Nieuwe genetische testen onthult meer prenatale afwijkingen

Een nieuwe genetische test heeft geresulteerd in opmerkelijk meer toepasbare informatie dan de huidige routine van prenatale testen, suggereert een nieuwe studie gepubliceerd in The New England Journal of Medicine.
De test maakt gebruik van microarray-analyse om het DNA van een foetus effectiever te onderzoeken dan momenteel mogelijk is met de karyotyperingmethode, een visueel onderzoek van de chromosomen van de foetus.
De geblindeerde rechtszaak, geleid door onderzoekers van Columbia University Medical Center, bestond uit 4400 patiënten in 29 centra in de Verenigde Staten. Het kostte hen vier jaar om alle gegevens te verzamelen. De studie omvatte vrouwen van late leeftijd van de moeder en die waarvan de foetussen waren blootgesteld aan een verhoogd risico op het syndroom van Down, om structurele afwijkingen of andere problemen te hebben volgens een vroege screening.
Dit is de eerste en enige studie om karyotypering te vergelijken met microarray in een geblindeerde proefperiode met hoofd-tot-mond prospectief. De studie wees uit dat microarray-analyse, die kijkt naar de vergelijking tussen normaal DNA en het DNA van een foetus, even goed deed als karyotypering bij het herkennen van algemene aneuploidieën.
Aneuploidieën is de aanwezigheid van een onregelmatig aantal chromosomen, een extra of een ontbrekend chromosoom, dat genetische afwijkingen kan veroorzaken, zoals het syndroom van Edwards en het Down-syndroom. Microarray-analyse was ook in staat om aanvullende abnormaliteiten te onthullen die niet door karyotypering werden opgepikt.
Bij foetussen waarbij een structurele afwijking of een afwijking in de groei was ontdekt via echografie, ontdekte microarray klinisch belangrijke chromosomale deleties of duplicaties in één van de 17 gevallen (6 procent) die niet werden gezien met behulp van karyotypering.
Bij de vrouwen met gevorderde maternale leeftijd of positieve screeningsresultaten, ontdekte microarray-analyse een afwijking in een op de 60 zwangerschappen (1,7 procent) die bij testen met karyotypering zei dat het normaal was.
Ronald J. Wapner, MD, professor en vice-voorzitter voor onderzoek aan de Afdeling Verloskunde en Gynaecologie bij CUMC en directeur van reproductieve genetica bij NewYork-Presbyterian / Columbia, en hoofdonderzoeker, zei: "We hopen dat in de toekomst, wanneer microarray kan niet-invasief gedaan worden, elke vrouw die dat wenst, krijgt microarray aangeboden, zodat ze zo volledig mogelijk kan informeren over haar zwangerschap. "

Microarray in Stillbirth

In een apart artikel dat verschijnt in hetzelfde nummer van NEJM het onderwerp microarraygebruik bij doodgeboorte wordt behandeld. De resultaten toonden aan dat microarray een klinisch belangrijk resultaat veroorzaakte in 87 procent van de 532 gevallen, die werden onderzocht met microarray en karyotypering. Ter vergelijking: in eerdere onderzoeken zijn reguliere manieren voor het analyseren van een doodgeboorte, inclusief karyotypering, getoond om tevergeefs informatie terug te sturen in 25-60 procent van de gevallen.

Senior auteur, Brynn Levy, MSc (Med), PhD, universitair hoofddocent pathologie en celbiologie, en co-directeur van de afdeling Personalized Genomic Medicine bij CUMC, en directeur van het Clinical Cytogenetics Laboratory bij NewYork-Presbyterian / Columbia, zei:

"Microarray was significant meer succesvol in het retourneren van klinisch relevante informatie omdat het, in tegenstelling tot karyotypering, geen gekweekte cellen nodig heeft, de levensvatbaarheid komt helemaal niet in het geding - DNA kan worden geëxtraheerd uit weefsel dat niet langer leeft. een doodgeborene kan erg moeilijk zijn voor families, deze bevindingen zijn belangrijk omdat ze ons een significant betrouwbaardere methode geven om informatie te verstrekken aan families en hun artsen. "

De waarschijnlijkheid om meer resultaten te verkrijgen is het meest aantrekkelijke voordeel van het gebruik van microarray-analyse in plaats van karyotype-analyse. Het kan zeer nuttig zijn bij doodgeboren gevallen waarin karyotype is mislukt of als er een aangeboren afwijking aanwezig is. Een mogelijke hindernis zou de kosten van microarray-analyse kunnen zijn die aanzienlijk hoger is dan karyotypering.

Choromosomale afwijkingen worden steeds belangrijker

Beide technieken, microarray en karyotypering wijzen op belangrijke informatie over aandoeningen die levensbedreigend kunnen zijn voor een pasgeborene of die een mogelijk gezondheidsrisico kunnen betekenen dat behandelbaar zou kunnen zijn. Alle huidige genetische testen zoals karyotypering, evenals microarray-analyse kunnen ook bevindingen bevatten waarvan de gevolgen onbekend zijn.
Dr. Wapner legde uit:

"Hoewel de overgrote meerderheid van de afwijkingen die met microarray worden gevonden geassocieerd zijn met bekende aandoeningen, zijn ze dat niet allemaal. Maar met de tijd zullen kennis en begrip van wat deze abnormaliteiten betekenen blijven groeien.Toen we deze studie vijf jaar geleden startten, was de incidentie van bevindingen we begrepen niet dat het ongeveer 2,5% was - nu, met meer informatie, is dat gedaald tot 1,5%. "

Fase twee van de microarraystudie is momenteel aan de gang. Dr. Wapner is begonnen aan een vijf jaar durende studie om te kijken naar kinderen van moeders die een microarray hebben ondergaan en de klinische betekenis van micro-deleties of duplicaties te leren die nog steeds een mysterie blijven.
Dr. Wapner concludeerde:

"Genetische geneeskunde gaat over het verkrijgen van genomische informatie over een persoon en voorspellen welke invloed het op die persoon zal hebben, maar we zijn allemaal verschillend, dus genetische afwijkingen in de ene persoon kunnen zich anders gedragen dan bij iemand anders, bijvoorbeeld een erfelijke ziekte zou kunnen zijn. mild in de moeder, maar ernstig in haar kind. We onderzoeken wat deze klinisch betekenen en de wetenschap blijft ons vermogen om de informatie te verkrijgen inhalen. "

In 2008 rapporteerden onderzoekers van het Baylor College of Medicine over een array (chip) die snel afwijkingen van chromosomale afwijkingen, waaronder het downsyndroom, kan detecteren. Ze beschreven de array als een effectief hulpmiddel bij de prenatale diagnose.
Geschreven door Kelly Fitzgerald