marc Sommer, van de faculteit aan de Duke University, zei:

"Het brein moet de beslissingen en de resultaten die ze produceren volgen, je hebt die continuïteit van het denken nodig.We houden voortdurend beslissingen in gedachten terwijl we ons door het leven bewegen, nadenken over andere dingen.We vermoedden dat het analoog was aan het werkgeheugen, dat zou wijzen naar de prefrontale cortex. "

Volgens de voorspelling van Sommer zijn neuronale correlaten van metacognitie aanwezig in dezelfde delen van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor cognitie. Dit omvat de frontale cortex, een deel van de hersenen dat is gekoppeld aan persoonlijkheidsuitdrukking, besluitvorming en sociaal gedrag. Sommer werkte samen met Paul G. Middlebrooks, een postdoctoraal fellow aan de Vanderbilt University in het bestuderen van enkele neuronen in vivo in drie frontale corticale gebieden van de hersenen, inclusief het frontale oogveld, dat gekoppeld is aan visuele aandacht en oogbewegingen, de dorsolaterale prefrontale cortex, die verantwoordelijk is voor motorplanning, organisatie en regulering, en het aanvullende oogveld (SEF), dat een rol speelt bij de planning en controle van saccade oogbewegingen, dwz extreem snelle bewegingen van het oog waarmee het zich continu kan richten op een voorwerp.
Het team vroeg de deelnemers aan de studie om een ??visuele besluitvormingstaak te doen, waarbij willekeurig knipperende lichten en een dominant licht op een kartonnen vierkant werden gebruikt om de locatie in de hersenen te vinden waar metacognitie plaatsvindt. De deelnemers werd gevraagd om te onthouden en te wijzen naar waar het dominante licht verscheen, te raden of ze correct waren. Het team ontdekte dat hoewel de neurale activiteit correleerde met beslissingen en gissingen in alle drie de gebieden van de hersenen, de vermeende metacognitieve activiteit die beslissingen in verband bracht met weddenschappen zich alleen in de SEF bevond.

Sommer legde uit: "De SEF is een complex gebied [van de hersenen] dat verband houdt met motiverende aspecten van gedrag. Als we denken dat we iets goeds zullen ontvangen, neigt de neuronale activiteit hoog te zijn in SEF. Mensen willen goede dingen in het leven, en om die goede dingen te blijven krijgen, moeten ze vergelijken wat er nu gaande is versus de beslissingen die in het verleden zijn genomen. "
Hij wees erop dat het definiëren van dergelijke concepten gekoppeld aan metacognitie, zoals bewustzijn, al tientallen jaren gecompliceerd is. Sommer gelooft dat zijn onderzoeken en toekomstig werk met betrekking tot metacognitie een opstap zijn in een systematisch proces van proberen een beter begrip van het bewustzijn te bereiken. Hij zegt dat door het bestuderen van metacognitie de grote uitdaging van het bestuderen van een "gedachtengang" wordt gereduceerd tot een eenvoudiger component, zoals onderzoeken hoe het ene cognitieve proces het andere beïnvloedt.
Sommer vraagt: "Waarom zijn onze gedachten niet onafhankelijk van elkaar? Waarom leven we niet gewoon in het moment? Voor een gezond persoon is het onmogelijk om in het moment te leven. Het is aardig om te zeggen in termen van dag en genietend van het leven, maar onze innerlijke levens en ervaringen zijn veel rijker dan dat. "
Tot nu toe zijn er geen studies geweest die patiënten met psychische stoornissen op deze taken hebben getest en Sommer wil weten hoe SEF en andere hersengebieden kunnen worden verstoord in deze stoornissen.
Hij concludeert:

"Bij schizofrenie en de ziekte van Alzheimer is er een breuk in het denkproces, het wordt voortdurend verstoord en ondanks het proberen een gedachte in stand te houden, wordt men zeer gemakkelijk afgeleid." Patiënten met deze stoornissen hebben moeite om een ??herinnering te bewaren aan beslissingen uit het verleden om te begeleiden later gedrag, suggereert een probleem met metacognitie. "

Geschreven door Petra Rattue