Personen met een lager inkomen hebben 50% meer risico op hartziekten

Volgens een recente UC Davis-studie die online is gepubliceerd in BMC Cardiovasculaire aandoeningen, mensen met een lagere sociaaleconomische status lopen een groter risico op het ontwikkelen van hartziekten in vergelijking met degenen die rijker of beter opgeleid zijn. De kans op hart-en vaatziekten blijft bestaan, zelfs met lange-termijn vooruitgang bij het aanpakken van traditionele risicofactoren, zoals roken, hoge bloeddruk en verhoogd cholesterol. Peter Franks, een UC Davis hoogleraar familie- en gemeenschapsgeneeskunde en hoofdauteur van de studie, zei:

"Arm zijn of minder dan een middelbare schoolopleiding hebben, kan beschouwd worden als een extra risico bij het beoordelen van de kansen van patiënten om hart- en vaatziekten te ontwikkelen." Hij zei verder: "Mensen met een lage sociaaleconomische status moeten hun indicatoren voor hartziekten agressiever beheren."

De auteurs gebruikten gegevens uit de studie Atherosclerosis Risk in Communities, waaronder meer dan 12.000 mensen in de leeftijd van 45 tot 64 jaar woonachtig in North Carolina, Mississippi, Minnesota en Maryland, waarin deelnemers hun opleiding en inkomensniveau in 1987 rapporteerden. werden periodiek geëvalueerd voor diagnoses van hart-en vaatziekten en veranderingen in hun risicofactoren, waaronder cholesterol, bloeddruk en roken in de loop van 10 jaar.
Volgens de resultaten hadden mensen met een lagere sociaaleconomische status een 50% verhoogd risico op het ontwikkelen van hartziekten in vergelijking met andere studiedeelnemers.
Hoewel het algemeen bekend is dat mensen met een lage sociaaleconomische status een groter risico lopen op het ontwikkelen van hartaandoeningen en andere gezondheidsproblemen, wordt de reden vaak toegeschreven aan verminderde toegang tot gezondheidszorg of een slechte therapietrouw, zoals stoppen met roken of medicatie.

Een lage sociaaleconomische status is daarom op zich een risicofactor voor hart- en vaatziekten

Voor het eerst toonde deze studie aan dat het verhoogde risico bleef bestaan ??hoewel verbeteringen op de lange termijn van andere risicofactoren zijn aangebracht, waaruit blijkt dat toegang en therapietrouw de verschillen niet konden verklaren. Volgens Franks is een lage sociaaleconomische status daarom alleen een risicofactor voor hart- en vaatziekten en moet deze door de medische gemeenschap als zodanig worden beschouwd.
Hij zei dat eerdere studies de associatie tussen lage sociaal-economische status en verhoogd risico op hart- en vaatziekten kunnen verklaren. Sociale nadelen en tegenspoed in de kindertijd kunnen leiden tot blijvende aanpassingen aan stress die resulteren in meer stress op het hart. Cumulatieve effecten van sociaal nadeel gedurende het hele leven van een persoon kunnen ook meer "slijtage" veroorzaken op het cardiovasculaire systeem.
Franks beveelt aan de sociaaleconomische status op te nemen in de Framingham-risicobeoordeling, een hulpmiddel op basis van de resultaten van de Framingham Heart Study, die gewoonlijk wordt gebruikt om behandelingen voor de preventie van hartziekten te bepalen. Hij merkte op dat Britse zorgaanbieders al rekening houden met de sociaaleconomische status voor het bepalen van zorgplannen. Franks, wiens onderzoek zich richt op het aanpakken van ongelijkheden in de gezondheidszorg, zei:

"Artsen zouden bijvoorbeeld de dosering van cholesterolverlagende medicijnen matig kunnen verhogen om het hogere risico te weerspiegelen dat wordt opgelegd door de sociaaleconomische status." Veranderingen zoals deze zouden gemakkelijk te implementeren zijn en de voordelen zouden aanzienlijk kunnen zijn. "

Geschreven door Petra Rattue