Nieuwer bloeddrukgeneesmiddel toont belofte als alternatief voor ACE-remmers voor sommige patiënten

Onderzoekers in Canada die aan een internationale studie werkten, ontdekten dat de angiotensine-receptorblokker (ARB) telmisartan, een nieuw type medicijn voor het verlagen van de bloeddruk, een bescheiden vermindering in cardiovasculaire sterfte, beroertes en hartaanvallen liet zien bij patiënten met hartproblemen en diabetes die de standaard en meer algemeen toegepaste angiotensine-converting-enzym (ACE) -remmers niet kunnen verdragen.
Het onderzoek werd geleid door Drs Salim Yusuf en Koon Teo, professoren in de Michael G. DeGroote School of Medicine aan de McMaster University en clinici van Hamilton Health Sciences, beide gevestigd in Hamilton, Ontario. De studie werd online gepubliceerd in de The Lancet op 31 augustus, en gepresenteerd op het European Society of Cardiology Congress 2008, gehouden in München, Duitsland, van 30 augustus tot 3 september 2008.
ACE-remmers verbeteren de bloedstroom door verwijding van de bloedvaten, maar ongeveer 20% van de patiënten die baat kunnen hebben bij ACE-remmers kan ze niet verdragen vanwege nierproblemen, zwelling, lage bloeddruk of hoest.
ARB verlaagt ook de bloeddruk, maar via een andere route; het blokkeert receptoren voor het van nature voorkomende hormoon angiotensine II dat de bloedvaten versmalt en daardoor de bloeddruk verhoogt.
De onderzoekers rapporteerden de resultaten van de TRANSCEND-studie (Telmisartan Randomized AssessmeNt Study in ACE Interprobleemanties met cardiovasculaire ziekte) die bijna 6 000 patiënten in 630 ziekenhuizen in 40 landen rekruteerde. Het project werd gesponsord door de makers van telmisartan, Boehringer-Ingelheim, waarvan het hoofdkantoor zich in Duitsland bevindt.
De patiënten waren allemaal onverdraagzaam voor ACE-remmers en hadden een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten of diabetes met endorganische schade. Ze werden gerandomiseerd om telmisartan of een placebo te nemen. Veel van de patiënten ontvingen ook behandelingen zoals statines, anti-bloedplaatjes en bètablokkers en hun artsen waren vrij om andere bloeddrukverlagende geneesmiddelen voor te schrijven.
De resultaten toonden aan dat:

• Cardiovasculaire sterfgevallen, hartaanvallen of beroertes waren bescheiden verminderd in de groep die telmisartan gebruikte in vergelijking met de placebogroep.


• Er waren minder opnames bij de telmisartan-patiënten om welke cardiovasculaire reden dan ook bij de placebopatiënten.


• Telmisartan werd goed verdragen en minder patiënten stopten met het gebruik van telmisartan in vergelijking met placebo.


• Er waren meer cardiovasculaire sterfgevallen, hartaanvallen, beroertes of ziekenhuisopnames voor hartfalen bij de placebo (17 procent) dan bij de telmisartan (15,8 procent) groep, maar het verschil (8 procent) was niet statistisch significant (dwz het kon willekeurig geweest).


• Maar toen ziekenhuisopname voor hartfalen werd uitgesloten, werd het verschil statistisch significant (14,8 versus 13,0 procent, respectievelijk, een verschil van 13 procent).

Yusuf zei dat de studie de waarde van telmisartan als een alternatieve bloeddrukverlagende medicijn laat zien en dat het resultaat, hoewel bescheiden, klinisch belangrijk is vanwege het grote aantal patiënten dat geen ACE-remmers kan verdragen.
"Hoewel het voordeel van matige omvang is, is er een impact op een reeks uitkomsten, waaronder de samenstelling van cardiovasculaire sterfte, hartinfarct en beroertes, evenals cardiovasculaire hospitalisaties," zei Yusuf.
Teo voegde toe dat:
"De opmerkelijke tolerantie van telmisartan wordt benadrukt door het feit dat minder personen het medicijn stoppen als ze telmisartan krijgen in vergelijking met placebo."
"Effecten van de angiotensine-receptor-blokker telmisartan op cardiovasculaire voorvallen bij hoog-risicopatiënten intolerant voor angiotensine-converterende enzymremmers: een gerandomiseerde gecontroleerde trial."
De Telmisartan gerandomiseerde beoordeelinStudie bij ACE iNtolerante personen met onderzoek naar cardiovasculaire ziekten (TRANSCEND).
The Lancet, online gepubliceerd op 31 augustus 2008.
Ook gepresenteerd op European Society of Cardiology Congress 2008.
Klik hier voor Abstract in The Lancet.
Klik hier voor een klinische samenvatting van de proef (Cardiosource).
Bronnen: McMaster University, Cardiosource.
Geschreven door: Catharine Paddock, PhD