Zwaarlijvigheidspil zou hersenen kunnen dwingen om minder te eten

Een nieuwe beeldvormingsstudie suggereert dat als we een pil zouden nemen op basis van twee eenvoudige darmhormonen, we minder zouden eten omdat het de hersenen voor de gek zou houden door te signaleren dat we vol zijn, ook al zijn we dat niet. De onderzoekers scanden de hersenen van dezelfde vrijwilligers op twee verschillende tijdstippen: vlak nadat ze vasten en een dosis van de hormonen innemen, en vlak nadat ze een maaltijd hadden gegeten. Beide hersenpatronen vertoonden verminderde activiteit op de gebieden waarvan bekend is dat ze de eetlust beheersen.
U kunt klaarstaan ??hoe onderzoekers van Imperial College London en GlaxoSmithKline de studie uitvoerden in een artikel dat eerder deze maand in Celstofwisseling.
Ze hopen dat een pil op basis van een of beide hormonen de prevalentie van obesitas kan verminderen. Ze suggereren dat het ook gezonder eten zou kunnen aanmoedigen, omdat we de neiging hebben voedingsmiddelen te kiezen die hoger zijn in calorieën als we honger hebben.
Senior auteur Dr. Waljit Dhillo, een professor in endocrinologie en metabolisme en consultant endocrinoloog aan het Imperial College London, vertelde de pers:
"Obesitas is een groot en toenemend probleem."
"Het centrale dogma is dat we minder moeten eten, maar dat werkt niet zo goed." Begrijpen hoe het brein ons hongerig en vol maakt, is een belangrijke kwestie voor therapie, "voegde hij eraan toe.
Dhillo legde uit dat wanneer de tijd voor onze volgende maaltijd naderbij komt, onze doorts en onze hersenen opgewonden raken. Dan, nadat we hebben gegeten en onze honger is weg, hebben gedachten over hetzelfde voedsel niet hetzelfde effect.
Wetenschappers hebben al aangetoond dat de hormonen PYY en GLP-1 (afgekort peptide YY en glucagon-achtig peptide 1), die snel na het eten in de bloedbaan terechtkomen, een rol spelen in dit effect. In onderzoeken ervoeren vrijwilligers die een van de hormonen namen een verminderde eetlust en aten minder.
Maar tot deze studie wisten we weinig over hoe deze hormonen de hersenen beïnvloeden.
Voor de studie gebruikten Dhillo en zijn team functionele scans met magnetische resonantiebeeldvorming (fMRI) om de hersenactiviteit van vrijwilligers met gezond normaal gewicht te vergelijken op twee verschillende tijdstippen afbeeldingen van lekker eten: eenmaal na het nemen van de hormonen in een nuchtere toestand (sommigen namen de ene, de ander nam de andere, en sommige namen beide hormonen) en voor het eten van een buffetmaaltijd, en de andere keer wanneer ze vol waren na het eten van een standaardmaaltijd en op het punt stonden om een ??buffetmaaltijd te eten.
De resultaten toonden aan dat de vermindering van hersenactiviteit onder beide omstandigheden erg vergelijkbaar was. Er was minder activiteit in gebieden waarvan bekend is dat ze het eetlustgedrag beheersen.
"Deelnemers hadden geen ontbijt gegeten, maar het patroon van hun hersenactiviteit zag eruit alsof ze het hadden gedaan," zei Dhillo.
"Daar werden de hersenen voor de gek gehouden en aten ze vervolgens minder van een buffetmaaltijd."
Elk hormoon verminderde de eetlust op zichzelf, maar het sterkste effect was toen ze samen werden ingenomen.
De onderzoekers zeiden dat hun resultaten bevestigen dat PYY en GLP-1 belangrijke beïnvloeders van volheid zijn en mogelijk een potentieel hebben als behandeling.
Dhillo zei dat het op een dag mogelijk zou zijn om het effect van deze hormonen na te bootsen in een pil die dagelijks of wekelijks moet worden ingenomen voor de behandeling van obesitas.
Geneesmiddelen die GLP-1 nabootsen, zijn al voorgeschreven voor de behandeling van diabetes.
Geschreven door Catharine Paddock PhD

Genetische rol in psychologisch welbevinden

Hoe goed een persoon in zijn of haar privéleven doet, zou te maken kunnen hebben met zijn genetica, zeggen psychologen van de Universiteit van Edinburgh. Volgens de onderzoekers spelen genetica een aanzienlijk grotere rol bij het vormgeven van karaktereigenschappen, zoals besluitvorming, zelfbeheersing of gezelligheid dan een individuele omgeving of thuisomgeving.

(Health)

Spanking ondermijnt de ontwikkeling van een kind op lange termijn

Het slaan van kinderen kan hun ontwikkeling op lange termijn schaden, waardoor ze agressiever worden ten opzichte van hun leeftijdsgenoten, broers en zussen, ouders en echtgenoten later in het leven, onderzoekers van de Universiteit van Manitoba en Children's Hospital in Oost-Ontario, rapporteren in CMAJ (Canadian Medical Association Dagboek) .

(Health)