Deel van de hersenen geassocieerd met vertraagde ziekten geïdentificeerd - gevolgen voor de ziekte van Alzheimer

Uit ervaring hebben we meestal de neiging om te anticiperen op het geluid van de donder, net na de bliksemflits. Een nieuw rapport gepubliceerd in het decembernummer van Wetenschap onthult dat onderzoekers van het Picower Institute for Learning and Memory bij MIT voor het eerst het deel van de hersenen hebben geïdentificeerd dat verantwoordelijk is voor deze vertraagde associatie. De bevinding kan mogelijke implicaties hebben voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer.
Een van de eerste gebieden in de hersenen die wordt beïnvloed door de ziekte van Alzheimer is de entorhinale cortex (EC). Het is interessant om op te merken dat een persoon met vroege Alzheimer geheugentaken uitvoert met een vertraging tussen het leren en herinneren van items.
Onderzoek co-auteur Junghyup Suh, onderzoeker aan het Picower Institute zegt:

"Onze bevindingen bieden nieuwe inzichten in de manier waarop patiënten met de ziekte van Alzheimer tekorten in het werkgeheugen ontwikkelen met als gevolg een mislukking van de vorming van episodisch geheugen.
Door bovendien de circuits te identificeren die verantwoordelijk zijn voor de cognitieve tekorten bij menselijke patiënten met de ziekte, beginnen we een potentieel raamwerk te leggen voor selectieve therapeutische interventie bij de ziekte van Alzheimer. "

Een tijdelijk verband, zoals wachten op donder na het zien van bliksem of het anticiperen op een bijensteek na het horen van een zoemend insect, is een proces waarbij de eerste zintuiglijke ervaring wordt gescheiden van de bijbehorende ervaring door een korte tijdsperiode.

Onderzoekers stelden vast dat inputs van een deel van de hersenen, de EC-laag III naar de hippocampus genoemd, cruciaal zijn voor tijdelijke associaties. Deze laag, die de vorm heeft van een zeepaardje, is verantwoordelijk voor het vormen en ophalen van geheugen.
Suh zei:

"Deze studie toont voor de eerste keer dat de EC belangrijk is voor het verwerken van niet-ruimtelijke informatie, zoals een tijdselement van episodisch geheugen."

De EC fungeert als een interface tussen de hippocampus en de neocortex en wordt verondersteld betrokken te zijn bij het ophalen en consolideren van ruimtelijke herinneringen en bij het nauwkeurig afstemmen van plaatscellen in de hippocampus.

Eerder onderzoek onafhankelijk van MIT had aangetoond dat verschillende soorten cellen in de EC zijn gekoppeld aan waar een dier zich in de ruimte bevindt, wat aangeeft dat de EC ruimtelijke informatie doorgeeft aan de hippocampus. Bovendien hebben onderzoeken aangetoond dat bepaalde cellen in de EG tientallen seconden continu kunnen vuren. Als er geen sensorische input is, kan dit type continu flitsen helpen om sensorische informatie te bewaren, zoals zoemen en bliksem.
Suh concludeert:

"Deze studie is een van de eersten die de interacties onderzoekt tussen de hippocampus en de aangrenzende corticale gebieden in cognitieve processen met behulp van genetische tools met grote temporele en ruimtelijke specificiteit en opent de deur naar toekomstig onderzoek met betrekking tot hoe de hippocampus en de EC communiceren, verwerken van informatie en gidsgedrag. "

Geschreven door Petra Rattue