Lagere incidentie van cardiovasculaire voorvallen met sitagliptine vergeleken met sulfonylurea

De incidentie van cardiovasculaire voorvallen bij patiënten met type 2-diabetes behandeld met de DPP-4-remmer sitagliptine (Januvia) is aanzienlijk lager dan bij degenen die werden behandeld met sulfonylureumderivaten, tonen onthullingen van een gepoolde analyse die deze week werd gemeld op het Internationale Diabetes Federatie 2011 Wereld Diabetes Congres (4 december 2011).
De analyse werd samengevoegd in drie dubbelblinde onderzoeken, waarbij elke randomiserende patiënt sitagliptine (100 mg / dag; n = 1,226) of een sulfonylureumderivaat (n = 1,225) was. Deze middelen werden toegevoegd aan de lopende behandeling met metformine in twee van de onderzoeken, terwijl de derde een monotherapie-onderzoek was. De cumulatieve patiëntblootstelling was 1,269 patiëntjaren bij patiënten die werden behandeld met sitagliptine en 1,274 patiëntjaren in de sulfonylureumgroep.
Resultaten van een post-hoc cardiovasculaire veiligheidsanalyse die op het congres werd gerapporteerd, toonden aan dat geen patiënten behandeld met sitagliptine een belangrijke ongunstige cardiovasculaire gebeurtenissen hadden, terwijl 11 patiënten met een sulfonylureum ten minste één gemelde voorval hadden. Dit gaf een incidentie van 0 per 100 patiëntjaren voor sitagliptine vergeleken met 0,9 per 100 patiëntjaren voor de met sulfonylureum behandelde patiënten (tussen groepsverschil -0,9%, 95% betrouwbaarheidsinterval -1,6, -0,5). De incidentie van cardiovasculair gerelateerde sterfte was ook lager met sitagliptine (0 per 100 patiëntjaren) in vergelijking met patiënten behandeld met sulfonylureumderivaten (0,4 per 100 patiëntjaren).
De hoofdonderzoeker, dr. Barry Goldstein, vicepresident voor klinisch onderzoek bij diabetes en endocrinologie met Merck Sharp en Dohme, Rahway, VS, lichtte de reden toe voor herziening van de gegevens met sitagliptine vergeleken met sulfonylureumderivaten:

"Sulphonylureas hebben potentieel schadelijke cellulaire effecten op het cardiovasculaire systeem en het is aangetoond dat het het risico op cardiovasculaire gebeurtenissen in sommige onderzoeken verhoogt." We analyseerden de incidentie van cardiovasculaire voorvallen in onderzoeken waarin sitagliptine en sulfonylureumderivaten vergeleken werden bij patiënten met type 2 diabetes. "

Dr. Goldstein ging verder:

"Hoewel de aantallen klein waren, vonden we geen belangrijke ongunstige cardiovasculaire gebeurtenissen met sitagliptine in vergelijking met 11 met sulfonylureumderivaten, wat suggereert dat er iets aan de hand is - is het feit dat sulfonylurea in feite meer bijwerkingen veroorzaakt, of dat sitagliptine minder veroorzaakt, of een combinatie van die twee? "

Hij beschouwde de resultaten als belangrijk, maar nam nota van de beperkingen van een retrospectieve gepoolde analyse en stelde voor dat prospectieve studies nodig zijn om dit verder te onderzoeken. Hij wees er echter op dat een recente analyse van 19 onderzoeken met sitagliptine geen verhoogd risico op cardiovasculaire voorvallen toonde in vergelijking met placebo of andere geneesmiddelen.

Het effect van sitagliptine op de cardiovasculaire uitkomsten wordt momenteel prospectief geëvalueerd in de gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde TECOS (Trial Evaluating Cardiovascular Outcomes with Sitagliptin) -studie. Dit zal de impact van het toevoegen van sitagliptine als onderdeel van de gebruikelijke zorg voor behandeling zonder sitagliptine bij cardiovasculaire uitkomsten vergelijken bij 14 000 patiënten met type 2 diabetes en hart- en vaatziekten. Patiënten zullen minimaal drie jaar worden gevolgd en de resultaten worden verwacht in 2015.
Geschreven door: Susan Mayor PhD, freelance medical journalist, London, UK