Man heeft dubbele handtransplantatie

Richard Mangino, 65 jaar, uit Revere, MA, VS, liet een bilaterale (dubbele) handtransplantatieprocedure van twaalf uur uitvoeren door een team van meer dan 40 professionals in de gezondheidszorg, waaronder chirurgen, anesthesiologen, bewoners, radiologen, verpleegkundigen en artsen. assistenten. Mangino had in 2002 sepsis opgelopen en moest beide armen (onder de elleboog) en benen (onder de knie) hebben geamputeerd.
bloedvergiftiging ook gekend als Bloedstroominfectie is de aanwezigheid van bacteriën (of andere pathogenen) of hun toxines in het bloed (bloedvergiftiging), of in ander weefsel.
De transplantatie, die werd uitgevoerd in het Brigham and Women's Hospital (BWH), omvatte verschillende soorten weefsels, waaronder botten, ligamenten, spieren, pezen, huid en bloedvaten op zowel de linker- als de rechterhand en onderarmen.
BWH heeft in augustus vorig jaar de ontwikkeling aangekondigd van een handtransplantatieprogramma. Het transplantatieteam van het ziekenhuis voerde in mei van dit jaar zijn eerste bilaterale handtransplantatie uit.
Het personeel van de orgelbank in New England verkreeg toestemming van de familie van de donor. Voor dit soort donaties is registratie als orgaan- en weefseldonor op iemands rijbewijs niet genoeg, informeert het ziekenhuis - toestemming van de familie van de donor is nodig.
Vandaag had Richard Mangino de volgende woorden om te zeggen:

Toen ik nadacht over wat ik vandaag wilde zeggen, kwamen er twee woorden bij me op: dankbaarheid en wonderen. Eerst moet ik mijn grote dankbaarheid betuigen aan de donorfamilie. Ze zijn en zullen altijd in mijn gebeden blijven. Mijn familie en ik rouwen om het verlies van je geliefde. Ik ben nederig en overweldigd van emotie. Bedankt voor dit ongelooflijke geschenk. Je onzelfzuchtigheid en de expertise van dit geweldige zorgteam hebben me een nieuw leven gegeven. Ik ben Brigham en het Women's Hospital en al mijn zorgverleners hier zeer dankbaar.
Ik wil ook van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die voor me heeft gezorgd sinds ik in 2002 ziek werd: die bij Mass General, bij Spaulding en Shaughnessy Kaplan. Je hebt collectief een cruciale rol gespeeld om mij tot op de dag van vandaag te bereiken. Ik moet ook mijn oprechte dank uitspreken voor de vele familieleden en vrienden die mij en mijn gezin zo hebben gesteund. Je vele daden van vriendelijkheid hebben zoveel betekend.
En tot slot moet ik mijn familie bedanken. Mijn liefhebbende, geweldige vrouw van 42 jaar, Carole en onze drie zoons - Ricky, Rob en David. En mijn dierbare kleinkinderen, Trevor en Nick. Mijn familie was de inspiratie om te vechten als het moeilijk was en om nooit achterom te kijken - kijk altijd vooruit. Ik hou heel veel van jullie allemaal.
En tot slot een woord over wonderen ... Toen ik de verwoestende infectie overleefde die mijn ledematen greep, zeiden mensen dat het een wonder was. Toen ik mezelf leerde hoe ik mijn prothesen moest aanbrengen en dingen moest blijven doen zoals schilderen en het gazon maaien, zeiden mensen dat ik een wonder was. Toen ik begon instructies te geven aan anderen die ledematen hadden verloren, om hen te leren wat ik had geleerd en hoe ik dingen deed ... dat voelde wonderbaarlijk. Maar het enige wonder waarvoor ik heb gebeden, sinds mijn oudste kleinzoon Trevor werd geboren, was het gevoel weer te kunnen voelen ... Zijn en Nicky's kleine gezichten aan te raken, hun haar te strelen en te leren een bal te gooien . Dat zou voor mij een wonder zijn. En vandaag is mijn wonder uitgekomen. En ik ben eeuwig dankbaar.
Dank je."

Miracles uitvoeren (geen muziek) van BWH Public Affairs op Vimeo.
Het BWH-transplantatieteam hoopt voort te bouwen op zijn huidige succes om andere patiënten die hun handen verloren hebben te voorzien, met de aanzienlijke voordelen van handtransplantatie. Het ziekenhuis zegt dat het actief op zoek is naar geschikte kandidaten voor zijn onderzoek naar handtransplantaties. Hun doel is om samen met een kleine groep patiënten meer te leren over hoe de handtransplantatietechnologie kan worden verbeterd, hoe om te gaan met transplantatie-afstotingsproblemen en patiëntenresultaten.
Op haar website schrijft BWH:

"Wij beschrijven handtransplantatiechirurgie als een levensverlengende procedure omdat deze het vermogen heeft om de mentale en fysieke gezondheid van een patiënt en zijn / haar vermogen om te functioneren en te integreren in de samenleving dramatisch te verbeteren, dwz te herstellen, maar zoals bij alle andere soort orgaantransplantatie, deze verbetering vereist dat de patiënt een levenslange verbintenis aangaat om medicijnen te nemen die het immuunsysteem van het lichaam onderdrukken. "

Na uitgebreide revalidatie kan handtransplantatie een patiënt nieuwe handen geven, waardoor ze hun vermogen herstellen om hun dagelijkse taken uit te voeren zoals vroeger en in de meeste gevallen om weer aan het werk te gaan. Het voordeel van handen hebben die zij en anderen kunnen zien, handen zoals iemand anders heeft, heeft enorme psychologische voordelen - het is een zelfvertrouwen- en stemmingsbooster.

Animatie van BWH Public Affairs op Vimeo.

Voordat een handtransplantatie wordt uitgevoerd

De patiënt ondergaat een rigoureus screeningproces dat over het algemeen een paar maanden in beslag neemt. Afgezien van een evaluatie van de psychiatrische en sociale ondersteuning om te bepalen of hij / zij mentaal klaar is voor de procedure, wordt een reeks beeldvormende tests uitgevoerd om te zorgen dat hij / zij fysiek geschikt is.
Bij het bepalen of kandidaten geschikt zijn, worden ze op een wachtlijst voor transplantatie geplaatst. Het ziekenhuis onderhoudt contacten met NEOB (New England Organ Bank) om een ??donor te zoeken die past bij de leeftijd van de kandidaat, de bloedgroep, enz. Dit kan enkele maanden duren. Na 12 maanden, als er geen overeenkomst wordt gevonden, praat het team met de patiënten om te bepalen of ze door willen gaan met wachten.
Wanneer zich een geschikte donor bevindt, informeert het ziekenhuis de patiënt onmiddellijk en vertelt hem / haar wanneer hij in het ziekenhuis moet aankomen. Timing is cruciaal bij handtransplantatie, net zoals bij de meeste transplantatieprocedures.Daarom geeft BWH de voorkeur aan mensen die binnen een straal van 12 uur van het ziekenhuis wonen.

De handtransplantatie-operatie - wat gebeurt er?

In een handtransplantatieprocedure reconstrueert het team de hand, gedeeltelijke onderarm en soms de elleboog en arm onder het schoudergewricht (indien nodig).
Terwijl een team de hand van de donor verwijdert, bereidt een ander team de arm van de ontvanger voor. De bloedvaten van de donorhand zijn verbonden met de bloedvaten van de ontvanger om de bloedsomloop te herstellen - chirurgen doen dit met behulp van een microscoop. Dan zijn de zenuwen verbonden, evenals ander weefsel, inclusief spieren, botten, kraakbeen, etc.

Na de procedure

Wanneer de procedure voorbij is, wordt de patiënt ter observatie naar een ICU (Intensive Care Unit) gebracht. Ze verblijven meestal een paar dagen op de IC en worden vervolgens in een privéafdeling (ziekenhuiskamer) geplaatst.
De patiënt begint dan te werken met een fysiotherapeut (VK: fysiotherapeut) om de getransplanteerde hand te rehabiliteren. Het individu zal ook eventuele psychische problemen bespreken met een psychiater.
Wanneer het transplantatie- en plastische chirurgieteam denkt dat het veilig is, kan de patiënt naar huis terugkeren. Wanneer dit gebeurt, is dit afhankelijk van verschillende factoren, maar meestal gebeurt dit tussen zeven en veertien dagen na de operatie.
Waarom de patiënt in het ziekenhuis is, zal hij / zij enkele uren per dag met de fysiotherapeut doorbrengen.

Toekomstige bezoeken

De patiënt moet terugkeren naar het ziekenhuis voor routinebezoeken, waaronder de volgende diensten:

• Monitoring van immunosuppressiva - niveaus van transplantaatgeneesmiddelen
• Bloedtesten
• Fysiotherapie (revalidatietherapie)
• Imaging-scans
• Controleren op de terugkeer van sensatie
• Controleren op vooruitgang in beweging naar de hand

Rehabilitatiebehandelingen worden dagelijks voor een aantal maanden uitgevoerd. De andere bezoeken zullen waarschijnlijk wekelijks plaatsvinden tijdens de eerste drie maanden en vervolgens eenmaal per maand gedurende de volgende twaalf maanden. Videoconferenties met samenwerkende medische centra zullen op den duur lange ziekenhuisbezoeken vervangen voor mensen die verder weg wonen, meldt het ziekenhuis.
Na afloop van de twaalf maanden hoeft de patiënt minder vaak naar het ziekenhuis te gaan. Zijn / haar inzet voor immunosuppressiva - medicijnen die het lichaam ervan weerhouden om het nieuwe orgaan of de nieuwe organen af ??te keuren - is echter een leven lang.
Geschreven door Christian Nordqvist