Obese hartfalenpatiënten hebben betere resultaten

Gevorderde patiënten met hartfalen hebben aanzienlijk minder kans op ongunstige resultaten als ze zwaarlijvig zijn en een hogere middelomtrek hebben, aldus UCLA-onderzoekers.
Ongeveer 5,8 miljoen mensen zijn getroffen door hartfalen en ongeveer 50-66% van deze patiënten hebben overgewicht of obesitas.
De studie, online gepubliceerd in de American Journal of Cardiology, is de eerste die de impact van body mass index (BMI) en tailleomtrek op vrouwen evalueert en vergelijkt met mannen.
Bovendien geeft de studie nieuw inzicht in de "zwaarlijvigheidsparadox". Hoewel bekend is dat obesitas het risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten en hartfalen verhoogt, kan overgewicht nuttig zijn wanneer hartfalen zich heeft gemanifesteerd.
Dr. Tamara Horwich, een assistent-professor in de cardiologie aan de David Geffen School of Medicine aan de UCLA, en senior auteur van de studie, legde uit:

"Het onderzoek geeft ons meer inzicht in hoe beide geslachten van patiënten met hartfalen beïnvloed kunnen worden door de obesitas-paradox." Hartfalen kan een van de weinige gezondheidsproblemen blijken te zijn waarbij extra gewicht beschermend kan blijken te zijn. "

Het team onderzocht gegevens van 3.187 geavanceerde patiënten met hartfalen die in het UCLA Medisch Centrum tussen 1983 en 2011 werden behandeld. Volgens de onderzoekers hadden 2.718 patiënten hun BMI gemeten aan het begin van de behandeling en 469 patiënten hadden hun middelomtrek gemeten.
Het team identificeerde patiënten met een BMI hoger dan of gelijk aan 25 kg / m² - dit betrof zowel patiënten met overgewicht (25 tot 29,9 kg / m²) als zwaarlijvige patiënten (30 kg / m² of meer).
40 inch (102 cm) of groter, werd beschouwd als een hoge tailleomtrek voor mannen en 37 inch (88 cm) of groter werd als hoog beschouwd voor vrouwen.
Tijdens de twee jaar durende follow-up ontdekte het team dat mannen met een hoge BMI en een hoge middelomtrek minder kans hadden op een harttransplantatie, ventriculaire assistentplaatsing nodig hadden en een gebeurtenisvrije overleving hadden door nadelige uitkomsten zoals de dood. Vrouwen hadden ook betere resultaten als ze een hoge BMI en hoge tailleomtrek hadden.
Volgens de onderzoekers hadden mannen met een normale BMI- en middelomtrek 34% meer kans op ongunstige uitkomsten dan mannen met een hoge BMI, en vrouwen met een normale BMI- en middelomtrek hadden 38% meer kans op slechtere resultaten.
Horwich zei:

"We wisten dat obesitas een beschermend voordeel zou kunnen zijn voor patiënten met hartfalen, maar we wisten niet of deze zwaarlijvigheidsparadox specifiek was voor vrouwen met hartfalen, en ook voor mannen - en dat is ook zo."

Eerste auteur van de studie, Adrienne L. Clark, een inwoner van de afdeling geneeskunde aan de Geffen School of Medicine, legde uit: "De studie toont ook aan hoe BMI en tailleomtrek samen kunnen worden gebruikt om een ??meer nauwkeurige meting van vet in het lichaam om obesitas te helpen bepalen en risico's te beoordelen. "

Hoewel er verschillende mogelijke verklaringen zijn, zijn de onderzoekers nog steeds niet zeker waarom de paradox bestaat voor patiënten met hartfalen.
Volgens de onderzoekers kunnen patiënten met overgewicht bij hartfalen baat hebben bij een verhoogde spiermassa, evenals metabole reserves in de vorm van vetweefsel. Bovendien kunnen hogere niveaus van serumlipoproteïnen die zijn gekoppeld aan verhoogd lichaamsvet een anti-inflammatoire rol spelen, waardoor circulerende toxinen en aan ontsteking gerelateerde eiwitten worden geneutraliseerd.
De onderzoekers benadrukken ook dat obese patiënten sneller hulp kunnen zoeken vanwege de toegenomen symptomen en functionele beperkingen veroorzaakt door overgewicht.
Het team benadrukt dat grotere studies met langere follow-up tijden nodig zijn. Daarnaast is meer onderzoek nodig om te kijken naar de fysiologie achter de obesitasparadox.
Geschreven door Grace Rattue