Molecular Pathway May Role In Schizophrenia

Een moleculaire route die van invloed kan zijn op de ontwikkeling van schizofrenie is door wetenschappers van het St. Jude Children's Research Hospital vastgesteld terwijl ze een zeldzame genetische aandoening bestudeerden.
De onderzoekers, die hun bevindingen meldden in het nummer van 10 oktober van The Journal of Neuroscience, zeggen hun ontdekking de weg vrijmaakt voor een nieuw therapeutisch doelwit voor de behandeling van schizofrenie. Een van de problemen met de huidige behandelingen, afgezien van gewichtstoename en enkele andere ongewenste gevolgen, is dat sommige geneesmiddelen voor schizofrenie de hersenen zelfs structureel kunnen hermodelleren.
Schizofrenie is een verwoestende geestesziekte waarvan wordt gezegd dat deze ongeveer 1% van de volwassenen wereldwijd treft. Tekenen en symptomen verschijnen meestal tijdens iemands late tienerjaren of vroege volwassenheid. De ziekte wordt gekenmerkt door een breed scala aan symptomen, waaronder sociale terugtrekking, geheugenproblemen, leermoeilijkheden, wanen en hallucinaties.
Wetenschappers hebben het buitengewoon moeilijk gevonden om de oorzaak van schizofrenie te identificeren, vooral omdat er geen enkele genetische mutatie is die sterk verbonden is met de ziekte.. Studies hebben gewezen op vele oorzaken van de ziekte. In augustus 2012 zei een Australisch team van onderzoekers dat ze sterk bewijs hadden dat schizofrenie een auto-immuunziekte kan zijn.
Laurie Earls, PhD en team in het laboratorium van Stanislav Zakharenko, MD, PhD, bij St. Jude Children's Research Hospital, ontdekten moleculaire veranderingen die het geheugen beïnvloeden en zijn ook aanwezig bij patiënten met schizofrenie. Ze identificeerden deze moleculaire veranderingen tijdens het bestuderen van een zeldzame genetische aandoening die verband houdt met het risico op schizofrenie.
De genetische aandoening wordt 22q11 deletiesyndroom genoemd. Dertig procent van de mensen met het 22q11-deletiesyndroom ontwikkelt schizofrenie. Experts zeggen dat deze genetische aandoening een van de sterkste risicofactoren is voor schizofrenie.
Het team had al veranderingen in zenuwcellen geïdentificeerd die leidden tot tekorten in de hippocampus in laboratoriummuizen met de 22q11-deletie. De hippocampus is het leer- en geheugencentrum van de hersenen.

In deze laatste studie identificeerden Dr. Earls en het team vergelijkbare moleculaire veranderingen bij patiënten met schizofrenie. Ze hebben ook het gen gevonden dat heeft bijgedragen aan de veranderingen in de zenuwcel.
Carrie Bearden, PhD, een expert op het gebied van 22q11 deletiesyndroom aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, die niet betrokken was bij de studie, zei:

"Deze studie maakt een aantal zeer belangrijke ontdekkingen over de precieze mechanismen die ten grondslag liggen aan de leer- en geheugenstoornissen in het genetische muismodel - problemen die een centraal deel van de menselijke ziekte vormen. de cognitieve tekortkomingen die gepaard gaan met schizofrenie kunnen omkeren, zowel in de context van deze genetische mutatie als in de bredere populatie. "

Het team had al in eerdere onderzoeken gevonden dat cognitieve disfunctie en ongewone zenuwcelcommunicatie werden gekoppeld aan hogere niveaus van een eiwit dat calciumniveaus reguleert in sommige zenuwcellen die bekend staan ??als Serca2. Bij muizen met de 22q22-deletie zijn deze afwijkingen pas detecteerbaar met de leeftijd.
De veranderingen werden veroorzaakt door het gen Dgcr8, vonden de wetenschappers. Dgcr8 produceert microRNA's die Serca2 meestal onder controle houden. Zonder hen stijgen de niveaus van het eiwit.
De wetenschappers ontdekten dat ze hogere Serca2-spiegels konden verlagen en de cellulaire tekorten verbonden aan dit genetische defect konden verminderen door deze moleculen terug te voegen in de hippocampus van muizen met de 22q11-deletie.
De auteurs wilden bepalen of wat ze ontdekten in de dierstudies ook van toepassing zou kunnen zijn op mensen met schizofrenie. Ze analyseerden post-mortem hersenweefsel van schizofreniepatiënten.
De post-mortems toonden aan dat de Serca2-spiegels hoog waren in de patiënten met schizofrenie die de 22q11-deletie niet hadden.
Zakharenko zei:

"Deze gegevens suggereren een verband tussen de veranderingen in de zenuwcellen bij patiënten met het deletiesyndroom 22q11 en die bij patiënten met schizofrenie." Serca2-regulatie vertegenwoordigt een nieuw therapeutisch doelwit voor schizofrenie. "

Geschreven door Christian Nordqvist